Author: Toortsie

'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is... A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.

Die skaal

~ Toortsie ~ Lewer kommentaar

Ek hét al oor my verhouding met die skaal geskryf. En dat die gewigsverliesorganisasies omtrent almal sê dat jy jou nie elke dag moet weeg nie. Ek verstaan dit, want dit kan ‘n mens ontmoedig omdat soveel dinge ‘n invloed op jou gewig van die dag het. Dalk het jy water teruggehou. Dalk het jy lanklaas ‘n opelyf gehad. Of jy word so moedeloos as die skaal nie wys wat jy gedink het hy moet nie dat jy sommer begin eet.

Ek weeg my soggens en saans. Maar as ek met vakansie is en ver van die skaal af is, mis ek hom glad nie. Ek gaan nou nie by elke apteek 50 sent ingooi net om my te weeg of by ander mense se huise gou hulle skaal gebruik nie. Maar my eie skaal … Ek hou daarvan om te weet waar ek staan. Om te sien of die ekstra moeite wat ek die laaste tyd insit, vrugte afwerp. Ek hou nie daarvan om te sien as hy stadig, maar seker klim nie.

Sedert ek in Julie 2014 met die Bantingleefstyl begin het toe ek amptelik vetsugtig (obese) was, was die skaal my goeie maatjie. Ek het mooi gewig verloor. Maar dit was nie ‘n afkurwe alleen nie, hy het altyd gefluktueer, so met drie kilogram wat dit ge-op en ge-af het. Daar was ‘n punt waar hy altyd gestabiliseer het. Soms was ek tot vier kilogram onder daardie punt, maar dit het altyd weer gestabiliseer by dieselfde punt.

Die laaste twee jaar en ‘n half jaar het my gewig egter ongemerk, onder my neus, geklim tot vyf kilogram bokant bokant daardie punt. My klere het nie meer so lekker gesit nie. Ek het nie meer so lekker gevoel nie. Dit was as gevolg van ‘n paar faktore wat saamgewerk het. Hormone, stres, en ongemerk het ek al hoe meer van die lekker vrugte en patats wat my man vir my aangebring het uit sy tuin, geëet. Ek het ook baie meer joghurt geëet. Ja, ongegeurde dubbelroomjoghurt ís toelaatbaar, maar dit bevat wel heelwat koolhidrate. Ek het ook al hoe meer tussenin geëet, bantingkos, maar steeds. Meer kere gekroek.

Nou het ek geleer: Ek sny tans die oranjelys amper heeltemal uit. Eet slegs middag- en aandetes. Probeer om drie ure voor slaaptyd klaar geëet te wees, moet nog ‘n bietjie daaraan werk. Snack nie deur die dag nie.

Vandag was ek amper by die stabiliseringspunt van vroeër!

Toortsie

‘n Menslike benadering

~ Toortsie ~ 6 Kommentaar

Sjoe, het ek nou Dr Robert Cywes, ‘n pediater as ek reg is, se praatjie ongelooflik geniet en baat daarby gevind! Dit is deel van die Nutrition Network Advisor Training kursus wat ek tans doen wat grotendeels handel oor diabetes en vetsugtigheid. Hy het vetsugtigheid en insulienweerstandigheid en alles wat daarmee saamgaan, nagevors. Ek hou veral van die menslike manier waarop hy die kursus aanbied. Jy weet, dit is nogal iets wat ek die hele kursus ervaar: menslikheid. Geen Banting Polisie wat jou die hele tyd in ‘n blik wil druk nie. Eerder deernisvolle mense wat jou graag wil help.

Nadat hy verduidelik het hoe diabetes en vetsugtigheid vorm en al die belangrike feite daaromtrent genoem het, gaan haal hy die vetsugtigheidprobleem op ‘n heel ander plek: By ons emosionele status. En ja, dit verstaan ek baie goed. Want ek was nog my hele lewe lank ‘n emosionele eter. Ek eet as ek bly is. En as ek hartseer is. Of as ek opgewonde is. Of kwaad is. In my hele lewe was ek nog net twee keer sonder eetlus en dit was toe my pa die gat in sy slukderm gekry het en my broer die gif gedrink het. Nie eers Covid kon my eetlus of smaak by my steel nie.

