Outeur: Toortsie

'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is... A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.

My eerste parkrun

~ Toortsie ~ 1 Kommentaar

Saterdag het ek die eerste keer deelgeneem aan ‘n parkrun, alhoewel, ek het geparkwalk. Ek hoor al lank al van mense wat elke week ‘n parkrun doen en dit klink so lekker, maar ons het nie so iets op ons dorp nie. Toe kry ons dorp dit, maar 8 vm op ‘n Saterdagoggend is darem VROEG!

Vrydagaand sien ek weer op Facebook dat die mense skryf oor die parkrun en ek dink so by myself dat dit mos my voorneme was dat as ek op my dorp is en hier gebeur iets, ek gaan deelneem. Verder is ek dan so lief vir stap en kom ook nie gereeld daarby uit nie. Dis nou sommer nonsens! Net daar registreer ek en Saterdagoggend vroeg nooi ek vir manlief saam en whalla, daar gaan ons.

Sjoe! Dis lekker! Net 5 ou kilometertjies en glad nie eers bulte nie. Die geselskap is heerlik! Ek sien soveel bekendes uit my dorp, mense met wie ek al ‘n pad gestap het, mense met wie ek nog ‘n pad wil stap en minder bekendes wat oor tyd mos bekendes kan raak. Dis ‘n fees!

Toortsie sal dit weer wil doen, as sy onthou, en die grootste onthouding is die strepieskode wat moet saamgaan. Dis die eerste plek waar ek totaal uit die bus uit gaan val, maar ag wat, dan doen ek dit sommer net saam vir die geselligheid, strepieskode of te nie. Ek het hom nou in my selfoonsakkie gebêre, dalk werk dit!

Volgens die Parkrun webblad, was die heel eerste Parkrungeleentheid op 2 Oktober 2004 in Bushy Park, Teddington, in die Verenigde Koninkryk, met slegs 13 deelnemers. Oor tyd het hulle gerekenariseer en kon hulle al hoe meer Parkruns aanbied, soveel so dat dit nou ‘n wêreldwye ding geraak het. Hulle leuse bly steeds dat dit weekliks moet plaasvind, gratis moet wees, en tot beskikking van almal wat wil deelneem.

En sou jy een keer geregistreer het, is jy vir die res van jou lewe geregistreer om op enige plek in die wêreld deel te neem op ‘n Saterdagoggend, waar jy ookal is.

In Suid-Afrika is dit orals 8 vm en jy daag net op, neem deel, wys jou strepieskode en dis dit. Hoe moeilik kan dit nou wees? Jy mag selfs jou hond saamneem solank hy aan ‘n leiband is en slegs een hond per persoon, en jou jong kinders mag ook deelneem, solank hulle onder toesig is.

Nou toe! Wie is Saterdag by vir ‘n gesellige saamhardloop/saamstap? Dit lyk my jy kan selfs Vitalitypunte verdien met Parkrun.

Groetnis

Toortsie

Advertisements

Skryf ‘n opstel: My familie

~ Toortsie ~ Lewer kommentaar

Die kategorie, ‘opstelle’ wat eintlik sommer net so terloops ontstaan het, trek al hoe meer aandag en Google stuur al hoe meer versoeke van opstelle na my mandjie.

‘My familie’ kan ook ‘n lekker onderwerp wees om oor te skryf. Families is mos uiteenlopend en jy kan regtig hier wyd gaan as jy sou wou.

Jy kan dalk net van jou gesin vertel, of gaan jy jou ooms en tannies, niggies en nefies ook insluit?

Voor jy sommer net almal opnoem wat in jou familie is, dink ‘n bietjie aan dinge wat julle familie uniek maak, dinge wat vir jou lekker is om juis deel van julle familie te wees. Het julle sekere familietradisies, of doen julle sommer soms op die ingewing van die oomblik iets lekkers? Kuier julle familie graag saam, of is julle maar elke gesin op sy eie?

Brei ‘n bietjie uit oor elke lid in julle gesin. Wat doen jou ma? Werk sy buitenshuis, of is sy by die huis besig om die gesin te versorg? En jou pa? Wat is sy beroep? Is hy baie betrokke by die gesin en doen julle dinge saam? Vertel van jou broers en susters, en sommer van hulle kêrels en meisies ook.

Is daar dinge waarin van jou gesinslede uitblink? Jou broer is dalk die wêreldskaatskampioen vir elfjariges. Vertel daarvan! Of jou suster is dalk ‘n danser van formaat. Dalk woon sy kompetisies by. Vertel dalk hoe jou kleinsussie elke middag klavier oefen en hoe dit jou irriteer!

