Author: Toortsie

'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is... A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.

Ek word behoorlik uitgedaag

~ Toortsie ~ 4 Kommentaar

Met dié dat ek na Bybelvroue en hulle trauma en veral hoe hulle met God se hulp hulle trauma in triomf verander het, kom daar groot uitdagings. Eerstens het ek myself uitgedaag met dit. Of nee, nie ek nie, God het my hiermee uitgedaag, want dit was mos Hy wat vir my gesê het dat ek hieroor moet skryf. Hy het selfs vir my gesê wat die naam van die boek ook moet wees.

Die volgende uitdaging lê daarin om die vroue te ontdek. Ja, ek het ‘n hele Bybel vol van sulke vroue, maar vind hulle gou ‘n bietjie vinnig! Daar is die ooglopende vroue van wie ons almal weet: Ragel, Lea, maar oor hulle is daar al baie geskryf. Vir my lê ‘n groot uitdaging juis in die vroue wat minder bekend is, maar soos iemand gesê het, oor hulle is daar ook al baie geskryf.

Dan moet ek die vrou oordink. Die trauma wat sy deurgegaan het. Hoe voel dieselfde tipe trauma in vandag se tyd? Hoe kan ek dit toepas? En dit bring ‘n ander uitdaging, dat daar sekere van die vroue is wat genoem word, wat dieselfde tipe trauma beleef het. Amper dieselfde storie, net ‘n ander naam, dus, as ek oor een geskryf het, wat skryf ek oor die ander een?

Hierdie projek laat my deur ‘n wonderlike, onbekende pad stap. Dit laat my baie meer tyd met my Bybel spandeer. Dit laat my dit oordink. Oplees. Navorsing doen. Maar die wonderlikste is dat ek vriende oral het wat betrokke is. Wat skielik onthou van iemand. Of iemand raaklees. Of trauma raaksien waaraan ek nie gedink het nie.

Soos Petrus se vrou. Watter trauma sou sy nou hê? Sou sy impulsiwiteit dit vir haar moeilik gemaak het? Of het sy dit geniet? Deur na haar te kyk, beteken dat ek met ‘n vergrootglas na myself sal moet kyk, want ek is mos Petrus se tweeling. Genade! Dit beteken ek sal moet dink daaraan hoe dit vir my man moet voel om saam met my te leef! Trauma? Ek dog dan om saam met my te leef het jy ‘never a dull moment’? Soos ons wiskunde onnie van die Voet van Afrika gesê het, dat dit ‘n wonderwedloop is, want jy wonder altyd wat volgende gaan kom? Ek dink nie die een wat dit voorgestel het, het dit besef nie, maar ek het die uitdaging aanvaar. 🙂 Ek giggel al heeldag!

Toortsie

Bieg: Ek het gister nie ‘n woord geskryf nie.

Volg gerus my voorlesings uit my boek, My kinderjare met betrekking tot vandag, by Soundcloud. Hier: https://soundcloud.com/user-39380642

‘n Nie-wenner

~ Toortsie ~ 9 Kommentaar

Hierdie jaar gaan ek nie ‘n amptelike NaNoWriMo wenner wees nie. Ook nie ‘n verloorder nie. Of ‘n tweedekommer nie.

Ek skryf vanjaar te stadig. Heeltemal te stadig. Ek staan tans op 27400 woorde wat ek fisies vir my boek geskryf het en totale woorde geskryf is amper 30 000. Ek voel gemaklik hieroor. Ek skryf elke dag ‘n bietjie.

Trauma tot triomf is nie ‘n onderwerp wat jy kan afjaag nie. Dit vra heelwat navorsing omdat ek na vroue in die Bybel verwys.

Ek is baie bly dat ek wel ingeskryf het vir Nano, selfs al sien die hele wêreld dat ek nie vanjaar my rofwerk binne die voorgeskrewe tyd voltooi nie. Ek het dit begin, werk daagliks daaraan en sal dalk nog lank daaraan werk.

My brein voel moeg, want ek het hom die laaste tyd kwaai gedruk. Het baie goed ingedruk en gedoen gekry. Ek werk teen ‘n pas wat nou vir my goed en gesond voel. Beslis nie so vinnig soos ek kán werk nie, maar hier swaai geen swepe wat my aanjaag nie. My liggaam vertel my wat gesond is.

