Author: Toortsie

'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is... A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.

Die duiwel is listig

~ Toortsie ~ 10 Kommentaar

Eintlik wil ek sê, die dywel is listig. Want, joe!

Net mooi nou, op hierdie oomblik, sê hulle op RSG: ‘Almal voel soms paranoïes.’ Groot woorde. Jajaaa, ek dink nie ek is regtig paranoïes nie, maar soos die persoon gesê het … almal … soms.

Kyk, verlede week was ‘n verkeerdom week. Ek het gedink dat ek darem nou al ‘n boek toe-oë sal uitgee. Né? Rêrig êrig? Oppas vir grootkop raak, hoor! Jy kan jou lelik misgis.

Skielik is die keuse van die voorblad ‘n spanningsvolle ding. Wat is die regte ding om te doen? Die algemene keuse? Of moet ek my eie kop volg? My hart? Die algemene keuse is mooooooi … maar dit voel vir my of daardie ek op pad is ouetehuis is en wie wil nou ou kookboeke koop?

Ag, sulke ou spanninkies kan ek hanteer, maar die duiwel weet beter … hy sit die land in chaos … uhm … wat het ek van spanning gesê? Hoe sê die radiovrou? Almal voel soms paranoïes. Ons woon in Suid-Afrika, jy weet.

En ek, wat nooit koerant lees nie, kry ‘n erg ontstellende koerantberig oor my kerkdenominasie. En net daar tip die ysberg om. Ek doen navraag, ontdek die onmiddellike antwoord eers ‘n hele paar dae later in my spamboksie, listige dywel, né? Voel gerus gestel daarna, want dit wat daar geskryf was, was ongegrond.

Sal iemand sowaar vandag op my blog my geloof bevraagteken. Regtig? Die ding is, ek gun elke ou wat hy glo as hy dan wil. Ek gaan nie op ‘n ander ou se blog sy geloof aanval, beledig, verkleineer nie, selfs al stem ek geensins daaroor saam nie. Ek sal eerder sommer net nie meer daar lees nie, veral as die persoon my God beledig. Maar op my eie blog? Daar skryf ek oor my geloof. Openlik en eerlik.

Ek weet my kerk het foute. Baie. Ongelukkig het elke kerk foute en sal daar sekerlik nie een wees waarmee jy 100% saamstem nie. Solank hulle steeds die Bybel glo en volg, Jesus se maagdelike geboorte en Sy kruisdood, opstanding en hemelvaart bely. Die Drie-Enige God aanbid. Solank ek hulle nooit uitvang dat hulle die Woord verdraai nie. En ek dink nie ek hoef teologiese punte te beskerm rondom my kerk nie, hulle moet maar die dominees vra.

Gelukkig hang my hele geloofslewe nie net af van my kerkdenominasie nie, want ek lees my Bybel tuis en ek lees goeie geestelike boeke.

Ja wat, die duiwel moet maar listig wees as hy wil, ek is jammer om van sy probleem te hoor!

Toortsie

Wasdaguitdaging: Kleinkinderliedjies

~ Toortsie ~ 10 Kommentaar

Scrapy daag ons uit om te skryf oor ons kleinkinderliedjies. Wat ‘n behoorlike lekkerte! Ek het met sing en met musiek grootgeword. My ma kon klavierspeel en ek was omtrent 5 jaar oud toe sy haar klavier gekoop het. Sy het altyd O glo my uit haar kop gespeel en dan het sy sulke draaie en swaaie, arpeggios ingewerk. Ek was mal daaroor.

Saam met die klavier het sy daardie dag ook ‘n paar boeke gekoop wat ‘n groot rol in my, en later ook in my dogter se lewe gespeel het: Die FAK-sangbundel, My Fair Lady en Sound of Music se begeleidingsboeke bedoel vir sang en die World Famous Piano Pieces. Daar was nog boeke wat sy gebruik het om vir die Ouplaaskinders in die sangklas te help, maar ek kan nou nie hulle name onthou nie. Halleluja klavierbegeleidingsboek.

Ek het die FAK deurgesing. Deurgespeel. Oor en oor en oor. Ek het elke liedjie se woorde geken. As deel van my musiekles moes ek selfs later jare in die hoërskool sommige van die meer ingewikkelde liedere se begeleidings aanleer, want tannie Elza het gevoel dat ‘n klavierspeler moet kan begelei. Hoe dankbaar is ek tot vandag toe nog dat sy my daardie vaardigheid en liefde geleer het. Ek is geen uitvoerende kunstenaar nie en hou nie daarvan om te speel vir ‘n gehoor nie, maar ek geniet begeleiding. En deesdae nie meer koorbegeleiding nie, dit is te spanningsvol, maar kerkbegeleiding.

