Wasdag: Teen my yskas

Ek skryf hierdie in opdrag van Scrapydo, maar dit lyk my dit was eintlik ook Appeltjie se idee. Wat is op/teen jou yskas?

Ek het eintlik vergeet van hierdie plakker teen my yskas, want deesdae is dit die sy wat teen die kas staan. Nou die dag toe ek die yskas uittrek om agter dit skoon te maak, ontdek ek weer die plakker en het dit baie herinneringe in my hart oopgekrap.

In 2015 het ek my eerste Toortsieboek geskyf. Ek was bang. Angstig. Verskrik. Want ek het nie geweet waarin ek my begewe nie. Ek moes heeltemal in vreemde waters swem en ek kan nie eers behoorlik hondjieswem nie!

Maar God het vir my die pad uitgelê en ek moes dit net loop. Treetjie vir treetjie. Dit is Hy wat die regte mense oor my pad gestuur het op die regte tyd. Hy het selfs vir RSG gestuur om ‘n onderhoud met iemand te doen oor, luister net, as jy ‘n resepteboek wil uitgee, wat belangrik is! Dit, toe ek vir die hele uur stokalleen agter my kar se stuur was en elke woord kon indrink. Hy het, toe ek ‘n ander boek by Smashwords wou koop, my nie toegelaat om die boek af te laai voor ek nie ‘n ander gratis e-boek aflaai nie. Dáárdie e-boek het vir my stap vir stap vertel wat ek moet doen. Hy het ‘n fotograaf en stilis oor my pad gestuur en iemand wat die bladuitleg wil doen. Wanneer ek angsbevange getwyfel het wat ek moet doen, het daar op my rekenaar ‘n boodskap van aanmoediging gelê van iemand wat ek glad nie ken nie met presies die woorde wat ek op daardie oomblik nodig gehad het. Hy het mense gestuur wat vir my die regte raad gegee het, sonder dat ek daarvoor vra, net omdat ek dit op daardie presiese oomblik nodig gehad het. Hy het vir my deure oopgemaak wat oop moes wees, en deure toegesluit wat beslis nou, by nadenke, toe moes wees. Of deure eers op ‘n later stadium oopgemaak omdat die betrokke deur vir my sou lei na onsekerheid, maar toe dit oop kom, kon ek met sekerheid in my hart optree. So kan ek aangaan.

Toe daardie boek uiteindelik op 16 Desember uitkom, net betyds vir die Struisbaai Kersmark, kon ek net van Sy genade betuig. Ek het my diensbeurt gedoen en sien toe die plakker lê: “Great Things never came from Comfort Zones.”

Ja, met hierdie Toortsie een en almal daarná het ek totaal buite my gemaksone beweeg. Heeltemal. Die gemaksone was nie eens in sig nie! Hierdie woorde was só op my van toepassing. Vandag kan ek net nog meer getuig: As ek gemaklik in my gemaksone sou bly sit en nie gewaag het nie, ai, dan sou ek darem groot gemis het! Groot verloor het, veral aan die onwikkeling van my eie persoonlikheid. Dit sou eintlik tragies wees.

Die probleem is net, ‘n mens kan verslaaf raak daaraan om buite jou gemaksone te beweeg. Jy kan verslaaf raak aan uitdagings. En dan te veel uitdagings te wil aanpak, sommer net omdat jy kan en wil waag … maar dit is ook reg, niemand het mos gesê jy moet AL die uitdagings oorkom nie. Ek voel, al kry ek slegs een van die 100 uitdagings reg, sou ek dit nie reggekry het as ek nie gewaag het nie. Ek kan ook getuig dat dit nie gaan oor die hoeveelheid mislukkings wat jy gemaak het nie, maar dat jy daaruit geleer het en gegroei het.

Ja, vir jy het dit beslis gewerk om buite die gemaksone te beweeg, veel meer as wat ek sou kon droom of dink.

Toortsie

Terloops, om destyds ‘n blog te begin, was ook ‘n stap ver buite my gemaksone.