Die hekkies in ons pad

September 18, 2022 ~ Toortsie ~ 19 Kommentaar

Kyk, ek praat glad nie hierdie kragkrisis waarin ons land tans verkeer, goed nie. Glad nie! En ek raak ook, nes al die ander mense gefrustreerd. Waar, wanneer dit ons ‘beurt’ was wanneer die krag af was, dink ek, moet ons nou begin kyk na wanneer die krag wel aan is. Dán is dit ons beurt.

Sulke hekkies in ons pad kan ons totaal verlam. Soos wat dit doen. Maar, as ons gelukkig is, kan dit ook lei tot nuwe idees. Soos wat die mislike Covid ook soveel mense verlam het, maar vir soveel mense die begin was tot nuwe dinge en nuwe denke.

In plaas daarvan dat ons heeldag sit en kla en mor en por en onsself in depressie in verknies, sal dit dalk tog help as ons buite die boks begin dink. Miskien is daar dinge wat ons nou anders moet doen? En ja, ons hét reeds al so baie toegegee! En ja, ons kan níé nóg toegee nie. Of kan ons?

Hierdie paar ure wat ons in ‘n dag wel ‘n bietjie elektrisiteit tot ons beskikking het, moet goed benut en bestuur word. Dit verg beplanning dat ons die dinge wat elektrisiteit vra, in daardie tyd doen. En terloops, ek wil graag glo dat die meeste besighede darem al teen hierdie tyd alternatiewe begin oorweeg het? So ek skrywe hierdie met die doel op huishoudings. Ek kan glad nie dink wat ‘n besigheid maak as hy nie sy volle tyd krag het nie.

Toortsie moet nog leer om haar ver ente se stap in die berg nou eerder te doen wanneer die elektrisiteit AF is, sodat sy tuis is, die paar ure kragtig kan gebruik. Sy moet ook haar somtydse middagslapies skeduleer vir die ‘af’tye.

Dalk is dit nou ‘n goeie tyd om ‘n nuwe ding aan te pak. Iets waarvoor jy nog nooit tyd gehad het nie. Soos ‘n handwerkie. Houtwerkie. Naaldwerkie. Of dalk weer begin regte boeke lees? Of die tyd gebruik en die buurman wat jy nog nooit ontmoet het nie, te gaan opsoek en sodoende sommer nuwe verhoudings bou. Of kerk toe gaan. Tyd met God spandeer. Bybelstudie hou. Nuwe idees met kos kry. In die ‘aan’ tye groter hoeveelhede kos gaarmaak, sommer genoeg vir ‘n paar dae. Dit spaar natuurlik ook baie krag. Maak sommer twee of drie hoenders op ‘n slag gaar. Of twee of drie kilogram se frikkadelle. Dieselfde moeite, dieselfde elektrisiteit, maar heerlik om uit te haal in daardie ‘af’tye. Die rok wat jy wil maak, knip terwyl die krag af is sodat jy kan stik wanneer die krag aangaan.

Kom ons raak kreatief, ook in ons denke. Ons fokus daarop om positief te bly te midde van al hierdie chaos. Want DAN het ONS gewen … en vorentoe beweeg.

Hoe bad jy ‘n padda in kookwater? Deur die water stelselmatig warmer te maak en die padda gewoond te maak daaraan. Ja, ons ís ‘n klomp paddas wat al jollie oulik is in hierdie warm water! As ons tot hier toe innoverend kon wees en dit kon maak, hoekom nie vorentoe ook nie?

Toortsie

Iets kleins wat groot geword het

September 15, 2022 ~ Toortsie ~ 20 Kommentaar

Nou die dag vra hulle op RSG, waaraan kan jy dink wat jy gedoen het wat klein en onbenullig begin het en groot geword het?

Meer as twaalf jaar gelede het ek bang en onseker my eerste bloginskrywing gedoen op Madele Oor Leef. Die man met die hoed het my vrees raakgelees en geskryf: “Welkom, ons byt nie!” Wel, daardie blog het nie oorleef nie, maar ‘n paar dae na Madele Oor Leef se skielike afvee van die web af, is Toortsie gebore. Danksy daardie bang skrywes van daardie tyd het Toortsie gemaklik begin raak met ‘n skrywery. Voor blogs het ek net in my bidboek geskryf. En werkstukke vir my kursusse. Intussen het Toortsie haar vlerke al hoe wyer gestrek en selfs aan skryfkompetisies deelgeneem en verbasend goed gedoen. Daar is van haar kortverhale en selfs gedigte toegelaat in publikasies.