Wat is julle familiegeheimpies waaroor julle stilweg lag, maar nie mag oorvertel nie? Dis NOU jou kans!

Is julle familie grapperig en hou van lawwe dinge doen, of is julle ernstig? Is julle spelerig, of sit julle heeltyd voor die rekenaar? Reis julle graag? Gaan stap julle graag in die natuur?

Waar hou julle vakansie? Wat behels dit?

Het julle troeteldiere? Wat is dit? Wie se hond/kat/budjie is dit? Wie versorg dit?

Is daar dalk iets wat nie lekker is in julle familie nie, wat jy voel om te vertel? Iets wat jy van jou hart af wil kry? Dalk is daar nie ‘n pappa of ‘n mamma in julle gesin nie. Dalk moet julle kinders alleen regkom? Dalk moet jy as kind jou ouma versorg? Self kosmaak vir julle gesin? Vertel ons daarvan.

Nou toe! Nou is dit jou beurt. Gaan teken ‘n prentjie van almal in jou familie en dink ‘n bietjie wat jy oor elkeen wil vertel. Onthou, dit is JOU storie. Geniet dit om jou storie te vertel. Dis ‘n unieke storie en niemand anders kan presies dieselfde storie as jy vertel nie.

Groetnis

Toortsie

 

Ore toedruk

~ Toortsie ~ 10 Kommentaar

As klein kindertjies het ons dit baie gedoen: Ons ore toegedruk en mense gekoggel. Ons wil dus ons sê sê, maar nie hoor wat die ander persoon sê nie. Dis gedrag wat pas by klein kindertjies, maar nie van volwassenes verwag word nie.

Tog doen ons as volwassenes dit steeds, maar op ‘n meer subtiele manier, of dalk ook nie so subtiel nie. Ons doen dit ook met God.

Ek is geleer dat as ons Bybel lees, praat God met ons, en as ons bid, praat ons met God. Ja, gebed is ‘n tweerigtinggesprek en jou gebed kan ook ‘n ‘kuier’ met God wees waar jy met Hom praat en jy luister en Hy jou antwoord. As jy egter altyd net bid, en nooit Bybel lees nie, is dit soos daardie kindjie wat sy ore toedruk en praat en praat en praat. Jy wil jóú sê sê, maar wil nie luister wat God vir jou wil sê nie. (Ek praat nou nie van deur die dag kommunikeer met God, of ‘n skietgebedjie hier en daar nie.)

Tipiese voorbeelde waaraan ek nou kan dink, is dat jy in ‘n sleg gesprek met iemand is. Jy wil jou steke steek, jou mond uitspoel, die ander persoon beledig, maar nadat jy jou prate gepraat het, glip jy weg en gee nie die ander persoon die geleentheid om ook te praat nie.

Of jy blok die persoon op jou whattsapp. Jou bytende boodskappe gaan deur, maar die ander persoon kan nie goeie, of slegte boodskappe deurstuur nie. Jy besluit eintlik by voorbaat dat die ander persoon jou gaan terugkap, terwyl hy dalk nie eers van plan is om dit te doen nie! Terwyl die ander persoon hom alreeds onttrek het van die gesprek!

Kommunikasie is ‘n kuns en dit werk nie altyd soos die slim mense sê nie. Tog kan dit aangeleer word en kan dit verbeter en verdiep soos ons ouer raak. Ons kan meer volwasse raak in ons kommunikasiemaniere. Dis te sê, as ons wil.

Of ons kan besluit om klein te bly wat kommunikasie aanbetref, ons skerp tonge te gebruik en ons ore toe te druk, nes klein kindertjies. Pê wê, wê wê wê.

Groetnis

Toortsie

Kan ‘n mens eierdoppe eet?

~ Toortsie ~ 9 Kommentaar

Hier volg weer ‘n paar Google navrae:

‘Ma van die bruid se betrokkenheid‘. Smaak verskil en dinge verander. Baie bruide en hulle ma’s verkies deesdae dat die bruid die troue reël en die ma nie baie betrokke is nie. Al wat ek weet, is dat ek baie dankbaar is dat my dogter my toegelaat het om nog ‘n outydse ma te wees en op die outydse manier betrokke te wees. Saam het ons trourok aangepas, materiaal uitgesoek, vlaggies gemaak, die spyseniers gesien, ons twee het selfs die stoor se vloer gewas toe die tyd begin uitloop en die nood hoog was. Dit was vir my verskriklik lekker.

