Scrapy sing van die veld wat vrolik is, terwyl dit nog sommer behoorlik koud is daar by hulle.

Toe ons ‘n paar jaar gelede dorp toe getrek het, moes ek leer om in die dorp se strate my stapwerk te doen. Ek geniet dit nou al, maar ek het baie keer gewonder wat ek gaan doen as ek glad nie meer op ‘n plaas sal kan rondloop nie. Daar is regtig net geen vergelyking met die tyd wat jy alleen in die natuur deurbring nie. Jy en die honde.

Ons was al ‘n hele rukkie ingetrek by ons nuwe huis voor ons die wonderlikste wonder ontdek het. Die hele berg is ons agterplaas! Wat ‘n heerlikheid! Teen sowat R300 per jaar vir ons twee saam mag ek en my man soveel soos ons wil stap in al die baie bergpaadjies wat daar is.

Intussen het my man al al die paadjies ondersoek. Vandag is ek gesond verklaar en kon ek saam met hom berg in. Ag, dit het ‘n bietjie stadiger gegaan as gewoonlik, maar dit was wonderlik. Onbeskryflik. Fantasties. Wat is al daardie veertien woorde wat Vuurvliegie nou die dag genoem het? Kyk, niemand sal vir my ‘n sent betaal vir my bietjie rigting nie, maar my manlief is erger as ‘n mier, hy weet presies waar om te stap.

Dis middel Julie, die lente is op pad. Die blomme begin oopgaan en blom. Die veld is vrolik en as ek dit so bekyk, gaan dit nog net vroliker word. En binnekort spring Toortsie soos ‘n klipbok in die berg rond, gee net kans.

🙂

Toortsie

Amper het die week onder my uitgeloop en het ek vergeet van Scrapy se wasdag 4-uitdaging! Ek hoop ek is nog betyds!

Soos almal wat gereeld my blogs lees, weet hulle mos dat ek lief is vir toer en as dit nog ‘n oorsese reis kan wees, soveel te beter. In hierdie tyd wat ek onder huisarres was ter wille van my gesondheid, het ek ‘n hele paar keer met my rekenaar om die wêreld gereis, terwyl ek maar net mooi doodstil hier op my bed gesit het.

Wanneer jy so oorsee toer, kry jy nogal baie oefening, selfs al doen jy dit nie doelbewus nie. ‘n Mens stap ongemerk baie en daarom is die skoene wat jy op so ‘n reis inpak, van kardinale belang, veral as jy baie toerismebestemmings gaan besoek en bekyk. As jy net op ‘n eiland in die son gaan lê, maak dit seker nie soveel saak nie. Ek glo aan Crocs, kan jy meer! Nee man, nie outydse gaatjieskoene nie, mooi Crocs, wat ingeloop moet wees voor jy vertrek, anders het jy ‘n probleem. Koop ook vir jou ‘n nommer groter as wat jy normaalweg dra, dit werk die meeste van die tyd beter. Met my ou Crokkies het ek al ver en wyd gestap. Selfs toe ons in die winter in Europa was, is ek met Crocs boots oor, een paar ou suede boots (Crocks) vir as ons in die stede loop, en ‘n paar Crocs boots waarmee ek in die sneeu kon loop, die lelikste bootse denkbaar! Sjoe! Reën daardie deurtrapte suedes hulle die dag dat daar amper niks van hulle oorbly nie, net om die volgende dag ewe droog vir my te glimlag en te sê, ‘hier is ons!’ Ek het hulle net so ‘n vinnige vee met my haarborsel gegee en reg was hulle! Ek dra hulle steeds. 🙂

Of daar ‘n geraas gaan wees waar jy gaan toer, sal ek nou nie kan sê nie, dit hang natuurlik af van die bestemming. Terloops, ek hoor nou die dag dat dit so stil in Japan is, selfs tussen al die mense. Hulle is seker nie so luidrugrig soos ons Suid-Afrikaners nie. 🙂

En dan is daar die probleem van plastiek, die gebruik van eenmalige plastiek. Dis dalk iets waaraan ek sal moet aandag gee, omdat ek daarvan hou om goed in ziplock sakkies te verpak in my koffer, dit maak dinge darem net baie makliker. Ja, ek gebruik dit eenmalig, maar vir die hele duur van ‘n toer, dan is dit seker nie meer eenmalige gebruik nie, of hoe?

Toortsie

Vereensaming is iets wat enige van ons op enige plek kan oorkom, dit het ook al vir my oorgekom. Dis angswekkend. Soms wonder ek of daardie vereensaming nie meer in my kop gebeur het as wat dit werklik gebeur het nie. 😳

Nou die dag kom kuier ‘n dierbare vriend van ons daar. Hy vertel dat hy totaal vereensaam. Ek lees ook op ‘n ander blog hoe iemand se vriendinne al hoe minder raak en sy verlang na die tye wat hulle saam kon kuier.

Die lewe gebeur. Dis nie noodwendig dat daar iets negatiefs gebeur het wat veroorsaak dat jy jou vriende minder sien nie. Ons is besig met ons werk, ons kinders, ons sport, ons watookal. Mense met wie ons nou baie te doen kry, se lewe kry dalk ‘n ander loop en sonder dat jy dit besef, sien ons mekaar net nie meer so gereeld nie. Ons vriende skei dalk of gaan dood, of gaan woon op ‘n ander dorp. Jy trek dalk self na ‘n nuwe buurt of gemeenskap.

Toe ek dorp toe getrek het, het ek doelbewus probeer om weer ‘n vriendekring te bou. Dit werp vrugte af. Die gevaar bestaan dat ek weer gemaklik raak in hierdie vriendekringetjie en nie meer uitkyk vir nog vriende nie.

Die ander gevaar bestaan ook dat ek só uitkyk vir nuwe vriende, dat ek nooit die oulike vriendinne wat ek reeds raakgeloop het, leer ken nie of selfs afskeep.

Ons geaardhede verskil en vir party mense is dit dalk makliker om maats te maak as vir ander. Laat ons egter waak teen vereensaming. Daar is soveel eensame mense daar buite wat smag na geselskap. Kom ons hou ons oë wawyd oop en omarm nuwe vriende wat oor ons pad kom.

Toortsie