Ek hou van die manier wat hy vetsugtige mense hanteer. Dat die persoon eers die probleem moet eien. En dat hy nie verwag dat ‘n mens oornag sommer alles sal reg doen nie. Nadat jy jou probleem verstaan en geëien het, is die eerste stap om seker te maak dat jy niks in jou mond druk wat koolhidrate bevat nie. Een stap op ‘n slag. Hy kyk na hoe gereeld jy iets in jou mond druk, maar veral die emosionele waarde daarvan. En hy hanteer dit nie as ‘n dieet nie, maar as ‘n leefstylverandering wat stappie vir stappie gebeur. Remove and replace. Remove and replace.

Maar veral ook sy gedagtes rondom emosies het so in my kraal geval. Hoekom eet jy? Hoe voel jy? Dat jy jou emosies op die naam noem (soos ons in TPM doen). Dat jy iewers in ‘n dag mediteer of bid. Stil word. Dat jy jou ‘issues’ sal hanteer. Ook goed doen wat lekker is. Goed doen wat jou TROTS laat voel. Stadig maar seker aktiwiteit begin insluit in jou program. Jou emosies voed. En gevoelswaarde het, empatie, sagwees vir ander en jouself.

Toortsie

Terwyl ek deur die Ou Testament dwaal

~ Toortsie ~ 7 Kommentaar

Terwyl ek tans deur die Ou Testament dwaal, kan ek nie help om herhaaldelik die liefde wat God vir Sy mense het, raak te sien nie. Sy amper smeking dat ons aan Hom gehoorsaam moet bly, Sy gebooie moet nakom. Die belofte dat as ons aan Hom getrou bly, Hy ons sal seën. En hoe Sy mense (ons steeds vandag) keer op keer wegdwaal. Sy verwagting dat ons aan Hom ook getrouheid moet bewys soos Hy elke sekond van die dag aan ons getrou is en bly.

Hier en daar kom ek op vreemde gebeure af wat ek nie verstaan nie. Soos die dag toe Dawid die ark laat bring het na Jerusalem in 2 Sam 6. Iewers struikel die osse en Ussa probeer keer dat die ark iets oorkom en hy sterf net daar, want hy mag nie aan die ark geraak het nie. Genade! Hy wou net help! Ek sou ook gekeer het! Maar hoor net hier: Ek wonder toe in my hart daaroor, praat met g’n mens daaroor nie, net die Here weet dat ek daaroor wonder en Hy stuur die antwoord vir my saam met Minister Altric Johnson van Be Blesstified dat as God sê Hy wil nie hê ons moet iets doen nie, dat Hy dit bedoel. Ja, danksy Sy genade val ons deesdae nie meer dood neer elke keer wat ons iets verkeerds doen nie, maar ook vandag nog wil Hy eintlik regtig hê dat ons Hom eerder moet gehoorsaam.

Maandagoggend lees ek in 1 Konings 13 van die profeet wat vir Jerobeam moes gaan waarsku teen sy verkeerde dade. Die opdrag van God was dat hy nie brood of water sou inneem op daardie dorp nie. Wat hy gehoorsaam. Daar was egter ‘n ander, ouer profeet wat hoor van hom en hom terugroep met ‘n liegstorie en sê dat hy ‘n boodskap van God af gekry het dat die jonger profeet wel by hom moet kom eet. Die jong profeet sterf toe. Vreemd. Die vraag in my hart was, hoekom sou die ou profeet lieg en die jonge om die bos lei om om te draai en by hom kom eet? Die Bybellennium wys my toe iets waaraan ek ook skuldig is. Hul skryf niks oor die ou profeet se bedrog nie, net dat hy daarná besef het dat God se waarskuwing nie ligtelik was nie. Van die jong profeet skryf hulle dat hy gehoorsaam was, maar net tot op ‘n punt. En dít het my die heeldag bygebly: Ook ek wil gehoorsaam aan Hom wees, maar soms is die druk van buite so fel en gee jy maar toe al weet jy dat dit eintlik nie reg is nie … Ek sal my sokkies moet optrek.

Gelukkig is Sy genade genoeg. Ook vir my.

Toortsie

Ons is opgeroep

~ Toortsie ~ 8 Kommentaar

Opgeroep? Of vrywillige aanmelding? Ek sal nog besluit, maar daar is nie nou tyd daarvoor nie. Ons kan later besluit oor die regte terme. Nou moet ons net so gou as moontlik in Mosambiek kom!