Dus, ek is beslis nie ‘n verloorder nie. Ek gaan dalk net heel laaste by die wenpaal uitkom. Soos skilpadjie, sien. Maar wag, skilpadjie het mos juis nie laaste gekom nie! Voetjie vir voetjie het hy geloop … stadig, maar seker wen dikwels die beker. Hou my dop! Wie weet, dalk hou ek nog een dag daardie boek in my hande!

Toortsie

Hoe gaan dit met NaNoWriMo2020?

~ Toortsie ~ 17 Kommentaar

Môre is November halfpad en as jy met NaNoWriMo2020 besig is, is jy veronderstel om amper halfpad te wees. Veronderstel. Dit beteken dat jy teen vanaand by 23 338 woorde moet wees en môre die 25 000 merk moet haal.

Toortsie het verlede jaar makliker geskryf as vanjaar. Ja, dit ís mos so dat ‘n mens makliker oor jouself skryf. Ek was bang verlede jaar, want ek het gedink dat ek my kinderjare vergeet het. Wat ‘n wonderlike ervaring was dit nie om dit te skryf en te besef dat daar soveel is wat ek onthou! En weet julle wat? Daar is nog baie meer wat ek nou onthou wat nie in die boek is nie, maar dit is ook reg, want dit is vir my ‘n wonderlike gerusstelling dat ek wel die dinge onthou. Ek is net baie meer sensitief daarvoor danksy NaNoWriMo2019 se skrywery.

Vanjaar is dit ‘n ander storie. Die uitdaging is groot. Regtig groot. Baie groter as wat ek gedink het. My tema is Trauma tot Triomf. Ek het aanvanklik gedink om oor verskillende Bybelfigure te skryf, mans, sowel as vroue. In my voorbereidingstyd was ek besig om Genesis en Eksodus te lees en sou daardie mense gebruik: Josef, Moses, ens. Toe ek egter begin skryf, neig my boek al hoe meer na vroue se kant toe. Ek besef ook dat daar al soveel boeke geskryf is oor Josef en Moses en die Israeliete, ek wonder of ek op die ou end wel oor hulle gaan skryf? Dit sal die tyd moet leer.

Vriende is een van die grootste geskenke wat God ‘n mens kon gee. Toe ek sien dat my boek begin neig na die vroulike kant, het ek dit op Facebook genoem en gevra: Watter vroue in die Bybel het trauma beleef en het die triomfpad met God se hulp begin loop? Die reaksie was wonderlik! Christenvriende wat in die gees hierdie boek saam met my skryf, stuur vir my Bybelverwysings wat ek kan gebruik. Ek wil juis kyk na meer onbekende vroue, die bekendes is ook daar en om skielik, in ‘n maand se tyd al die onbekende vroue in die Bybel sommer net te onthou, is nie een mens se werk nie.

Maar ek skryf nie heeltemal so maklik nie. Ek draai vas. Tans staan my aantal woorde op 18 435 vir gisteraand terwyl dit reeds op 21 671 behoort te staan. Ek spandeer aansienlik meer tyd hieraan as verlede jaar, maar dit gaan stadiger. Baie stadiger. Want ek moet navorsing doen, dit oordink, dit my eie maak en nie net die Bybelstorie oorskryf nie, maar my eie stem daaraan sit, die trauma oordink en beskryf. Wat ook baie keer gebeur is dat as ek ‘n kommentaar daaroor gelees het, my eie gedagtes beïnvloed is. Daarom is dit beter dat ek die verhaal lees, dit oordink, skryf en daarná die kommentare raadpleeg om te kyk of ek darem op die regte pad is en of daar nie dalk nog iets is wat ek moes byvoeg nie. Ek gebruik Die Bybel in Praktyk, Leefstylbybel vir vroue, en Die Bybellennium ‘n Eenvolumekommentaar as primêre verwysings, wat my baie help.

