'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is...
A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.
Die wêreld verander teen ‘n vinnige spoed, ons kleinkinders word met ‘n selfoon en tablet in die hande groot. Hulle draai ‘n kraan oop, kry lopende water, sit ‘n skakelaar aan en daar is elektrisiteit. Sit ‘n TV aan en kyk ‘n storie. En dink selfs oumas is, soos Steve Hofmeyr oor spoke sing, so bietjie dom as ons nie so vinnig met die tegnologie is nie. Maar, daar is baie wat hulle nie weet nie, want ons oumas was ook kinders. En ons kan stories vertel … ‘n Bundel kinderstories uit die pen van die Goue Vroue. Kliek op hierdie skakel om die ander stories te lees.https://fresh.inlinkz.com/p/d9a4e9bae6aa4e179beee4acc3690247
……………………………………………………
Anton is ook ‘n seuntjie wat op die seuntjie-eiland, Comono, woon waar daar net seuntjies is en glad nie dogtertjies nie. Ook nie eintlik pappas en mammas nie. Dit is ‘n eiland waar seuntjies net kan seuntjies wees, kan speel en baklei en maak net wat hulle wil, waar hulle eintlik oefen om s e e r o w e r s te word.
Anton het ‘n spesiale eienskap: Hy kan al die diere se geluide presies namaak. Die voëltjies maak hy die heel mooiste na. Wanneer hy dit doen, weet ‘n mens nie altyd of dit hy is en of dit ‘n voëltjie is nie. Baie keer antwoord die voëltjies hom as hy soos hulle fluit.
Anton hou nie daarvan om altyd rowwe seuntjiespeletjies te speel nie, wat veroorsaak dat hy soms geboelie word. En die ander seuns terg hom soms en noem vir hom lelike name. Dit maak hom hartseer, maar eintlik gee hy nie regtig om wat hulle van hom sê nie, want in sy hartjie is hy gelukkig. Hy kan homself vir ure besig hou deur na alle klanke in die natuur te luister en dit ná te maak.
Anton is musikaal. Hy sing ook mooi en kan kitaar speel, iets wat baie van die ander seuntjies hom beny. Party sal vir hom vra om vir hulle ook te leer.
Saans, wanneer dit stil raak op die eiland, wanneer die seuntjies almal om die vure sit en dink oor die dag wat verby is en wat hulle alles môre gaan doen, haal Anton sy kitaar uit en tokkel hy saggies daarop terwyl hy saamsing en party van die ander seuntjies ook begin saamsing. Dis dán wat baie van die seuntjies wonder of daar dalk ‘n plek is, ‘n ander plek as seuntjie-eiland, waar daar pappas en mammas en boeties en sussies is. Sussies wat sagtheid bring. Mammas wat lekker kos maak en ‘n pleister opsit waar dit seer is, wat troos as jy wil huil. En pappas wat vir hulle sorg en by wie hulle veilig kan wees. Dan wonder hulle by hulleself, al vra hulle dit nie vir die ander nie, of seuntjie-eiland regtig die beste en lekkerste plek is om te wees.
Hierdie is vir my ‘n moeilike blog wat ek vandag skryf, omdat dit so een honderd persent indruis met wat vandag geleef en verkondig word. Dis amper outyds. Uit die oude doos. Wel, Ou Testamenties, sal sommige sê en saam met dit dit so effens wegwaai met die hand en die gesig afwysend trek. Met hierdie skrywe wil ek ook geen las op iemand se skouer sit nie of oordeel nie. Glad nie. Ek kon net nie help om dit te skryf nadat ek die stuk in Levitikus gelees het nie. Toe ek dink om dit eerder te verwyder, het ek baie duidelik gehoor dat ek eerder aan God gehoorsaam moet wees as aan mense.