In Julie 2014 het die vetsugtige, moedelose Toortsie gebid en vir God hulp gevra. Sy het nie meer raad geweet nie. Sy het elke verslankingsdieet onder die son getroef (of het hulle vir haar getroef?) Dit wou nie meer werk nie. Sy kon net eenvoudig nie meer by enige van daardie eetplanne bly nie. Sy het gehoor van Banting, maar ja, ‘n mens moet GEBALANSEERD eet, so sy kan dit nie doen nie. Om die waarheid te sê eet sy konstant gebalanseerd te veel! (Intussen het sy agter gekom dat sy regtig baie gebalanseerd eet, geen mens het stysel of suiker nodig om ‘gebalanseerd’ te eet nie!)

Op my eie het ek daardie dag, 27 Julie 2014 met Banting begin. Alleen die onttrekkingsimptome trotseer. Al plek waar ek kon deel van my ervaring was op hierdie einste blog … Ek het nie geweet waar om hulp of resepte te soek nie, behalwe in Tim Noakes se rooi boek nie. Ek moes die lyste bestudeer van wat ek mag eet en wat nie. Ek moes die eie kos wat ek eet, onder oë neem en kyk wat ek steeds kan eet en waaraan ek moes skaaf. Ek het resepteboeke gefynkam vir resepte waaraan ek kan verander sodat dit Bantingvriendelik kon raak. Sodat ek darem nie élke dag van my lewe net van eiers, vleis en mengelslaai hoef te leef nie.

Vandag, 3 resepteboeke later wat steeds al drie baie goed verkoop (terloops, boek 1 is nou amper by die 3 000-merk!), is ek steeds op die Bantingpad. Ek het omtrent 16 kg verloor wat ek behou en nie heeldag op en af wipplank ry nie. My klere pas vir jare en sit gemaklik. Ek het al heelwat kursusse gedoen by Nutrition Network in hierdie verband, veral met die oog op diabetes. My Whattsapp Bantinggroep wat ook so met verloop van tyd begin het, is lewendig en die mense help en ondersteun mekaar. Nuwe mense leer die leefstyl aan met my en ander groeplede se hulp.

Ja, daardie kleine stappies wat ek amper 13 jaar terug geneem het met my blog en 8 jaar gelede met Banting, het my grootste verwagtinge oortref. As mens het ek ontwikkel. Ek voel of ek ander tot hulp en nut kan wees. Al wat ek kan doen is om in dankbaarheid en verwondering My God te loof en te eer, want sonder Sy hulp, Sy beskerming, Sy leiding en raad, sou albei hierdie klein beginnetjies net soos mis voor die son verdwyn het. Daardie tyd al.

Toortsie

Rebusfontein, hier kom ons weer – #9

Augustus 25, 2022Augustus 25, 2022 ~ Toortsie ~ 26 Kommentaar

Die Goue Vroue is ‘n paar besonderse vroue wat allerhande wonderlike avonture saam beleef. Hulle het hulle eie dorpie, Rebusfontein, hier êrens in Suid-Afrika. Daar word ontspan, Franjeliko gedrink en dis altyd mooiweer. Hulle het pas teruggekeer van ‘n rit op ‘n luukse seiljag (waar hulle ‘n ongelooflike avontuur in die diepsee beleef het), en almal is op pad terug na Rebusfontein toe. Maar ‘n mens weet nooit wat volgende gaan gebeur nie, want waar die Goue Vroue is, gebeur altyd iets!

Hierdie is Hoofstuk agt van ons nuwe avontuur. As jy hierna verder wil lees, klik hier: https://fresh.inlinkz.com/party/5ccd555160b847968834e2d35fc2042c

Versteen van die skrik sit die Goue Vroue in hulle deftige hommeltuigsitplekke, wat nog sagweg op en af sweef van die momentum van hulle onstuimige rit. Vasgevang in ‘n 1984-tydborrel in die mag van ‘n waansinnige Rus wat sy Roebels en sirkustrok by die Goue Vroue eis. ‘n Rus wat vlot Afrikaans praat omdat hy in Johannesburgse agterstrate grootgeword het.

“Alexi…” noem Una sy naam saggies. “Ja! Alexi! Jy is Alexi! Ek onthou!”