Selfs al het ek al hierdie verwysings, selfs al spandeer ek baie tyd hieraan, is dit ‘n reuse taak waarmee ek tans besig is en wil ek kwaliteitwerk skryf. Die uitdaging bly steeds vir my om by 50 000 woorde teen die einde van die maand te kom, maar dit wil al hoe meer vir my lyk of ek dit nie gaan haal nie. Ek is gemaklik daarmee. Volgens NaNoWriMo se webblad lyk dit of ek teen 6 Desember eers sal klaarmaak. Hierdie projek neem baie tyd, navorsing, wysheid van Bo en mensekrag. Ek raak moeg. Soms voel dit of my brein net eenvoudig gaan stilstaan. soms het ek letterlik net nie lus om verder te dink nie. Dis okay.

Ek druk my nie onnodig nie. Ek het in hierdie jaar al baie vermag, groot uitdagings suksesvol oorkom, met God se hulp onoorkombare hekkies oorkom, groot projekte voltooi. Ek kan net my bes doen, maar op hierdie stadium gaan ek my nie onnodig druk en die gevaar staan om uit te brand nie. Intussen skryf ek moedig voort, doen moedig navorsing, bid moedig elke keer voor ek skryf dat God my sal help en wysheid, insig en woorde gee, gee ek my beste, maar as ek nie vanjaar amptelik ‘n NaNoWriMo wenner is wat die 50 000 merk haal nie, sal ek steeds in my hart ‘n wenner wees wat my bes gedoen het, eintlik meer as my beste. Want intussen is ek ook besig om te brei en te borduur om teen 11 Februarie 2021 dit klaar te hê. My spelery raak nou erg, hoor! Wel, ek geniet dit!

Mooi dag. Dankie vir julle wat my so fantasties ondersteun.

Toortsie

Naskrif. Ek wens hierdie 787 woorde was deel van NaNoWriMo!

Hoe hou jy dit?

~ Toortsie ~ 9 Kommentaar

Scrapydo vra my na aanleiding van hierdie ongelooflike besige twee weke wat ek deur is, hoe hou jy dit?

Ja, my kop is mos maar altyd besig met minstens vyf dinge gelyk, maar soms kom alles net op ‘n hoop en is dit erger en baie meer as normaal. Ek vergelyk dit met oestyd, iets wat ons boere en boervroue baie goed ken. Oestyd, wanneer alles gelyk gebeur, wanneer die ure uitmergelend lank raak, wanneer ons vroue se normale dagtake aangaan soos gewoon, maar ons ook kos moet inpak land toe, ons meer take as normaalweg het, ens. Hoe hou ons dit?

Eerstens, deur baie genade van ons Here. Deur Geestelik fiks te wees. Deur ons krag te put uit die Onuitputlike Bron. Deur steeds stil te word by Hom, rus te vind by Hom. En waar dit soms gebeur dat ons selfs minder tye ook by Hom spandeer, ons die tydjies wat ons wel vind, goed gebruik.

Tweedens, dink ek, deur liggaamlik fiks te wees. Soos Trommeltjies tereg gesê het, in sulke tye het ‘n mens meer nodig as net kopfiksheid. Liggaamlike fiksheid maak dat jy langer kan uithou. Fisies kan uithou. Dit help natuurlik ook verskriklik baie as jy wel ‘n tydjie kan afknyp vir die oefening waarvan jy hou. ‘n Heerlike stappie in die berg verrig wondere. Dit gee my nuwe energie, maar help ook sommer om my kop te suiwer. Om my positief te hou. Om die gevoel van ingehoktheid wat mag kom in die wind te slaan.

Derdens, die wete dat dit nie vir altyd sal aanhou nie. Dit help verskriklik baie. In my Amway jare was ek lid van die Dreambuilders Assosiation waar ons wonderlike stemopnames van motiveringspraatjies geluister het en opbouende boeke gelees het. Book of the month en Tape of the week. Opbouend. Motiverend. Beslis die moeite werd. Een van die belangrikste lesse wat ek daar geleer het en wat ek steeds toepas, is dat jou onderbewussyn alles glo wat jy vir hom sê. Dalk weet ek dit al langer as uit die Amwayboeke. Dit wat jy vir jouself vertel, glo jy. Daarom moet jy mos positiewe boodskappe vir jouself gee.

