Outeur: Toortsie

'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is... A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.

Vriendelikheid wat verstom

~ Toortsie ~ Lewer kommentaar

Die opregte, amper oordadige, vriendelikheid van die personeel van die Mjejane oord het my keer op keer aangegryp, ek kan nie anders as om erkenning vir hulle te gee nie.

Sommer by die hek verseker hulle ons: We are here for you.

Elke persoon by wie ons verbyry, stop waarmee hy besig is, en waai vriendelik.

Dit laat my so dink aan toe ons destyds die John Deere fabrieke in Amerika besoek het. As ons op die waentjie agter die trekkertjie deur die fabriek gery het, het elke persoon, soos ons by hulle verby ry, ‘n oomblik opgekyk, geglimlag en sy hand gelig.

Erkentlikheid. Ordentlikheid. Opregtheid. Hierdie mense op die waentjie is ons kliënte en ons respekteer hulle daarvoor. En dís dieselfde erkentlikheid wat ek by Mjejane ervaar het.

Ook in die lieflike eetplekke in Komatiepoort en by die vrugtestalletjie in Barberton.

As ek die opregte wedersydse vriendelikheid ervaar, kan ek nie help om te wonder waar die rassehaat is waarvan ons so baie hoor nie. Ja, ek weet dis daar, maar die teendeel is net so verskriklik lekker. Weerskante.

Groete

Toortsie

Advertisements

Skryfsafari: Rommelvry

~ Toortsie ~ 22 Kommentaar

Country living in South Africa daag ons uit om rommelvry te leef. Ek moet bieg: Ons dop die toets heeltemal en ek weet glad nie of ek dit ooit sal regkry nie, my lewe is reeds so deurmekaar en ek fokus op oorlewing.

Tog sal ek hopelik nie nul kry vir my toets nie. Hopelik nie.

Ons gebruik glad nie blikkieskos nie, so daar is nie veronderstel om blikkies in my vullisdrom te wees nie.

Die leë 2-liter koeldrankbottels word almal na die melkstal gestuur waar dit gebruik word om biesmelk te vries vir kalwers wat gebore word. Die melkers gebruik ook die bottels vir die melk wat hulle huis toe neem.

Ek gebruik wel plastiekwinkelsakke, maar dit word opgevou ná gebruik en dadelik weer in my handsak gesit vir my volgende inkopietog.

Alle bene en ander kosafval wat die honde sal eet, gaan vir hulle. Alle skille en eierdoppe en ander organiese afval beland onder die bome en word met tyd deel van die grond. Daardeur verbeter ons die kwaliteit van ons grond.

My man plant ons eie groente, maar natuurlik nie alles nie. Ek moet steeds koop, maar ons eie groente gebruik geen verpakking nie en die blare en ander afval wat daaruit ontstaan, gaan terug grond toe.

Die groentetuin word natgegooi met dakwater en gryswater. Die toilet word gespoel met stortwater wat ons opvang in emmers.

Koerante word gebruik om vuur mee te maak, alhoewel daar maar koerante weggegooi word ook.

Flesse word hergebruik, en dit wat ek nie gebruik nie, word vir my byeboervriendin gegee om heuning wat sy verkoop, in te gooi.

Plastiek botterbakkies word gebruik om oorskietkos vir iemand te stuur.

Wanneer ons vir ons werkers klere koop, hou ek die skoenbokse, wat gebruik word om dokumente of wat ook al by die regte persone te besorg.

Leë waspoeieremmertjies word as emmers gebruik.

Daar is dalk nog een of twee goedjies wat ons doen om rommel te verminder, maar ek dink dis redelik my somtotaal.

Groete

Toortsie

………………………..

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel.

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=786362.

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Wat ‘n gesukkel

~ Toortsie ~ 9 Kommentaar

Die selfoon en die sein en die internet is min. Goed laai stadig af hier waar ons is.

Die een oomblik is dit 3G met een strepie, die volgende E. Of sommer No Service.

