Outeur: Toortsie

'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is... A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.

Weekly Photo Challenge: Red around the world.

~ Toortsie ~ 10 Kommentaar

When I saw at Aletta’s blog that the weekly photo challenge is RED, I was inspired immediately. Red can never be wrong.

Red energises me. Red gives me hope. Red puts ‘a spring in my step’ (I used google translate for this one and I am not sure if it is correct. Red makes me want to dance. Red lightens the tread.

They say that you must not make red the colour of your bedroom. Well, I can say that since I have red curtains and a red duvet cover, I sleep much better at night.

Red just do it for me. Red is a warm colour, a friendly colour, a welcoming colour. An ‘outgoing’ colour. A rich colour.

What about a big, Lindt chocolate, covered in Red, to chase away the cold at the Jungfraujoch in Switzerland? Can you believe how many ‘doors of hearts’ my red bag opened in my life? So many time it is the reason for the beginning of a new conversation. 

The Moulin Rouge in Paris.

A street café in Amsterdam.

Toortsie cooking for the TV Programme, Pasella, SABC2, in South Africa. Why, would you think, wears Toortsie red on such a day? For courage and good luck! 

Nice food from Toortsie’s Banting Bash!

A last fun picture of Toortsie in red in South Africa.

And if you still wonder which colour is best? Ask me! If you still don’t know it?  I LOVE red!

Toortsie

English Blog Posts

Advertisements

Laat ‘n voetspoor

~ Toortsie ~ 18 Kommentaar

My kop werk oortyd en eintlik het ek nie nou tyd om hierdie te tik nie, maar die woorde maal deur my kop. ‘Laat ‘n voetspoor.’ Dis die VLV se tema vir volgende jaar. Ek is nie seker of dit net VLV Kaapland is en of dit landwyd is nie, dit maak in elk geval nie saak nie.

Laat ‘n voetspoor.

Kyk net hierdie video. ‘n Groep branderplankryers het besluit, genoeg is genoeg, en begin om die see skoon te maak. Hulle laat beslis ‘n ander voetspoor as die ouens voor hulle, wat net gemors het waar hulle gaan.

Die vermindering van plastiek was vanjaar groot in die nuus en hier en daar begin mense gehoor gee. Ons gebruik nie meer plastieksakkies nie, sukkel ons af as in die winkels dat die mense moet leer dat hulle nie my seep en my goed in ekstra sakkies te moet sit nie, dat dit nie nodig is om die groenpeper of die patat in ‘n sakkie te sit nie, en dat hulle sommer die plakkertjie op dit kan plak.

Ons kyk na die voetspoor wat ons laat met ons watergebruik en leer om water in die stort op te vang, om al die afloopwater in die huis na ons tuin te gelei. Ons hergebruik die stort se water in die toilet, maak seker dat die wasmasjien vol is as ons dit aansit, was nie onnodig ons klere nie, maar dra dit selfs ‘n dag of wat langer. Dieselfde met ons lakens.

Maar waar ons regtig ‘n groot negatiewe voetspoor laat, is met ons elektroniese ware. Hoekom móét ons elke 2 jaar ons fone opgradeer terwyl hulle nog goed werk? Ek het vir my ‘n foon gekoop en het nou ‘n kontrak sonder ‘n foon en ek is seker dat my foon ‘n hele paar jaar gaan werk. Hoekom opgradeer as dit nie nodig is nie?

E-lesers. Jaaaa, ons het gedink ons spaar baie deur eerder e-boeke te koop as gewone boeke, maar ons het nie daaraan gedink dat ‘n e-leser ook vervang wil word op ‘n gereelde basis nie en ek kan nie help om te wonder watter voetspoor die vervaardiging en later, die weggooi daarvan laat nie.

Ons kan positiewe voetspore los, of negatiewe voetspore. Die keuse is ons s’n.

Watter voetspoor los ons in die hart van ‘n ander mens? Sê ons mooi woorde, of afbrekendes? Selfs al konsentreer ek daarop om positiewe goed te sê, glip daar soms negatiewes ook uit.