En My Fair Lady en Sound of Music. Ek het daardie liedjies almal geken, elke woord. Ek het uit volle bors gesing terwyl ek myself begelei het. Nou moet ek erken, ek het nie die begeleidings in die boek gespeel nie, maar beslis meer ‘op gehoorspeelstyl’, wat natuurlik juis dit in my ontwikkel het. Volle akkoorde, baie note. Iemand het nou die dag vir my gesê nadat ek weer die eerste keer in ‘n baie lang tyd in ons kerk klavier gespeel het dat sy lanklaas so ‘n lekker ‘vol’ begeleiding gehoor het. Alles danksy die FAK, My Fair Lady en Sound of Music. En toe my dogter later jare op skool was, het hierdie selfde twee boeke uit die musiekblyspele ook háár bron van lekkersing geword en het sy elke jaar daaruit ‘n liedjie gekies vir die eisteddfods.

Dieselfde met die Hallelujaboek. Deurgespeel. Deurgesing. Woord vir woord in my hart gebêre tot vandag nog. En as ons in die motor gery het, het ek en my ma duette gesing en in kanon …

Toortsie

Herinneringe lê oral opgesluit

~ Toortsie ~ 19 Kommentaar

Ek is besig om al die kosfoto’s in lêers te sit, een vir elke dis. Want al die foto’s is deurmekaar in Google Drive en al het ek elkeen van die baie foto’s se naam en bladsynommers bygesit, is dit steeds nie georden volgens naam nie. Dit maak die werk vir die grafiese kunstenaar onnodig moeilik, want hoe moet sy nou kies wátter een van die vyf of ses foto’s van elke dis die mooiste een is?

Dit maak my natuurlik honger en lus vir kosse wat nie hier in die huis is nie, maar behalwe dit, sluit dit ander herinneringe oop.

Kyk, ek wys vir jou:

Sjinese bakkies uit my ma se goed. Sy het ‘n volledige stel aangeskaf toe Sjinese kos in die mode was. Ek weet nie wat van die stokkies geword het nie.
Die glasbakkie waarin die patatskywe gepak is, is deur my neef en sy vrou vir my as trougeskenk gegee. Dit is deel van die pragtigste stelletjie met ‘n kleine kristal suikerpotjie en melkbekertjie. Sy lewe lankal nie meer nie, is sommer skielik oordag dood aan ‘n asma-aanval.
Hierdie twee wit bakkies was ‘n kombuisteegeskenk van ‘n meisie wat saam met my skoolgehou het.
‘n Bord uit my ma se mooi blou versameling en een van haar pragtige wit porseleinborde waarmee sy die bloues vervang het.
Pragtige teestel van my ma.
Blou eetstel – Trougeskenk van my oorlede broer en sy vrou.

Wag! Laat ek dadelik ophou met foto’s wys! Netnou is julle net so honger soos ek en dit net van foto’tjies kyk! Toortsie 3 is hopelik binnekort klaar. Teen Vrydag as alles goed gaan, ontmoet ek en die grafiese ontwerper om net die finale verstellinkies te doen voor dit na die drukkers gaan, hopelik teen einde volgende week.

Mooi loop!

Toortsie

Ns. Jajaaa, al hierdie kossies kom uit Toortsie se kombuis!

Hoe nou verder?

~ Toortsie ~ 11 Kommentaar

En nou, noudat daar ‘n mate van kalmte gekom het in Natal en Gauteng en die rampokkers (wat ‘n mooi woord, ek het al heel daarvan vergeet, toe sien ek dat my neef dit op sy Facebook gebruik) ‘n bietjie laaglê, wat nou? Ons almal besef dat hier ‘n verandering moet kom, maar hoe? Ek weet ook nie. Regtig nie. Maar ek kan net my klein verskilletjie maak soos wat ek dink dit prakties gedoen kan word en as elkeen van ons sy klein verskilletjie maak soos wat hy dink in sy kop, maak dit dalk ‘n groot verskil.

Die groot klem bly maar op die groot verskil tussen rykes en armes. En dadelik kom die gedagte in my kop: Ons betaal mos belasting, is dit dan nie juis een van die maniere wat die mense wat meer verdien die armes help nie? Maar soos ons baie goed weet word die belasting nie oordeelkundig spandeer nie, ons weet van korrupsie, swak leierskap, ens en ek wil regtig nie my blog met ‘n gesprek hieroor besoedel nie. Nee, ek wil eerder hê dat ons prakties gaan dink: Hoe kan ek en jy help?

Die Bybel leer ons dat ons ons tiende moet gee. ‘Gee aan die keiser wat die keiser toekom (belasting) en gee aan God wat God toekom.’ God vra vir ons ons tiende van ons geld. Hy vra ook dat ons ons tyd tot Sy eer moet gebruik. Dit is nie die een of die ander nie.