Want van ons Goue Vroue is daar. Op ‘n eiland sonder krag of water. Alleen in ‘n lodge. Vier van ons is vandag reeds op pad soontoe. Ons ander voel … uhm … hoe sal ‘n mens dit noem? Of eerder, bekommerd. Ja! Ons is bekommerd. Sê nou hulle kom nie reg nie? Sê nou hulle water raak op en hulle weet nie waar om te soek vir water nie? Of die emmer waarmee hulle die water uit die put moet skep is te swaar en hulle het ons nodig om te help dra? Og hulle raak honger? Sou hulle genoeg rooiwyn ingepak het? Het hulle malariapille ingepak? Sê nou hulle raak bang? Of sit vas alleen in die sand? Of kry ‘n pap wiel? Of hulle verdwaal? Nee! Hulle het ons nodig!

So, in ons drome is al die ander elf van ons opgeroep met onmiddellike bevel. Ons Kapenaars vlieg tot in Johannesburg waar ons ons pôr baai pôrs gaan kry sodat ons môre-oggend as die son sy ogies uitsteek, in die pad kan val. Hoe dan anders? Ons kan hulle mos nooit alleen laat gaan nie?!

Toortsie

Hoë ideale

~ Toortsie ~ 11 Kommentaar

Angus Buchan se video van vanoggend is die inspirasie tot hierdie bloginskrywing vandag. Hy sê ons moet ons visie behou. En jy moet jou hande uit die moue steek om daarby uit te kom.

Daar is vir my niks so moois soos ‘n jongmens met hoë ideale nie. Iets waarna hulle streef.

Die probleem is dat dit vir die meerderheid mense nie teerpad is om hulle hoë ideale te bereik nie. Eintlik is dit vir geen mens wat die hoë sporte in die lewe bereik, teerpad nie. Dit is ‘n pad van val en opstaan. Van weer probeer. Van foute maak en leer deur jou foute. Van dinge doen waarvan jy nie noodwendig hou nie. Van goed doen wat amper benede jou is omdat jy dalk voel jy al verder gevorder het as dít wat nou vir jou gevra word om te doen. Dis om gewillig te wees om simpel goed te doen wat niemand anders bereid is om te doen nie. Dit is om wanneer almal dalk lekker oor ‘n naweek sit en bier drink en lawwe praatjies maak, agter jou rekenaar te wees en te studeer. Of wanneer almal lekker vir ‘n daguitstappie gaan, die dag te benut om agterstallige werk in te haal. Dit is om, nie net jou CV vir ‘n agent te gee en agteroor te sit en wag totdat daar eendag iets opdaag nie, maar om self te gaan, aan moontlike werkgewers se deure te klop en jou CV self af te gee of self duisende e-posse uit te stuur in die hoop dat iemand jou raaksien. Dit is om snedige kommentare van jou skouers te laat afrol wanneer jy met jou doel voor oë soms moet werk terwyl ander kuier.

Soos Angus sê: As jy in jou oog het om ‘n Sprinbok rugbyspeler te word, moet jy wegkom van die TV af en begin oefen. Moet jy die tjips en die Coke los!

Gary Player het geantwoord toe iemand vir hom gesê het dat hy darem gelukkig is om so goed te doen met sy gholf, dat, vreemd, hoe meer hy oefen, hoe gelukkiger is hy.

Deesdae hoor ek ook hoe ‘gelukkig’ en ‘talentvol’ en ek is en ja, ek ís gelukkig en dankbaar en God se genade is ongelooflik groot vir my … maar dit gebeur dat ek op ‘n Sondagaand tienuur woel in my kombuis. Ek word soms uitgesluit omdat ek nie kan saamkuier nie. Ek moes al baie neerhalende oopmerkings verduur. Ek sal simpel werke doen wat niemand anders bereid is om te doen nie. Ek maak baie flops. Want ek probeer enige ding waarvan die meerderheid nie suksesvol was nie. En ek het nooit ophou studeer nie.

Wat ek wil sê is, dis dalk nie die boot wat jy hoop wat verbykom terwyl jy aan die verdrink is nie, maar dalk is dit ‘n stok wat die Here vir jou stuur om mee te dryf tot jy by ‘n veilige plek uitkom.

Toortsie