Maar saam met dit, glo jou onderbewussyn ook dit wat jy vir hom belowe. Wanneer dit dan so dol gaan en ek baie moeg raak, vertel ek vir myself dat dit nou ‘n rowwe tyd is, dat ek weet dat ek moeg raak en moeg sal raak, maar dat dit net vir ‘n rukkie is, soms weet ek selfs vir hoeveel dae en vertel dit vir myself en belowe dat ek dan gaan rus. Ek het byvoorbeeld verlede week geweet dat ek die Vrydagmiddag sou kon afvat en het dit vir myself belowe dat ek dan Vrydagmiddag kon rus. Wanneer die stemmetjie in my kop vir my sê dat ek moeg is, reageer ek daarop, antwoord ek dat ek besef ek is moeg, maar moet net nog ‘n klein bietjie uithou. (Daar is mense wat dink dat ek mal is as ek so met myself praat. Ek dink ‘n mens is laf as jy jouself en jou onderbewussyn wat skree vir jou aandag, ignoreer.)

MAAR DAN KOM DIE BELANGRIKE EEN: JY MOET DAN DOEN WAT JY BELOWE HET. Jy kan nie net aanhou belowe aan jou onderbewussyn en dit nie doen nie, dan soek jy moeilikheid. Want DAN gee jou onderbewustheid iewers moed op. En glo jou nie meer nie. GROOOOOTTTT FOUT! As jou onderbewussyn jou nie meer glo nie. Jy moet jouself ook beloon. Op watter manier ookal. Met ‘n geskenkie? ‘n Dag af? ‘n Lekker boek lees? Watookal jou onderbewussyn sal gelukkig hou.

So, noudat alles verby is, vat ek dit vir ‘n paar dae aansienlik rustiger. Luister ek na my liggaam. Rus ek wanneer hy dit vra. Bou ek kragte op. Selfs in daardie erg rowwe tyd sou ek vir ‘n halfuur ‘n bietjie op my bed gaan lê as ek gevoel het dat ek nie meer krag het nie. En dít is my punt vier. Luister na jou liggaam. Rus wanneer dit nodig is.

Nommer vyf: Kyk ook na jou siel. Luister wat jou onderbewussyn vir jou fluister. Fluister hy vir jou negatiewe goed in jou ore? Vertel hy dinge soos ‘ek is dom, ‘n mislukking, nie goed genoeg nie’? Werk daaraan! Kry TPM (Transformation Prayer Ministry) of sien ‘n sielkundige, maar sorteer daardie leuens wat jou onderbewussyn glo, uit. Dit gee vir jou oneindige woema as jy dit kan regkry. Dit help nie daardie negatiewe goed word onder ‘n dreindeksel ingedruk en die res van jou lewe probeer jy alles wat jy het om die deksel op sy plek te hou nie. Haal daai deksel af! Kyk daardie wurms in die oë met die hulp van ‘n kundige. Jy sal nie spyt wees nie.

Toortsie

Die langste verjaarsdag

~ Toortsie ~ 18 Kommentaar

Ek verjaar nog al die pad! Om die waarheid te sê, dis nou al amper ‘n hele week wat ek verjaar en dit hou steeds aan!

Ek het al Donderdag begin verjaar al was dit nie toe al my verjaarsdag nie toe ‘n klompie vriendinne kom koek en tee het om die koeke te proe. Toe het ek gesê dis nou sommer my verjaarsdag. En Vrydagoggend by die Bybelstudie het ek net verder verjaar, koek en tee en al. Oor die naweek het my kinders kom kuier en dit was verjaarsdag al die pad, koek en tee en feesvieringe. Nóg vriende wat kom inloer, uiteet saam met my familie, nog eetgoed maak vir die boekfoto’s, nog maats wat inloer, nog oorslaapkuiergaste.

So tussendeur wanneer daar wel ‘n kansie kom, lees en reageer ek op ‘n whattsapp- of Facebookboodskap, maar dít is nog lank nie klaar nie! So ek verjaar steeds! As ek nog nie op jou mooi wense gereageer het nie, vergewe my asseblief. Elke boodskap is vir my kosbaar en ek belowe ek gaan hom nog lees en geniet.

Mensdom! Dis lekker.

Toortsie

Fotograaf: Lize Venter; Stilis: Lizelle du Toit. Koek gebak deur Madelé Burger (Toortsie)

Lees asb hierdie baie belangrike artikel oor verstikking en hoe om iemand te help wat verstik. https://welstand.solidariteit.co.za/verstikking-rus-jouself-toe-om-dit-te-hanteer/amp/