Gister was dit Eskom en Vodacom gelyk. Ek vergeet om diesel in te gooi, amper was dit nóg ‘n fiasko.

Toe ek besef ek het vergeet, is ek al verby ‘the point of no return’.

Met 11 km se diesel oor in die tenk en 22 km tot by die naaste pomp, help ‘n vriendelike restauranteur my tot by ‘n boer, by wie se dieseltenk ‘n halwe kannetjie diesel staan wat ek mag gebruik. Daar was niemand op die werf nie, hy het maar telefonies beduie. Net mooi toe kom ‘n ander boer daar aan en help my gou om die diesel in die tenk te gooi, met ‘n leë Coke-bottel wat die restauranteur gegee het as tregter.

Twee van hierdie manne vra my waarheen ek op pad is, en weet julle wat? Ek kon hulle nie antwoord nie, want ek kon op daardie oomblik glad nie onthou nie! 😳

Ek het maar padlangs gery en wel op die regte plek uitgekom!

Mooi dag!

Toortsie

In opdrag van Hester.

Ek het al soveel keer oor myself geskryf, dis mos eintlik die heel maklikste ding om oor te skryf. So, wat kan ek skryf wat julle nóg nie van my weet nie?

Terwyl ek sit en wonder wat om te skryf, besef ek: Ek is ‘n mens van uiterstes.

So graag soos ek by mense wil wees, so nodig ek mense het, net so het ek my alleentye nodig, selfs meer as my geselstye.

So baie geduld ek het met mense wat dalk nie so slim is nie, net so irriteer mense my wat hulle slim hou, of simpel hou.

Net so verkriklik lief ek is om te gesels, net so kan my woorde opdroog ook.

So goed soos ek kan funksioneer onder druk, net so maklik kan ek ontplof as die druk skielik te veel raak.

Net so aandagafleibaar ek kan wees, net so goed kan ek fokus wanneer nodig.

Net so positief soos ek is, net so negatief kan ek ook raak.

So lief soos ek is vir bont, net so vinnig kan bont my irriteer ook.

So lief soos ek is vir musiek, kan heeldag net musiek luister my moeg en depressief maak.

Net so lief soos ek vir vrye styl is en dit al hoe meer toelaat, net so het ek orde nodig, glo ek om reëls ná te volg.

Net so deurmekaar ek jan wees, net soveel probeer ek dinge regstel.

Net so maklik soos wat ek ‘n volgeling is en ‘n groepleier sal volg, net so maklik kan ek voel iemand is nie volgenswaardig nie, en hom nie volg nie.

Net soveel wat ek nie ‘n beheervraat is nie, net soveel wil ek die beheer oor ‘n ding hê as ek die moeilikheid daarvoor gaan kry.

Net so lief ek is vir toer, net soveel is ek ‘n huishen ook. Selfs dalk meer.

Net soveel soos ek hou van froetel in my kombuis, net so ‘n lui kok is ek ook.

Ek is eerder ‘n deelnemer as ‘n toeskouer, maar om ‘n goeie produksie te kan beleef, is wonderlik.

Net so gemaklik in my vel wat ek is, so onseker jan ek wees oor myself.

Dis nou seker genoeg, of hoe, Hester?

Toortsie

Al die jare sê ek dat daar ‘n gat in die lug is, vermoedelik bokant ons huis, waarheen soveel van my goed verdwyn het. Gewoonlik goed waarvoor ek lief is, goed wat lekker werk, wat ek graag gebruik. Skêre, vlekvrye staal bak, my wasgoedkom, emmers, messegoed, teelepels, plastiekbakke, splinternuwe eierspaan, sokkies, bra’s, my seun se mooi hemde, handdoeke. Ag, noem maar op, dit het deur daardie gat verdwyn.

Terloops, een so ‘n handdoek het wonderbaarlik een kersspel wat ons op die plaas met die plaaswerkers en hulle kinders gehou het, as kopstuk op een van die herders of wyse manne, se kop beland! So, soms val goed weer terug deur daardie gat en beland dan op die vreemdste plekke!

So glo ek nog al die jare dat daardie vliegtuig wat net so in die lug in verdwyn het, deur daardie einste gat is. Ek sien Xena praat ook vandag weer van hom en waar hy kan wees.

Waar anders kan hy wees, die aarde is al soveel keer deursoek? Maar niemand wil my hoor nie, of hulle weet nie waar die gat in die lug is nie. Ek bly dan sê dis bokant my huis.

Maar nou met die trekkery het ek gesien hoeveel goed wel nié die gat gemaak het nie, goed wat ek sou wens dat dit deur die gat sou verdwyn. Nonsens. Hulle is seker nie so bruikbaar nie, of wat kan die rede wees? Ek wonder, as ek hulle in die lug op gooi, of hulle nie net dalkies dit deur die gat sal maak nie?

Ek het gisteraand deur my boekrak gegaan en erg gesif. Was ek nou bly dat die biblioteek hulle wou hê, hoor!

Wat dink julle?

Toortsie