Ek skryf my skryfsafaristorie en wil net een letter verander, maar dit weier om op te laai. Probeer ek reageer op iemand se opmerkings, sê hulle net dat dit nie gewerk het nie.

Ek is later behoorlik moedeloos!

Op ‘n stadium probeer ek kyk hoeveel lugtyd oor is, maar selfs dít is onsuksesvol. Die foon word afgesit en aangesit, maar geen verandering.

Net voor ek WordPress van my foon afhaal, kom ek sowaar deur:

Lugtyd 0

Data 0

Hellooooo Toortsie!

Nou ja, ek is terug op die lug. Toortsie has arrived. Of het sy? Hoe sal ons ooit weet?

Toortsie

Salig

~ Toortsie ~ 25 Kommentaar

Ons kuier net suid van die wildtuin by ‘n wildsplaas wat semi deel is van die Kruger Wildtuin. Die seekoeie swem sommer hier naby en ons sien troppe olifante in die verte, rooibokke, selfs buffels. Ons hoor ‘n mannetjiesleeu.

Maar Toortsie wil wildtuin toe. Mens ry nie 1800 km, drie dae aanmekaar, net om die wildtuin te beskou van oorkant die rivier af nie.

Vroeërjare het ek ‘n tipe angstigheid in my gehad as ons die wildtuin besoek het: Watter diere sien ons? Sien ons genoeg diere?

Tot ek agtergekom het: Eintlik is al wat saakmaak dat ek ‘n paar keer olifante sien. Die res is ‘n bonus.

Ons ry ons eerste dag en God stuur troppe en troppe olifante. En natuurlik rooibokke en kameelperde en sebras. Krokkodille. Apies. Koedoes. Waterbokke. Die mooiste blou voëltjies.

Maar dit gaan oor meer as dit. Die afgelope week of wat se gekrap in my gemoed raak ligter, uitgesorteer in die bosveld. Ek raak rustig in my hart. Dit was gister. Ek vra vir manlief of ons vandag weer kan ry.

Hierdie keer sien ons amper nie diere nie. Dis net ek en my gedagtes in die bos en die vrede sak terug in my hart. Die onstuimigheid verdwyn. Skielik besef ek dat dit regtig nie saakmaak dat ons nie diere sien nie.

Toe stuur God die Swartwitpens. Raar. Ewe statig staan hy daar.

Ons besluit om deur die wildtuin te ry na ‘n ander hek, eerder as buite-om. En daar, in die pad, staan sewe witrenosters. Hulle hardloop tussen die bosse in, net om vir ons te gaan inwag in die volgende oopte!

Skielik is daar net orals diere! Sebras, kameelperde, bokke, ‘n hele trop buffels en weer eens renosters. Wat ‘n seën!

Het ek vertel dat ons elke middag die kar iewers onder ‘n boom intrek en ‘n middagslapie vang? 😱😂 Die beamptes het kom vra wat ons maak en was heel tevrede met ons antwoord dat ons ‘n bietjie slaap. Kan jy dit nou oorvertel! 😱

Groetnis

Toortsie

Skryfsafari: Magriet, Magrieta en …

~ Toortsie ~ 21 Kommentaar

Bondelsgedagtes se opdrag was: Skryf die storie klaar. Die eerste deel van die verhaal van Magrieta en Magriet, die kat, kan hier gelees word.

……………………………….

Magrieta is moedeloos: Die kat kom elke keer terug! Keer op keer neem sy haar terug na die hoofhuis, maar keer op keer, voor sy haar oë behoorlik uitvee, is Magriet weer voor haar deur.

Die waarheid is egter iets wat sy moeilik wil erken: Sy is besig om geheg te raak aan Magriet. Dit raak vir haar al hoe moeiliker om Magriet terug te neem. Na Magriet se baas, die eienares van die plot, se broer. Pieter.

Sy, Magrieta, was nog altyd sku vir mans, dis dié dat sy nog nie getroud is nie. En hy, versigtig vir die skoner geslag.

Maar Magriet, die kieter, het ander planne vir Magrieta, Magriet en Pietergrieter.

Toortsie

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die paddatjie:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=785036

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).