Ek is seker dat die Ou Testament in die Bybel ingesluit is omdat God wil hê dat ons dit ook moet lees. Deur die Ou Testament te lees, verstaan ek God beter, verstaan ek die Nuwe Testament beter. Want God het nog nooit verander nie. Dit wat Hy in die Ou Testament haat, haat Hy vandag nog. Al verskil is dat Jesus gekom het om ons van ons sondes te verlos, dat ons nie meer doodgemaak word as ons dit doen nie. Maar, soos Paulus soveel keer in die Nuwe Testament waarsku, gee die voorreg van Jesus se verlossing ons nie die reg om te maak wat ons wil, ons skouers op te trek en aan te gaan nie. Nee, dit gee ons juis die verantwoordelikheid om self te besluit om te doen wat God wil hê.
Levitikus is baie reguit, op die man af. En ja, ek eet ook onrein kos, maar in die Nuwe Testament is alle kos rein verklaar. En ja, ek doen baie sonde. Elke dag. Ek oordeel. Ek praat soms lelik. Het soms lelike gedagtes. Maar omdat ek self sondig, beteken dit nie dat ek moet stilbly oor wat God haat nie.
God haat seksuele sondes. Hy haat egbreuk. Hy haat dit as iemand gemeenskap het met iemand anders se vrou of man. Hy haat dit as jy gemeenskap met jou skoondogter het, soveel so dat Hy sê hulle verdien die dood. Hy haat dit as ‘n mens met ‘n dier geslagsgemeenskap het, dit is afskuwelik! Vieslik! Ook nie met jou oom of tante nie. Hy haat dit as ‘n man iemand anders se vrou afneem. Hy haat homoseksuele verhoudings.
En net indien ons tog dink dit is Ou Testamenties, word dit oor en oor herhaal in die Nuwe Testament ook. God haat seksuele sonde. Seksuele reinheid is vir Hom só belangrik, hy vergelyk Sy verhouding met die kerk soos met ‘n huweliksverhouding met ‘n vrou. Hy verwag dat ons seksueel rein sal wees. Selfs tot aan die einde van Openbaring praat Hy baie duidelik daarteen. Seks is vir die huwelik tussen een man en een vrou.
Dalk moet ons weer begin dink oor die flieks en sepies en alles wat ons op TV kyk. Dit word so ‘reggepraat’ dat ons dit al begin glo. Dat dit algemeen raak. Dat saamblyverhoudings niks vreemds meer is nie. Dat ek my man of vrou verneuk, maar sommer net iets so in die verbygaan is. Solank ons nog nie seks gehad het nie, het ons niks gedoen nie. Solank ons net nie uitgevang raak nie, en dan maak dit ook eintlik nie saak nie. Dat mense in die platteland sal skinder oor ‘n huwelikspaar wat skei, net om môre aan te gaan asof dit niks is nie. Nie vreemd is as ek vandag die een buurvrou het en môre ‘n ander nie. Of as ek self oor die draad loer nie.
Dalk moet ons almal ‘n slag weer introspeksie doen. Ook ek. Nee, dit gaan my sekerlik nie in die hel laat beland nie, maar dat dit God se hart seermaak en ‘n klomp mense s’n daarmee saam, is nie altemit nie. Dalk moet ons, ook ek, op my knieë gaan, ‘n sirkeltjie om my trek met bordkryt en vra, Here, maak reg wat verkeerd is binne hierdie sirkel.
