'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is...
A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.
Ek lees tans in 2 Kronieke en geniet so al die ou verhale en die wonderwerke wat gebeur. Tussendeur kom die boodskap oor en oor – bly by die Here, hou jou by Sy bepalings.
Koning Amasia van Juda wou dapper Israelietiese krygers huur toe ‘n man van God hom keer. Nee moenie, want by God gaan jy baie meer kry as by hulle. (2 Kron 25:9) En Hy hét vir hulle baie meer gegee.
Hoeveel keer veg en wen God oorloë vir die Israeliete op die vreemdste maniere. Soms vlug die vyand voor daar enigsins geveg is, of hoor hulle iets soos strydwaens of kry hulle ‘n boodskap van die huis af dat hulle moet teruggaan oor riviere wat loop …
Vir vyf jaar lank kan ons alreeds nie boer in die Klein Karoo nie. Almal weet van die knellende droogte. Soms reën dit bietjies-bietjies, maar nie genoeg om lusern te verbou waarvoor die plaas eintlik uitgelê is nie. Die dam waaruit ons moet besproei het tans net 11 persent water in en hulle gee nie leibeurte daaruit voor dit omtrent 22 persent vol is nie. So, keer op keer verdamp die dam sommer droog …
Maar God weet van maniere waarop ons nie reken nie. ‘n Ánder dam, waaruit ons geen leiregte het nie, kry reën in sy opvanggebied. Soveel so dat die dam begin oorloop, verby ons plaas wat wel die oorloopwater mag benut en dat ons, vir die eerste keer in vyf jaar die lieflikste lusern daar afhaal. En Hy stuur reën na ánder gebiede en die riviere begin loop, ook oor ons grond …
Baie meer as wat ons kan dink of droom sê Efesiërs 3:20. En Hy verdien ál die eer!
Hoeveel keer het ek al in my lewe hierdie vraag gevra: Wat is die minimum vereiste om ‘n sekere iets te bereik. En as ek nou krities wil wees, hoekom vra vir die minimum? Moet ek dan nie strewe na my beste nie? Beslis! Maar tog het ek dit al baie gevra, soos in die Bybel ook staan, ‘n bouer moet mos darem eers die koste bereken voor hy begin bou, of hoe?
Soos toe ek baie jare gelede die Voet van Afrika halfmarathon wou stap. Wat is die minimum vereistes? In daardie dae was daar slegs 2 3/4 uur toegelaat om dit te voltooi. Stappers was beslis nie in die visier nie. 7,8 minute per kilometer.
En as my kind dalk eendag B Mus sou wou studeer, het ek uitgevind dat die minimum vereiste Gr 7 Prakties en die nodige teorie daarmee saam. Dit sou beteken dat sy vroegtydig met die nodige musiekeksamens moes begin, selfs al in die laerskool.
Vandag loop my kop weer heeltemal wye draaie. Wat is die minimum vereiste om die Argus met my driewiel te voltooi. Kyk, laat ek dadelik vuur doodslaan: Ek maak net die somme! Dis glad nie te sê dat ek dit sal doen nie! En as ek die somme maak, hoef ek dit ook nie te doen nie.
Maar terwyl ek nou aan die somme maak, is … die afstand is 109 km waarvoor jy maksimum 7 ure het, dus moet jy teen 15,4 km per uur ry. Nou ja, Toortsie, hoe lyk jou vertoning met jou driewiel tans? Toortsie ry al heel mooi. Omtrent so 10 km op ‘n slag op ‘n baie gaterige grondpad. Naastenby in ‘n uur. Vir ontspanning. Twee keer op die dag wat ek wel ry. Maarrrr die Argus is op ‘n teerpad, né?
So, om die Argus enigsins te wil voltooi en nie in 2022 nie, sal ek …
… heelwat vinniger moet trap
… heelwat langer en meer ure in die saal moet spandeer
… bulte moet oefen … baie bulte, ook om steil bulte te stoot, want my driespoeddriewiel kan nie sommer ENIGE bult uittrap nie … en oefen om nie oor my eie voet te ry met die linkeragterwiel nie
… afdraende gemakliker te ry … amper vreesloos … nee, nie vreesloos nie, maar minder versigtig … want dis daar waar ek ‘n bietjie tyd sal moet inhaal.