Laat ‘n voetspoor deur die bietjie kos wat oorbly, vir die ou op die hoek van die straat te gee. Of brei of hekel ‘n serp en hang dit daar waar die mense wag vir ‘n saamrygeleentheid. Of wat van ‘n keps in die winter?

Mooi voetspoorgeleenthede is baie, dalk moet ons net weer ‘n bietjie daarop fokus. Watter mooi voetspoorgeleenthede stel jy voor?

Groetnis

Toortsie

Die Broodinas in ons lewe

~ Toortsie ~ 23 Kommentaar

Broodina is dalk ‘n fiktiewe persoon in Blogland, iemand wat die Towerinne verpes op hulle verbeeldingstoer deur die land, maar vir baie van ons is Broodina ‘n werklikheid.

Dis daarom wat ons haar met mag en mening wil weghê, want sonder dat ons dit selfs besef, herinner sy ons aan ‘n werklike Broodina in ons werklike lewe, dalk net ‘n ander naam, maar so werklik.

Daardie persoon wat jy net nie afgeskud kan kry nie, die een wat jou verpes en jou lewe hel maak, wat aanhou en aanhou en net nie wil hoor nie, selfs al doen jy ook wat.

Jy het al álles probeer. Jy was vriendelik, mislik, ongeskik, jy het dit al blatant vir hom of haar gesê, die persoon geignoreer, jy was selfs al in ‘n hofsaak met die persoon betrokke, maar nog is het einde niet. Hoe harder jy hom/haar probeer afskud, hoe vaster klou hy/sy.

Ek het al sulke mense in my lewe gehad en ek gaan nie my blog besoedel om oor hulle te skryf nie. En dalk was ek al ‘n Broodina in iemand anders se lewe, ek hoop nie so nie! Jy sien, soms veg jy so vir ‘n verhouding, jy besef nie jy tree soos sy op nie!

Watter raad ek het? Ek weet nie.

Het julle Broodinas in julle lewe? Wat maak hulle? En wat maak julle om hulle te hanteer? En hoe kan ons verseker dat ons self nie Broodinas is nie?

Toortsie

As jy wil weet wie Broodina is, lees gerus die Towerinne se verbeeldingstoer deur ons land hier.

Die veertien spekboompies van Graaf-Reinet

~ Toortsie ~ 68 Kommentaar

Alhoewel hierdie ‘n toer is wat in die verbeelding van veertien blogmaats, die Towerinne, gebeur, is baie van die goed wat beskryf word, eg. Ingewikkeld, maar waar. ‘n Mens moet dit nie probeer verstaan nie, jy moet dit net geniet. En as jy wil lees wat alles op hierdie giggelbus gebeur, kyk hier.

Tans kuier die Towerinne saam met Lekkervurig in Graaf-Reinet se wêreld en sy het ons elkeen bederf met ‘n besonderse geskenkie: Sy het ons verewig as spekboompies in ‘n baie groot, lewende vlag. En hierdie is nie ‘n wolhaarstorie of iets uit die verbeelding nie, dit is regtig, egtig!

Want sien, by Graaff-Reinet werk die mense pro-aktief en spreek hulle die werkloosheid wat ‘n massiewe krisis is, aan, en sommer die osoonlaag ook in die proses. Dit het my nou sowaar opgewonde gemaak. Gaan lees gerus HIER oor die reuse vlag wat hulle oor 66 hektaar bou met vetplante. Dis ‘n lewende vlag wat vir jare en jare, vir ewig gaan staan, wat gaan werk skep omdat dit onderhou moet word. Dit word as een van die top 10 CNN projekte gesien om die wêreld te verander. Kyk die video wat hulle daar het, dis ‘n wonderlike projek. As jy wil, ondersteun dit gerus, ek glo dit het regtig ‘n goeie doel wat tot voordeel van ons land, die omgewing en sommer die natuur ook is.

Lekkervurig het dit goed gedink om namens die veertien Towerinne veertien spekboompies te koop, en sy het my so begeester, ek het ook vir ons elkeen enetjie gekoop.