Die wêreld verander teen ‘n vinnige spoed, ons kleinkinders word met ‘n selfoon en tablet in die hande groot. Hulle draai ‘n kraan oop, kry lopende water, sit ‘n skakelaar aan en daar is elektrisiteit. Sit ‘n TV aan en kyk ‘n storie. En dink selfs oumas is, soos Steve Hofmeyr oor spoke sing, so bietjie dom as ons nie so vinnig met die tegnologie is nie. Maar, daar is baie wat hulle nie weet nie, want ons oumas was ook kinders. En ons kan stories vertel … ‘n Bundel kinderstories uit die pen van die Goue Vroue. Kliek op hierdie skakel om die ander stories te lees.https://fresh.inlinkz.com/p/d9a4e9bae6aa4e179beee4acc3690247
……………………………………………………
Kosie is ‘n seuntjie wat op Comono Eiland, die Seuntjie-Eiland woon. Kosie is groot. En sterk. En ongeskik. Almal is bang vir Kosie. As hulle onderlangs van hom praat, daar waar hy nie by is nie, noem hulle hom Boeliebul. Want hy is eintlik ‘n boelie. Hy weet dat hulle hom Boeliebul noem en dit maak hom baie kwaad, maar dit laat hom einlik stilweg lekker voel ook. Dis vir homlekker dat die ander seuntjies vir hom bang is. Versigtig is. Doen wat hy sê.
Boeliebul is die kaptein van ‘n b e n d e. Hulle noem hulleself die Bullebakke. Want bullebakke is hulle sowaar. Hulle stamp die kleiner seuntjies om. As hulle sien ‘n seuntjie eet iets waarvoor hulle lus het, sal hulle dit sommer afvat en opeet. Hulle is altyd besig om iewers skoor te soek. Baklei te soek. Wanneer hulle die slag saamspeel, is daar altyd ‘n geniepsigheid by. Hulle kyk hoe hulle ander kan seermaak. Boelie. Nes hulle kaptein, Boeliebul. Want Boeliebul moedig hulle aan om dit te doen. Hy hits hulle aan om ander seer te maak. Want as hulle dit nie genoeg doen nie, dan mag hulle nie deel van die bende wees nie. Die ander kinders is bang vir hulle en speel eerder daar waar hulle nie is nie.
Andries is ‘n lang, maer seuntjie, maar hy is baie sterk. Hy is gespierd. En baie rats. Hy hou nie van bakleiery nie en hou al lankal vir Boeliebul en sy bende dop. Hulle karring nie sommer aan hom nie, dis of hulle nie heeltemal seker is hoe sterk hy is nie. Hy het agtergekom dat Boeliebul net die ander seuns aanhits en aanpor om te baklei, dat hy eintlik net ‘n grootmond is en glad nie so sterk is nie. Om die waarheid te sê, baklei hy self nooit, hy laat die ander seuns sy vuil werk doen. Boeliebul maak maar net of hy so sterk is. Sodat ander vir hom bang moet wees.
En toe kry Andries ‘n plan. Hy daag vir Boeliebul uit om teen hom arm te druk.
Eers skrik die ander seuns toe hulle sien wat Andries maak. N i e m a n d daag vir Boeliebul uit nie. Jy kan dit nie waag nie! Want as jy vir Boeliebul uitdaag, beteken dit jy daag al die Bullebakke uit! Dis lewensgevaarlik! Niemand doen dit nie!
Ewe selfvoldaan lag Boeliebul en die Bullebakke vir Andries uit. Wat is sy plan? Wil hy regtig sy kragte een Boeliebul meet? Lagwekkend! Húlle sal vir hom wys hoe dit gedoen word. Húlle sal vir hom wys waar Dawid die wortels begrawe het. Húlle sal sy grootmond sommer vinnig toemaak. Vol brawade lag hulle vir hom uit. Terwyl die ander seuns bang en versigtig terugstaan. Hier kom moeilikheid wat kon gebly het.
Maar Andries weet wat hy doen, en sê, ja, hy daag vir Boeliebul uit vir armdruk.
Uiteindelik besef Boeliebul: Andries is ernstig en hy gaan nie hier uitkom nie. Hy sal self moet armdruk teen Andries.
Hy kom sit en hy en Andries neem hande. Eers is Boeliebul nog grootmond, vol brawade, maar sommer gou besef hy: Hier het hy ‘n teenstander. ‘n Groot teenstander wat nie vir hom bang is nie. Ook nie vir die Bullebakke nie. En hy raak bang. Want vandag gaan hy iets aan almal moet erken: Hy is eintlik glad nie sterk nie. Om die waarheid te sê, hy is sommer swak. Hy is net so groot, maar het eintlik glad nie uithouvermoë nie. En A L M A L op die eiland gaan dit sien. en gaan dit weet. WAT GAAN HY MAAK?