Baie keer het ek al my lewe sulke somme gemaak waarvan niks gekom het nie, en dit maak nie saak nie. Net soveel keer het ek sulke somme gemaak, die wilde besluit geneem en gewaag en myself en ‘n hele lot ander op hulle neuse laat kyk. Maar deur sulke somme te maak, begin ek met ‘n ander bril na ‘n situasie te kyk. Hierdie gedagtes rondom die Argus, laat my met nuwe oë kyk na paadjies waar ek moontlik kan ry wat ek tot nou toe nog misgekyk het. Lyk hierdie angswekkende afdraend langs ons huis dalk ‘n bietjie minder angswekkend en kan ek dalk planne maak om by hom verby te kom om tóg by die meer gemaklike paaie uit te kom. Deur sulke somme te maak, verskuif jy jou eie bakens, kry jy moed om dalk dinge aan te pak wat voorheen totaal onmoontlik was.
En, as jy mooi daaroor dink, wat is die ergste ding wat kan gebeur? Behalwe dat jy dalk kan val en seerkry? Om halfpad moeg te raak en op te hou. Of dat mense jou gaan terg en dalk lelike goed vir jou sê. Rêrig? Is dit AL?
Petrus is baie bekommerd. Een of ander juffrou het die idee gekry om vir die kinders elkeen ’n spesiale naam te gee. Dis kamtig veronderstel om een of ander goeie karaktereienskap van die kind te weerspieël, maar eintlik dink Petrus dat dit ’n simpel idee is. Dit klink ook vir hom maar baie aperig, want dit is presies wat die Goue Vroue blykbaar gedoen het – Juffrou is glo ’n Goue Vrou. Die Goue Vroue moes elkeen die stukkie goud in ’n ander Goue Vrou raaksien. Nou het die juffrouens hulle uitgedaag om uit te kyk vir stukkies goud in mekaar en dit dan stilletjies vir die juffrouens te gaan sê.
Petrus loop nou al vir dae en dink, maar kan aan niks dink wat hulle hóm sal noem nie. Ja, hy weet dat hy verondersel is om eintlik die goud in die ánder kinders te soek, maar hy weet ook dat álmal op die ou end spesiale naampies sal hê, net hy nie. Want hy het niks gouds in hom nie. Hy is net ’n eenvoudige ou seun, regtig alledaags. Daar is net mooi níks in hom wat spesiaal is nie.
Kyk nou vir Susan, sy is ’n regte sonstraal en álmal hou van haar. Hy sal dit nou nooit wil erken nie, maar hy hou óók van haar. Genade, as iemand dít moet uitvind, slaan hy net daar dood neer, want hulle sal hom weer in die afgrond in spot.
Kosie kon ’n soutpilaar wees, want hy staan altyd daar eenkant, maar juffrou het uitdruklik gesê dat hulle na positiewe dinge moet kyk en geen negatiewe name mag noem nie. Hy sal maar eerder stilbly, want juffrou sal nie daarvan hou nie.
Watter woord sal ’n mens vir iemand met ’n hart van goud noem? Gouehartjie? Nee, dit klink darem te vreemd. Of net Hartjie? Wilma is so-iemand, maar hy kan nie nou aan die regte benaming dink nie. Sy is regtig almal se maat en wil altyd almal help. Sy sal sommer haar toebroodjies vir Gaffie gee as hy nie die dag kos het nie, iets wat nogal baie gebeur.
Hy wonder of hulle vir Sterretjie ’n ander naam sal gee? Karlien met haar skitterblou ogies? Sy het dan klaar haar naam?
Ag, en ou Willie is wilder as die Wildekus – hy het al gehoor dat sy ma ook so sê, maar gits, is dit nou mooi of is dit lelik om so iets te sê as hulle vir Willie van nou af Wildekus noem? Hy weet darem nie, dalk moet hy dit nie noem nie.
Vir Stefan met sy baie grappies kan hulle Grapjas noem. Of Kaartman. Ja, hy is ’n regte kaartman, dit kan dalk werk. Carolien kan Bytjie wees, so besig soos wat sy altyd is en vir Leonie kan hulle sommer Musieknoot noem. René is ’n regte skoenlapper, dan hiermee besig, dan daarmee en Sarel is ’n helikopter, jy hoor hom voor jy hom sien!
