'n Flitsliggie wat oral inskyn, ook waar dit soms ongemaklik is...
A Flashlight whose light shines everywhere, even on places where it is not so comfortable.
Christa nooi ons uit om reënboogfoto’s te plaas. Ook vir my is ‘n reënboog altyd kosbaar en is ek opgewonde om dit te sien. Dit ís mos ‘n direkte boodskap van God af waar Hy belowe dat Hy nooit weer die hele wêreld sal verwoes deur ‘n oorstroming nie. Elke keer wat ek ‘n reënboog sien, ervaar ek Sy nabyheid, Sy liefde. Elke keer is dit ‘n herinnering, Hy is hier by my.
En juis met dit in gedagte is hierdie foto vir my kosbaar:
Hierdie is ons kerk. Die kerk waarheen ons gaan. Ek is gedoop in hierdie kerk, het as kind hier kerk bygewoon, Pinksterbidure beleef, kategese ontvang. Is hier voorgestel as lidmaat, gebruik hier nagmaal. Is hier getroud en het een van my kinders hier gedoop. Ek is lief vir hierdie kerk en ja, dis net ‘n gebou, en God leef in my, maar dis hier waar ek aanbid, gemeenskap van gelowiges ervaar, leer van Hom, deel is van die musiekspan. Ek aanbid Hom ook op ander plekke, elke dag, in my huis, in die natuur, maar hierdie is die sentrum van my geloof.
Met dit wat die afgelope paar dae in ons land gebeur, is die laaste ding wat jy seker wil skryf, #proudlysouthafrican of #trotsafrikaans.
Maar selfs die spinnekoppe en slange in die paradys maak die paradys minder mooi nie.
Ja, hier is baie wat verkeerd is in ons land, maar dit maak my nie ‘n minder trotse Suid-Afrikaner nie.
Want te midde van hierdie chaos en plundery en ons vrees en waarheen gaan ons land, wat gaan van ons land word, is daar mense wat opstaan. Wat nie saam plunder nie. Mense wat uit hulle eie begin opruim agter die barbare, soos wat hierdie mense doen volgens Faceboek:
Dit is mense soos hierdie wat my trots Suid-Afrikaans maak. Mense soos hulle wat my moed gee vir ons land. Dit is ‘n ingesteldheid soos wat hierdie mense het, wat maak dat Suid-Afrika steeds op sy bene staan, selfs al is dit erg wankelrige bene. Suid-Afrikaners het ‘n durf, waagmoed en uithouvermoë wat ons uniek en spesiaal maak, wat maak dat ons weer en weer opstaan, weer en weer probeer.
Maar, soos die Wêreldbank tereg gesê het, is hier dinge wat ernstig aandag moet kry: Daar moet dringend aandag gegee word dat kinders behoorlike onderrig kry en dat werkgewers mense makliker in diens kan neem en afdank. Behoorlike onderrig sal kinders beter toerus om hulle werk beter te doen. Nie ‘n klomp afgewaterde matrieksertifikate nie, maar behoorlike onderrig. En dan die probleem dat ‘n mense halwe mense in diens neem wat ‘n kwart mens se werk wil doen, maar behoorlik daarvoor betaal wil word en dan, as jy van die halwe mens wil ontslae raak, jy die wêreld se probleme op die hals dra.
Ek dink dat ons elkeen voor ons eie deur sal moet vee in hierdie situasie. Elke keer wat ek of jy op die selfoon sit en speel in werkstyd, is ons met presies dieselfde besig as hierdie plunderaars. As ons nie ons werk behoorlik doen nie, slap is, lui is … Elke keer wat ons ‘n werkspotlood in ons handsak sit, of ons kinders se skooltake in ons werkstyd doen met die besigheid se toerusting, papier, ens …
Dissipline is heeltemal by die agterdeur uit. Dissipline wat onsself aanbetref, maar ook die dissipline van ons kinders. Ons wag vir die onderwyser om ons kind aan te praat oor hy vloek en as hy dit wel doen, gryp ons hom aan sy oor, sleep hom hof toe, maak hom sleg op Facebook en die wêreldvol, want wie dink die onnie is hy dat hy my pragtige onskuldige bloedjie wil reghelp …
Dan wil ons ook geen verantwoordelikheid vir onsself neem nie. Ek weet nie iets nie, want my ma het my dit nooit geleer nie. My ma het vir my skeef aangekyk kleintyd, daarom … Niemand het dit of dat vir my geleer nie. Ook nie die kerk nie. Die kerk is alles wat verkeerd is. Probeer die kerk hom uitspreek oor enige ding wat my ongemaklik maak, is die kerk verkeerd. Sommer die kerkmense ook. Dan oordeel hulle. En ek mag ‘oordeel, oordeel’ skree soveel ek wil solank ek net nie geoordeel word nie. Maar ek vergeet dat ek maklik ‘google’ kan druk en enige ding wat ek sou of wou leer, daar kan kry …
Die Bybel sê in Spreuke 29:18: ‘Waar die wil van die Here nie bekend gemaak word nie, verwilder die volk.’
Ek dink ons moet elkeen ons eie sokkies optrek. Verandering begin by my.
Maar ja, ek is steeds trots Suid-Afrikaans. Selfs te midde van chaos. Want hier in ons land gebeur steeds soveel waarvoor ons trots kan en mag wees. Ons kan en sal dit maak. Ons kan.
Sjoe, ek moet mos nou kies tussen meer as een opsie vir die voorblad van my nuwe boek. Dit voel of ek wil verdrink! Want die een wat die meerderheid kies, roep my nie. Kan jy glo. Soos soveel maal in my lewe foeter my lyf in ‘n ander rigting! Dit maak my mal! Want hoekom werk dit altyd so?
Hierdie is die logiese opsie. Die een wat 90% kies. Dit is pragtig. Perfek. Mooi. Sag. Besonders. Dit kan dalk werk. Alles is eintlik reg aan hom.
Maar die ander een laat my tone krul. Onthou hulle die fliek, Pretville? Google dit ‘n bietjie dan kyk julle die foto’s. En veral die kleur.
Hierdie prentjie kort nog ‘n bietjie aandag. ‘n Bietjie rondskuif van woorde. Maar hy sê vir my iets. Ek het vandag die verkskillende foto’s laat druk. A5 grootte soos wat die boek gaan wees. Die donker turkoois en die rooi en die wit staan uit. Skoon, helder lyne. Sterk kleure. Jy kan dit nie miskyk nie. Hy sê: “Hey! Jy! Moenie verby loop nie! Tel my op! Vat my! Asb!”
En dit is mos die werk van die voorblad. Die enigste werk, dink ek. Om die koper te roep. Om sy aandag te trek. Dit moenie sommer net nog ‘n boek tussen ‘n klomp ander wees nie. Dit moet op ‘n 2 x 2 cm piekiekiekie uitstaan tussen al die ander op ‘n groot rekenaarskerm. Dit moet die aandag trek.
Daarom dink ek, gaan ek stroomop hierdie een kies, maar soos ek reeds gesê het, kort hy nog ‘n bietjie liefde en aandag.
Iets tussen hierdie laaste twee, dink ek.
Ek waardeer so almal se insette, want dit help my, selfs al kies ek anders.