Sommer gou druk Andries sy arm plat. Hy kyk vir Boeliebul in sy oë. En hou sy hand daar. Boeliebul wil nog sy hand wegtrek, maar hy kan nie. Andries kyk en kyk en kyk vir hom. En sê niks. Almal is tjoepstil. Almal wag om te sien wat gaan gebeur. Al wat Andries doen, is om Boeliebul se hand vas te druk en hom in sy oë te bly kyk.
Uiteindelik praat hy: “Boeliebul, ek weet wie jy is. Ek weet dat jy eintlik ‘n bang seuntjie in ‘n groot lyf is. Dat jy eintlik glad nie so sterk is soos wat jy wil voorgee nie. Dat jy die ander seuns in jou Bullebakbende gebruik om jou vuil werk te doen. Dat jy dink dat jy mag verkry deur so te wees, maar eintlik kry jy net die weersin van die ander. Weet jy wat, ek sal graag jou maat wil wees, maar dan moet jy die Bullebakbende los. Dan moet jy die saggeaarde seun wees wat jy regtig is. Ophou baklei soek met almal. Ophou afbrekend wees. Sommer net seun wees wat lekker speel.”
Almal hou hulle asem op. Wat nou? Wat doen Andries nou? Is hy heeltemal van sy kop af?
Boeliebul bly lank stil. Hy dink diep. Dan sê hy: “Dankie, Andries. Dankie dat jy my maat wil wees. Weet jy, dit is ook nie vir my lekker om so altyd te moet baklei nie. Van nou af sal die Bullebakbende een wees wat lekker saamspeel, wat ander kinders help, wat ophou baklei soek. Wat seuntjies sal leer om sterk te wees, maar nie ongeskik hoef te wees nie. Dankie, Andries, baie dankie.”
Al die seuntjies juig en klap hande. Hulle is maar nog bangerig, maar weet dat dinge op hierdie eiland nou gaan verander.
Wanneer God Homself herhaal, moet ek luister, sê ek mos altyd. ‘n Rukkie gelede, net voor ek siek geword het, het Hy vir my herinner: Trek die volle wapenrusting aan. Polish jou wapenrusting. Kyk dat alles in plek is. Die knope aan. Of alles in werkende toestand is. Want ek moes voorbereid wees vir die Geestelike Oorlog wat ek moes voer teen die duiwel en sy virus.
Nou kom die oproep: Bid. Bid, bid, bid. Ja, ek weet ek moet bid. Maar God sê: “Bid.” Hy wil duidelik hê dat ek meer moet bid. Ek kry die boodskap van ons dominee af in gister se erediens. Ek kry dit per whattsapp. Per Instagramboodskappe. Per Facebook. Bid.
Bid. Gebruik daardie wonderlike voorreg wat God vir ons in ons hand gegee het, dat ons Hom enige tyd, enige plek, mag nader. Net soos ons is. In gewone taal. Nie net die Hoëpriester wat een keer per jaar die Allerheiligste in vrees en bewing mag betree het nie, maar ook ek, ‘n gewone mens, nie eers ‘n Israeliet nie, mag Hom nader net wanneer ek wil, wanneer ek Hom nodig het!
Vir myself. Vir ons land. Vir al die gelowiges in die wêreld. Vir ongelowiges. Vir hulle wat swaar kry. Vir hulle met wie dit goed gaan. Vir die virus. Dat ons gehoor aan Hom sal gee, sal luister. Dat mense na Hom sal draai. Vir ons regering. Vir ons president. Vir die verkiesing wat voorlê. Bid,bid,bid. Dis wat Hy van ons vra. Herhaaldelik. Hy het dit in ons hand kom sit, hoe kan ons dit nie gebruik nie?