Maar hy? Wat sal hulle hom noem? Daar is net mooi níks wat by hom pas nie!
Die oggend toe hulle in die klas instap, sê Juffrou dat hulle almal saal toe moet gaan. Dit is die groot dag waarop elkeen húlle spesiale stukkies goud sal kry. Want almal het ’n stukkie goud in hom. Hulle roep die een kind na die ander verhoog toe. Hy sukkel om te konsentreer, so gespanne is hy. Vreemd, sy hande is papnat van die spanning.
Skielik roep juffrou sy naam uit. Hy moet na die verhoog kom. Juffrou sê hy is ’n steunpilaar. Genade! STEUNPILAAR! Wie wil ’n steunpilaar wees? Dit is amper soos ’n soutpilaar! Nee, regtig? Dan verduidelik Juffrou dat dit eintlik ’n vreeslike mooi naam is. Want hy wat Petrus is, is soos ’n pilaar waarteen mense kan leun as hulle moeg voel en net ’n bietjie kan rus. Dat almal weet dat hy ’n stewige pilaar is wat nie sommer net gaan omval as iemand teen hom druk nie. Dat hy altyd daar is om sy maats regop te hou wat moedeloos voel. En sy, Juffrou, is só bly dat hulle so iemand in hulle skool het. Iemand wat hulle kan vertrou.
Raai, en skielik klink ‘steunpilaar’ nie meer so sleg nie.
‘n Lieflike, jong vrou vir wie ek baie lief is en wat op haar jong ouderdom al soveel wysheid besit, want wysheid kom deur die Here te dien en dit is presies wat sy baie graag doen, sy dien die Here, sê dat sy nog so baie te leer het in die lewe. En my antwoord? O, ek ook!
Hoe sê hulle? Hoe meer jy leer hoe minder weet jy en hoe meer moet jy leer! En dis baie waar. Hier op ‘n stadium in my lewe het ek gedink dat ek al die kennis en pag het, net om elke dag meer en meer te besef hoe min ek regtig weet!
My ma het altyd vertel van die stadums waarin die kinders is. Deesdae praat hulle van fases. Baba, peuter, kleuter, grondslagfase in die laerskool, ouer laerskoolkinders (standerd vyfs!%%), begin tienerjare, volwaardige tieners … dan is daar puberteit en watter tye ookal. En net sodra jy gewoond is aan die fase waarin hulle is, is hulle in ‘n nuwe fase. Of die kinders dit soveel besef, betwyfel ek, dis meer die mense wat met hulle werk wat dit besef.
Maar die harde waarheid is dat daardie fases nooit opraak nie. Dis die storm-en-drangjare, jou jongdae wat jy alles beproef, verliefweesjare, troustadium, kinders kry, kinders grootmaak, deur werke worstel en net wanneer jy dink dat jy nou darem op ‘n lekker plek in jou lewe is, tref ‘n nuwe stadium jou. Kom die brille en die pille en die skete wat daarmee saamkom. Begin jou liggaam stukkie vir stukkie afskakel. Werk die ou rug nie meer soos hy moet nie. Verander jou bysiendheid in versiendheid en moet jy die boek al hoe verder en skewer hou om te sien, moet jou gewone brilletjie skielik verander na ‘n multifokaal. Begin jy afskaal met die idilliese hoop om af te tree en dalk ‘heeldag niks te doen nie’, tot die realiteit jou tref: HEELDAG NIKS DOEN NIE? HOE OP AARDE GAAN EK DIT MAAK? Is jy en jou man skielik meer op mekaar aangewese as voorheen en moet jy van voor af leer. Raak jou kinders groot en selfstandig en moet jy ook dít leer hanteer.
Ja nee wat, in hierdie lewe van ons is daar nooit ‘n vervelige oomblik nie en asseblief, ek wil nie vervelige oomblikke hê nie! Wat gaan julle dán met my maak? Maar leer sal ek leer aan hierdie lewe of ek nou wil of nie, tot ek die dag my koppie neerlê en dan gaan ek seker die minste van altyd weet. 🙂
Ons is ń groep vroue, die goue vroue, elkeen van ons het ń stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ń huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg ons volgende verhaal op die onderstaande skakel.
“Genade, Toortsie! Waar foeter jy nou met ons en die parmantige pers bus in? Kan die bus ooit hier ry?” Aalsie lyk benoud, dit voel seker vir haar of hulle al hoog in die berg is.