En skielik wonder ek: Daar waar die Towerinne bymekaar is, gebeur daar altyd iets. Dis nou mooi en alles, maar dis spekboompies, en hoe lank sal daardie 14 boompies, nee, 28 boompies mooi stilstaan in hulle plekke, voor daar ‘n roering sal kom en daar ‘n spekskietery begin gebeur?

Gits! Double Trouble! Hulle kan dalk meng met die ander kleure boompies, of verkeerde tyd blom, of of of … Hulle kan dalk versterkinkies insmokkel wat hulle groter as die ander laat groei, ag die moontlikhede is legio! Hulle kan onder mekaar grappies maak en giggel en die vlag laat wapper, op die ander, meer ernstige boompies se senuwees werk, sorg dat die vlag permanent in die nuus is met hulle manewales. 🙂 Of aspris ‘n ander kleur blom danksy kleursel wat in een of ander vloeistof is wat hulle inneem.

Genadiglik is daar nie 15 gekoop sodat Broodina ook ‘n boompie het nie, maar soos ek haar ken, kan ons enige iets te wagte wees. Die kans is goed dat sy haar daar gaan inwurm.

Al wat ek weet, is dat die vlag sal weet dat die Towerinne deel is van hom. 🙂 Eintlik is ek baie opgewonde daaroor. ‘n Ou vaste plekkie waar ons verewig is. Dis nogal ‘n lekker gedagte, weet julle? 🙂 Die Towerinne vir altyd saam daar in die Oos-Kaap, selfs al skryf ons nie meer lawwe stories nie. :), want dis opgeteken in die boeke. Dié wat ek gekoop het, sê: ‘Die 14 Towerinne van blogland.’

Toortsie

My gedagtes rondom die Camino

~ Toortsie ~ 15 Kommentaar

Ek pen sommer net my gedagtes neer. Of ek ooit die Camino gaan stap en wanneer ek dit gaan doen, is nog ‘n ope vraag.

Intussen lees ek daaroor, luister wat mense wat dit al gedoen het, sê, luister na raad, en dink hoe en hoekom ek dit sal doen.

Soos ek reeds geskryf het oor hoekom ek dit wil doen, sal dit vir my ‘n manier van reis wees. Dis nie dat ek een of ander iets wil gaan verwerk nie, en ook nie iets wil bewys nie.

As my lewe aangaan soos dit nou doen, sal daar ‘n tydfaktor wees en kan ek nie onbepaald gaan nie. Ek dink dat ek ‘n maksimum van 20 dae sal kan stap as ons dit mooi inpas. Twintig dae is te min vir enige van die Camino-roetes, so ek kan sommer nou al in my hart die besluit maak en rustig daaroor raak, dat ek nie ‘n volle roete sal stap nie.

Dan is die groot vraag hoe belangrik dit vir my is om die laaste 100 km te stap en ‘n Caminosertifikaat te kry. Sê nou ek beplan om wel die laaste 100 km te stap en my voete gee in, of iets gebeur en ek kry dit nie reg nie, mag ek dalk teleurgesteld terugkom.

Besluit ek egter om die Franse roete te stap en te begin by Saint-Jean-Pied-de-Port met die wete dat ek in elk geval nie die volle roete gaan doen nie, kan ek dit dalk baie rustiger aanpak en kyk wat my liggaam vir my sê, met niks wat my druk nie. Sou ek dan so voel, hoef ek net 15 km op ‘n dag te stap, in plaas van 25 of selfs meer, net om so veel as moontlik kilometers kaf te draf. Sou ons voel om ‘n dag te rus, sal dit dan ook nie saakmaak nie, omdat ons sommer net die ervaring geniet.

Ek dink regtig dit is hoe ek my kop moet instel, om elke oomblik daarvan te geniet, nie gejaagd te voel omdat ek die eindpunt móét haal nie, en sou ons liggame vir ons sê dat dit nou genoeg is omdat ons voete dalk oppak, of wat ook al, dat ons daarna sal luister en dan sommer net die omgewing geniet en vakansie hou.

Dit is hoe dit nou vir my sin maak. Môre lyk dit dalk anders, wie weet? En of ek dit regtig sal doen, sal net die tyd leer, my lewe hang gelukkig nie daarvan af nie.

Mooi loop!

Toortsie