Bid spesifiek. Vra spesifiek vir vergifnis van spesifieke sondes. Bid vir jou vriendin en noem dit waarvoor jy bid spesifiek.
Want ons mag.
Toortsie
Volg gerus my Faceboekblad: “My gebed vir vandag.”
Die wêreld verander teen ‘n vinnige spoed, ons kleinkinders word met ‘n selfoon en tablet in die hande groot. Hulle draai ‘n kraan oop, kry lopende water, sit ‘n skakelaar aan en daar is elektrisiteit. Sit ‘n TV aan en kyk ‘n storie. En dink selfs oumas is, soos Steve Hofmeyr oor spoke sing, so bietjie dom as ons nie so vinnig met die tegnologie is nie. Maar, daar is baie wat hulle nie weet nie, want ons oumas was ook kinders. En ons kan stories vertel … ‘n Bundel kinderstories uit die pen van die Goue Vroue. Kliek op hierdie skakel om die ander stories te lees.https://fresh.inlinkz.com/p/d9a4e9bae6aa4e179beee4acc3690247
……………………………………………………
Kareltjie is ‘n seuntjie wat woon op Comono Eiland, of sommer Seuntjie-eiland, soos ons dit noem. Dit is ‘n eiland waar daar net seuntjies is en geen dogtertjies nie. Dogtertjies hoort nie daar nie. Dogtertjies is jegggg. Dogtertjies is te pieperig en dra stories en hou nie daarvan as seuntjies rof speel met hulle nie. Op Seuntjie-Eiland is daar nie reëls nie. Almal speel rof en lekker saam. Soms gaan dit tè rof en kry hulle seer, maar seuntjies kry mos nie eintlik regtig seer nie.
Kareltjie is ‘n klein bietjie anders as die ander seuntjies. Dit voel soms vir hom of hy nie so heeltemal inpas nie. Kareltjie het rooi, krullerige haartjies wat woes staan. En Kareltjie dra ‘n bril.
Die probleem is dat Kareltjie nie regtig ‘n bal kan raakvang nie. En seuntjies kan almal bal vang. En skop. En gooi. En seuntjies kan dit sommer goed ook doen.
Maar as Kareltjie die bal gooi, gaan dit baie keer in verkeerde rigting. Of die bal trek nie ver genoeg nie. Of hoog genoeg nie. En as hulle krieket speel, kry hy nie die ander uitgevang nie. Of raak geboul nie. By rounders is dit dieselfde probleem. Hy kry nie ander uitgevang nie. Rugby dieselfde. Dit help nie eers hy probeer skop na die pale toe nie, dit werk nie en die outjies wil hom sommer glad nie in die lynstaan hê nie.
Eintlik wil hulle hom ook nie in hulle krieketspan hê nie. Of in hulle Volly Ball span nie. Of rugbyspan nie. Of enige span waar daar met ‘n bal gespeel word nie. Elke keer wanneer hulle spanne bymekaarmaak om teen mekaar te speel, bly hy hoopvol sit, maar hulle kies nie vir hom nie. En hulle fluister lelike goed vir mekaar. Hulle sê sommer reguit dat hulle nie vir Kareltjie moet kies nie. Dit maak Kareltjie baie hartseer. En eensaam. Want hy wil graag deel wees.
Maarrr Kareltjie is slim! En Kareltjie kan planne maak. Op die hele eiland kan Kareltjie die mooiste en beste en sterkste vlotte bou. Wanneer hulle vlotte bou, wil álmal in Kareltjie se span wees. Want sy vlot vaar altyd die heel beste. Sy vlot val nie uit mekaar nie. Dit vaar die vinnigste ook. As hulle saam met hom op sy vlot is, sal hulle sommer heeldag op die rivier rondhang. Dán is ou Kareltjie se hartjie sommer bly. En voel hy geliefd. En weet hy hy is eintlik nie so sleg nie. Dat hy sy eie goeie kwaliteite het.