“Koeie net waar jy kyk! Ja! Ons is op pad na julle melkstal, né Toortsie? Is dit Jerseys?” Frannie het ‘n salige uitdrukking op haar gesig.
“Ja, ja. Kom, trek vir julle elkeen ‘n oorpak en ‘n paar waterskoene aan. My man het laat weet dat hulle hulp nodig het in die melkstal vandag.” Toortsie hou haar lag met moeite in. Party lyk opgewonde, ander minder. Hier en daar druk een haar neus toe toe sy die mis oral sien. Aanvanklik word daar versigtig getrap, maar sommer gou sê Appeltjie dat ‘n ou bietjie mis nog niemand kwaad gedoen het nie en ons vanaand lekker sal kan stort en hare was by die gastehuis. Net daar druk sy ‘n CD in die bus se CD speler en laat ons die ‘gum boot dance’ doen. Dis mos darem nie aldag dat die Goue Vroue die regte klere aanhet vir hierdie dans nie!
Ag, en dis toe wat Una die kalfies sien en is sy by om die werkers te help om hulle melk te gee.
VirgoC is dadelik op die perd om nog beeste op die land te gaan aanhaal terwyl Kameel sommer in die put in is om te help om die suiers aan te sit sodat die koeie gemelk kan word. “Komaan julle, die koeie dra swaar aan hierdie massiewe uiers vol melk, ons kan nie staan en wag vir die son om onder te gaan nie!” Sonell gryp die bottel speendoop en begin die spene behandel sodat daar nie mastitis of enige ander siekte van die een koei na die ander oorgedra word nie. Aalsie hou behoorlik wag om te sien dat die voerders vir elke koei genoeg voer uitlaat. Pedro se lieflike klavierspel uit die bus laat die koeie kalmeer en sak hulle sommer maklik en gou en gee ekstra baie melk.
Toe Christa van die rekenaarstelsel hoor, is sy dadelik by om daar hand te gee, te sien of alles reg werk, om koeie wat geKI moet word of siek is, uit te keer sodat Positief by die KI-stasie kan help. Sy weet mos van boerbokke, wat is nou anders aan Jersey-koeie?
Dis net toe wat Trommeltjies roep dat daar ‘n koei aan die kalf is. “Ai tog, as dit nie blouwildebeesklafies is wat ek vang nie, dan vang ek Jerseykalfies, maar kalfies moet ek vang!” En om alles te kroon, is dit nog ‘n versie daarby en kan Jackie die kalfie in elke oor merk en Christa die kalwing by die regte koei op die rekenaar aanteken.
“Julle … ek wil nou nie snaaks wees nie, maar daardie bul … nee! … ek glo dit nie! Het daardie bul nou … ?” Seegogga staan verdwaas. “Ja, Seegogga, oor so nege maande … :)” (Positief)
“WoordNoot, waarmee is jy besig? Wat wil jy met al daardie kanne maak? Kom ek help jou.” (Sonell)
“Dankie, Sonell, hier is so baie melk, ons kan onmoontlik nie niks daarvan maak nie. Ja, help my dan tap ons vir ons ‘n klompie melk. Dan maak ons vanaand melkpap.” (WoordNoot)
“Oeeee, kan ek ‘n melktert vir ons bak? Sal jy genoeg melk tap asseblief?” (Ora)
“En lekker volroom joghurt! Ek weet hoe om dit te maak.” (Jackie)
“En ek weet hoe om roomkaas te maak, dis glad nie moeilik nie.” (Ekmyselff)
“En botter! Joe! Wanneer laas het ek regte plaasbotter geëet? “(Appeltjie)
“Ja! Botter! Dan kan ons karringmelkpoeding maak van die karringmelk!” (Una)
“Dit lyk vir my dat ons vanaand ‘n hele melkbedrywigheid gaan hê by die gastehuis.” (Frannie)
“Mag ek sommer net ‘n glas vol melk drink dat my bolip spierwit is daarvan?” (Kameel)
Gelukkig is daar genoeg werkers wat die stal kan skoonmaak ná die melking en kan die Goue Vroue met hulle kanne melk rustig die pers bus betree. Hulle is vuil, maar gelukkig.
toortsie.com 