In ‘n tyd wat ek dit regtig nie kon bekostig nie, in ‘n tyd wat ek letterlik elke sent ‘n paar keer moes omdraai, het God my baie duidelik gewys dat ek my tiende moes betaal. Ek het geantwoord: ‘Ek wil, Here, maar hoe? Ek kom dan nou nie eers uit met my geld nie, net vir basiese behoeftes?’ Hy het my daarop gewys dat ek aan die begin van die maand, die eerste geld wat ek uitgee, as tiende moet gee. Dit het my lewe verander. Nee, ek was nie skielik skatryk nie, maar ek kon koop dit wat ons nodig gehad het.

Nou ja, almal behoort nie aan ‘n kerk nie. Almal glo nie in God nie. As jy nie wil nie, hoef jy nie die tiende vir ‘n kerk te gee nie. Jy kan en mag self besluit waar jy dit wil aanwend. Wil jy dit aan ‘n organisasie soos die ACVV gee wat goeie werk doen? Of wat van geld vir ‘n sopkombuis in jou area? Dalk wil jy self die geld gebruik en leë joghurt- en fetakaasbakkies vol sopbestanddele maak en dit uitdeel. Of wat daarvan om ‘n kind ‘n beter toekoms te gee deur sy skoolgeld te betaal by ‘n beter skool waar hy beter onderrig kan kry? Dalk ‘n oumens se verblyf in ‘n ouetehuis finansier? Dalk het jy ‘n buitekamer wat jy nie meer nut voor het nie en kan jy dalk blyplek en kos vir iemand verskaf. Miskien kan jy hulp aanbied by ‘n sopkombuis? Wat van ekstra klasse gratis aan kinders aanbied – wiskunde, rekeningkunde, Afrikaans, Engels? Of iemand finansier om ‘n kursus oor die internet te doen en sodoende vir hom ‘n beter toekoms te bied? Iemand help om ‘n motor- of lorrielisensie te kry? Koop komberse en deel dit uit by die taxi-staanplekke.

Daar is soveel maniere. As ons wil goed doen aan ander, hoef ons glad nie ver te soek nie. Die nood is groot hier in ons land, dit weet ons almal.

Annabelle skryf:

Waar daar liefde en deernis is…. daar is die Heer… sing ons Sondae. So oorwin die goed die kwaad. Was hierdie ‘n kantelpunt? Hoeveel kanse kry ‘n nasie om homself aan die veters op te tel? Is daar enige ander land waar ek so deel van sy mense, sy verliese en sy oorwinnings sal voel? Wat is hierdie land anders as ‘n roeping? Ek rus in die arms van Hom wat al die antwoorde het. Ons is onrustig gerus en aktief hoopvol. Wees ons genadig, skenk aan ons U vrede. Thuma mina, stuur my.

Ons moet vandag begin. Nie môre nie. Vandag. Daar is nie meer tyd vir terugsit of uitstel of die verantwoordelikheid op iemand anders se skouers sit nie. Dis my en jou taak. Vandag nog.

Toortsie

Rebusfontein? Rustig?

~ Toortsie ~ 26 Kommentaar

Hierdie vorm deel van ‘n storie wat deur ‘n groep vroue, die Goue Vroue, geskryf word. Lees al die avonture hier: https://fresh.inlinkz.com/party/222c461d2afc4999aca03fa567cd84ea

Die katte en honde lê lekker uitgestrek en bak in die wintersonnetjie. Geluk is nie die woord nie. Hulle nonnas sit almal om die lang tafel en klets terwyl hulle so ‘n vreeslike lelike ding van die een na die ander rondskuif. Dit lyk of net die een wat die lelike ding vashou, praat. Blommetjie in haar veelkleurige jas wei te lekker, vanaand sal Una haar kom melk. Santie die donkie is ook dolgelukkig, daar is niks wat pla nie, net ‘n vlieg so hier en daar. Die seekoeitjie duik en swem in Rebus se dam.

Dan, skielik, kyk Danie op. Wat het nou gebeur? Waar is die Goue Vroue dan nou? Hulle is net weg! Verdwyn. Die volgende oomblik hoor hulle ‘n allervreeslikste lawaai soos wat hulle nog nooit gehoor het nie. En die grootste monsters kom op Rebusfontein afgestorm! Al wat kat, hond, hoender is, weet, hulle moet vlug! Vlug vir hulle lewe! Na die hoogste, moontlike punt van veiligheid! Na Frannie se toring!

Die olifante storm af op Rebusfontein se dammetjie. Seekoeitjie is in die wolke! Is seekoeie en olifante dan nie familie nie? Was dit dan nie ‘n seekoei wat ‘n krokodil beetgekry het aan sy neus en gerem en gerem en gerem het todat dit so ‘n lang slurp geword het nie? Dit is haar familie hierdie!

Net toe kom die volgende lawaai. Blouwildebeeste! Hulle vertrap al die blommetjies en groentetuintjies en sien die dam! Hulle is aan die migreer en weet dat hulle iewers deur water moet gaan. Hier is dit! Rebus se dam!

Blommetjie skrik haar melk en amper haar kleur ook weg! Santie storm vir die naaste boom om agter weg te kruip. Wat gaan aan? Wat is volgende?

Toortsie