“Wat onthou jy?”, vra Alexi nors. “Daar is niks om te onthou nie, behalwe waar my geld en my trok is.”

“Nee man!, ek ken vir jou! Ons was saam op skool in Brakpan!”

“Nee, jy vat ‘n kans! Jy wil nou net met ‘n slim manier hier uitkom. Ek was nooit in Brakpan op skool nie”, brom hy.

“Mmmmm… en dan is hierdie mos jóú hond. Ja, dis jou hond! Kira! En jy is net so min ‘n Rus as wat ek een is.”

Skielik is daar ‘n harde knal, die hommeltuig gee ‘n ruk en val met ‘n slag grond toe. Gelukkig was die hommeltuig nie ver bo die grond nie, anders sou almal baie seergekry het. Terwyl die Goue Vroue nog verward rondkyk, sien jy net ‘n stofstreep soos Alexi teen die spoed van wit lig weghardloop, met sy hond agterna.

“Una? Hoe het jy geweet?” (Christa)

“Daar was altyd van die stadskinders by ons in die skool. Hul het in die koshuis gebly. Alexi was een van hulle. Hy het in ‘n droomwêreld van sy eie geleef en altyd vertel van sy hond wat hy eendag gaan hê. Kira, want sy moet kan heers. Hy het op ‘n stadium hipnose toegepas op mense, maar het die pad byster geraak en al ‘n paar keer met die gereg gebots. Die oomblik toe hy ontmasker was, is die spel wat hy oor ons gehad het, verbreek.”

“Julle, maar dit nou daar gelaat. Hier sit ons nou tussen niks en nêrens sonder vervoer. Om die waarheid te sê het ek nie eers ‘n idee waar ons is nie. Hoe op aarde gaan ons by Rebusfontein uitkom?”, vra WoordNoot.

“Ja, sies tog, Scrapy, wat jy nou nie al alles moes deurmaak om terug te kom op Rebusfontein nie en hier sit ons nou in die stof. Dors, sonder water ook nog.” (Appeltjie)

“Het iemand darem al gekyk of daar selfoonsein is? Dan kan ons mos darem iemand probeer bel.” (Sonell)

“Wat gaan ons maak?” Frannie is sommer ná aan trane.

“Luister! Ek hoor iets!” (Lolla)

“Dis ‘n helikopter! Julle, waai dat hy ons sien! Hy kom ons soek!” (Seegogga)

Statig hang die helikopter ‘n rukkie bokant die Goue Vroue voordat hy rustig afsak. Die deur gaan oop en ‘n pragtige vrou klim daaruit. Nog ‘n keer staan die Goue Vroue verstom, want Seegogga stap nader om haar te omhels.

“Julle, ontmoet vir Tharina. Sy is my beste vriendin al van skooljare af. Ek is so trots op haar, sy is ‘n uithaler boer wat haar plek volstaan in die mannewêreld. Ek het ons pin location vir haar gestuur in die hoop dat sy ons kan help, want ek weet dat sy ‘n helikopter het. En hier is sy om ons veilig in Rebusfontein te besorg!”

“Hoog tyd, sê VirgoC. Regtig, nou kan ons darem ‘n slag by Rebusfontein uitkom! Hierdie trippie raak nou lank en ons is al moeg. Baie, baie dankie Tharina. Baie dankie.”

Een vir een klim die Goue Vroue in die helikopter om die laaste skof te neem Rebusfontein toe.

Daar aangekom, moet Scrapy eers agterbly in die helikopter terwyl die res van die Goue Vroue vir haar ‘n prettige erewag vorm. Vandag gaan hier fees gevier word. Positief het sommer gou-gou vir elkeen ‘n helderkleurige lint in die hand gestop om te swaai. Aalsie het gesorg vir vrolike musiek. Waar hulle dit so vinnig in die hande gekry het, weet ons nie, maar voor jy kon sê, ‘mes!’, het Trommeltjie en Ekmyselff vir elkeen ‘n regte eilandrompie omgebind en ‘n string blomme om die nek gehang.

Dis tóé wat Kameel vir Scrapy geroep het om uit die helikopter te klim onder luide toejuiging van die res van die Goues.

Die langtafel in die meent is sommer gou reggetrek en met allerhande lekkernye gelaai. Toortsie het gesorg vir ‘n Banting koekstruif, net soos sy belowe het. Appeltjie se donkersjokolade met die lemoenskil in lê ook reg.

“Welkom terug, Scrapydo! Ons het jou gemis!”, roep die Goues uit.