‘Kan ek eierdoppe fynmaak en eet vir kalsiumaanvulling?’ O gits! Ek weet nie! Ek kan darem nie dink dat ‘n mens dit kan doen nie, wat dink julle? Suiwel is natuurlik ‘n ideale kalsiumbron, lekker kaas, en joghurt, room, en ook melk, maar eierdoppe? Ons het altyd skulpgruis vir ons hoenders gegee dat hulle eierdoppe sterker is, anders kan dit baie sag raak. My skoonma het eierdoppe in die oond gedruk of iets, en weer vir die hoenders gegooi. Ek kan nou nog die gebrande reuk van die doppe onthou. ‘n Mens moenie die rou doppe vir die hoenders gooi nie, dan begin hulle pik aan die eiers wat hulle pas gelê het. En dan gooi ek natuurlik die eierdoppe saam met al die ander skille onder die bome met kompos in gedagte. My dogter sê dit lyk nie so mooi nie, en ja, ek stem saam, maar intussen verbeter die grond daardeur en hopelik hou dit die slakke weg, maar ek twyfel! Dalk moet ek eierdoppe onder die spinasieplante gooi vir die slakke! En net dalkies neem een van die plante dalk ‘n biejie van die kalsium op en kry ek dit weer in saam met een of ander ding, soos broccoli, maar ek dink eintlik ek vat nou ‘n VET kans. Maar eierdoppe eet? Ek dink nie so nie!

‘Skryf die dag se gebeure en gevoelens neer.’ Sou dit ‘n opstelonderwerp wees? Hoekom sal iemand dít google? ‘n Mens kan mos net jou eie gevoelens en gebeure neerskryf, nie ‘n ander een s’n nie, of het ek ou weer die kat aan die stert beet?

‘Nuutste verslankingsmiddele.’ Nee, ek weet nie wat die nuutstes op die mark is nie, ek weet maar net van Banting.

‘Waar kan mens Bantingboeke koop? 😂 By my, natuurlik! Bestel dit sommer by Bidorbuy en ek stuur dit vir jou. Maklik!

Mooi loop!

Toortsie

Dat een fiktiewe persoon

~ Toortsie ~ 30 Kommentaar

Dat een fiktiewe Nellie Visagie ‘n mens se gedagtes so kan vasvang, is eintlik ongelooflik! Die bloggers is mos besig om Nellie se storie te skryf.

Nellie het ons harte aangegryp. Die arme kind maak die een foutiewe besluit na die ander en met elke stap wat sy gee, raak sy net meer en meer in die moeilikheid. Sy stuur ongetwyfeld af op ‘n fiasko.

Ons moes ‘inskryf’ om deel van die storie te wees, en ek was verantwoordelik vir hoofstuk 10. Dis uitdagend, want jy moet die hele storie in ag neem en jy weet eers waar jy moet aangaan as die hoofstuk voor joune geskryf word.

Sommer heel aan die begin, het ek die woorde in my kop en skryf my storie, met die gedagte om dit deurentyd aan te pas. Soos Lekkervurig gesê het, dis soos om kwik in jou hand te hou, en ja, dit wás ‘n storie om daardie kwik in my hand te hou!

Intussen kry ek ‘n nuwe gedagte wat dalk met Nellie kon gebeur en skryf storie nr 2, doen selfs ‘n bietjie navorsing daaroor en alles.

My beurt kom nader en ek maak vir Hester mal, want dan is dít my idee, dan dát. Gaan ek beide die stories publiseer? Dalk eers nr 2 en nog ‘n keer inskryf en wel op die ou end my oorspronklike storie plaas? Alles afhangende van wat gebeur.

Die hele naweek is ek bedrywig met die stories, dan ruil ek dit om, dan vee ek dit af, ai tog!

Maar my finale besluit berus toe by die arme Nellie. Ek gun nie vir haar die fiasko waarop sy afstuur nie. Ek wil hê sy moet rustig raak. Ophou hardloop. Ophou oor haar skouer loer. En dis in my hande om haar rustiger te kry.

Maar wat dan van storie 2? Storie 2 is hartseer en ontstellend, maar ter wille van vrouemaand en soveel vroue wat daardeur geraak word, voel ek tog dat ek dit wel moet plaas.

Maandagoggend moet ek publiseer. Sondagaand net voor ek die lig afskakel, gooi ek die twee stories saam, verander hier en daar, maak woorde minder, ens.

Genade! Ek het nooit gedink skryfwerk is só ingewikkeld nie. Dis mos net ‘n STORIE!

En net mooi toe ek dink dat Nellie Visagie ‘n hoenderboer van formaat gaan raak wat die hele land se verbeelding gaan aangryp, besluit die volgende blogger anders! Met Nellie, en in Blogland, het ons nooit ‘n verveelde oomblik nie!

En nou is ons almal besig met rondte twee, asof rondte een nie uitputtend genoeg was nie!

Toortsie