“Sjoe, wat ‘n reis! Maar wat anders kon ek verwag? Dis mos die Goue Vroue hierdie en hulle reise is nooit net doodgewoon nie. Eers moes ek op ‘n manier by die Nieu Seelandse Antarktikaboot uitkom. Toe met ‘n bobslee tot by die Suid-Afrikaanse basis. Toe ‘n sirkuswa. Daarna ‘n hommeltuig! En ‘n helikopter om die rit mee af te sluit. Baie, baie dankie, julle. Julle is kosbaar.”

“En ons sê almal so…”, sing die Goues verder. Vanaand word daar nie geslaap op Rebusfontein nie.

Toortsie

Free E-book!

Augustus 23, 2022 ~ Toortsie ~ 5 Kommentaar

Special offer! Fifty people can download the e-book, Toortsie’s Banting Bash! for free! Get yours today! Use the coupon number, TF45D for your free copy.
Once the first 50 copies are downloaded, they are on sale for $5, or R80. It can be downloaded in all formats at Smashwords.com.
Toortsie’s Banting Bash is also available as a printed book at madeleburger@gmail.com. Feel free to contact me.

Download it HERE: https://www.smashwords.com/books/view/1081230

Toortsie

Prioriteite

Augustus 4, 2022 ~ Toortsie ~ 32 Kommentaar

‘Jy moet jou prioriteite regkry’, sê iemand nou die dag vir my. Darem in ‘n goeie gees.

Want sien, my speel meng vreeslik in met my speel.

Ag ja, en dan is daar nog werk ook wat iewers sy plekkie wil hê. Gelukkig was dit darem nie by my werk wat ek die aanmaning gekry het nie. Eintlik behoort ek daar een te kry!

Dit was met een van my speelgoed waar dit gesê is. En, om die waarheid te sê kry dáárdie speel eintlik geweldig baie van my tyd, as jy mooi daaroor dink.

Sien, ek wil mos álles doen. FOMO, ‘n sleg ding om op jou oudag te kry. Want die tyd loop uit en daar is nog so baie wat ek wil doen!

Want my eerste prioriteit is om saam met my man plaas toe te pendel. Want dis ons besigheid. En hy is my man. En ek wil mos graag ‘n goeie vrou vir my man wees (en ma vir my kinders). Dít, terloops, het ek in my finale jaar op universiteit gesê, waarop die persoon toe antwoord: ‘Dat ‘n mens darem so min ambisie kan hê.’

Dit laat my net besef: Ons almal se prioriteite is verskillend. Ek is dalk bereid om in swak lig te borduur met stekies wat nie almal presies reg lê nie. Dit bring mee dat my werk dan nie 100% perfek is nie. En ek nie die prys gaan wen nie. Maar, as ek nie dit op só ‘n manier kan doen nie, kán ek dit nie doen nie, want die omstandighede is nie so nie. En ook nie my persoonlikheid nie.

En my kleinkind se kombers wat ek op die pendelpad hekel, is glad nie volgens pryswennervoorskrifte nie. En dít maak glad nie saak nie. Want kleinkind weet dat elke skewe steek en elke unieke blokkie wat nie inpas by die res van die oumablokkies wat dieselfde lyk nie, is met liefde gedoen. Want dié kombers is uniek, nes hy. En soms pas hy dalk ook nie heeltemal op ‘n plek in nie, nes die unieke blokkies nie regtig inpas nie. Maar dit maak eintlik nie saak nie, want ook jy in jou uniekheid vorm deel van die geheel. En jy is nodig op daardie spesifieke plek.

En my orrelspelery kan ek net doen as ons by die huis is. En net as daar ekektrisiteit is. En net as die orrel nie die kerk se krag trip nie. En net as dit nog lig genoeg is, want ek kan nie in die skemer die voetnote sien nie. En ja, ek begin nou maar eers op amper 60 daarmee. En die ouderdom en soms onsekerheid maak dat ek stadiger vorder. En dit bring mee dat ek nie die wêreld se beste orrelis sal word nie. Maar wie gee om?

Jip. Ons prioriteite verskil. En soms móét ons daarna kyk. Maar soms is die prioriteit dalk net om iets wel te doen na die beste van jou vermoë binne jou gegewe omstandighede. En raai, op die ou end kry jy nogal baie te doen so op jou eie manier 😁.

Hê ‘n lekker dag, hoor jy?

Toortsie