Kategorie: Geleefde Christenskap

Meer tyd

~ Toortsie ~ 5 Kommentaar

My ratte is geolie, ek werk op topproduktiwiteit soos lank laas, ek toets resepte, tik dit op die rekenaar, stryk, lees op oor die Camino, hekel vir die VLV, hou huis, hou stiltetyd, bak en brou, stap die 10 km van die Voet, neem resepte op vir Radio Overberg, dit kan net nie beter nie. (Uitasem is ek nou!)

Sondag gee ons dominee die sielvolste preek, so mooi, hy raak die hele gemeente aan die hart. Die preek gaan eintlik oor God se liefde en dat Hy stil tevrede is oor ons, dat Hy jubel en juig oor ons, maar die dominee vertel dat hy op ‘n sabbatsverlof was en dat hulle by ‘n oord was en dat hulle aansienlik meer tyd as normaal in God se teenwoordigheid verkeer het, en hy besef dat hy ook nóg meer tyd in sy alledaagse lewe met God moet verkeer.

Ek stem heeltemal saam met hom, as ek te besig raak en minder tyd met Hom spandeer, val my kaartehuisie vinnig inmekaar, soos wat ek glad nie so lank gelede ervaar het nie.

Sondagmiddag lees ek in die Lose It Magazine oor tien maniere om slaaploosheid te verhoed, en die eerste een wat hulle noem, is mediteer en dat die Boeddiste glo dat ‘n mens 20 minute per dag moet mediteer, maar as jy besig is, selfs vir ‘n uur per dag. Natuurlik is ek nie ‘n Boeddis nie en volg ek nie hulle leier nie, maar hy het ‘n punt beet, ek sien dit net op die Christenmanier. Daagliks tyd saam met God spandeer. Daagliks stil word in Sy teenwoordigheid. Wag vir Sy woord.

Sondagaand luister ons vir oom Angus. Sy onderwerp: Hoe kan jy die Heilige Gees hoor? Weer sê hy dit: Deur tyd met God te spandeer. Meer tyd. Stilweestyd.

Maandagoggend, toe ek vir die aand se bybelstudiegroep voorberei uit die boekie wat ons tans doen, Jakobus, hoe nou gemaak?,  wat sal die onderwerp weer eens wees? Dat wysheid kry deur ons besig te hou met die Woord. Dat, ‘wanneer ons met die Skrif besig is, ons nie verlore kan wees nie, want ons is in God se geselskap.’ Ons moenie dit afjaag nie, ons moet ons verdiep daarin, ons moet dit oordink, besig wees met die Skrif. ‘Wanneer ons vinnig en vlietend met die Skrif omgaan, sink dit nie in nie en kom ons hande en voete nie in beweging nie.’  Weer eens presies wat ek glo.

So wat daarvan? Hoekom hou God aan om dieselfde ding oor en oor en oor te sê? Toe ek mooi daaroor dink besef ek: In hierdie ekstra besige tyd wat dit voel of dit my soms wil oorweldig omdat my beentjies nie altyd kan byhou nie, is dit tyd om nog meer in God se teenwoordigheid te verkeer. Nog meer te hoor wat Hy sê. Nog meer rustigheid by Hom te kry. En ek besef dat hier ‘n week voor my lê met ekstra verantwoordelikheid, meer om te doen as normaalweg, ek gaan die Here baie nodig hê. Hy het my sommer vooraf gewaarsku! 😁

Want …

Die ware waarheid is dat dinge wel klopdisselboom verloop, maar die geringste ongelykheidjie in die pad laat my sommer ontspoor.

Meer tyd met Hom.

Mag jy ook stilweestye by Sy voete ervaar.

Groetnis

Toortsie

Advertisements

Christenfeeste

~ Toortsie ~ 5 Kommentaar

As daar nou ‘n onderwerp is waaroor daar uiteenlopende opinies is, is dit oor Christenfeeste. Christensaamtrekke. Saamtrekke, soos onder andere It’s Time.

Wanneer ek opinies daaroor lees, hoor ek enige iets van kritiek tot lofprysing. Almal hou nie noodwendig van die aanbieder nie, ander is mal oor hom. Sommige mense is bang dat dit gaan om verkeerde redes, dat dit gaan oor ‘imagewaarde’, dat die aanbieders dalk nie opreg is nie, dat dit vir persoonlike eer gaan.

Tog, as ‘n mens die getuienisse hoor van mense wat daar was, kry jy ‘n ander prentjie.

Ek het nog nooit so ‘n saamtrek bygewoon nie, al sal ek dit bitter graag wil doen.

Ja, dalk ís daar mense wat om verkeerde redes gaan. Dalk ís daar ‘image’-waarde aan vir party mense, ek weet mos nie wat in hulle harte aangaan nie.

Maar soveel van my Christenvriende, mense wat ek weet ‘n pad met God stap, is van die gereelde feesgangers. Ek hoor opregtheid in hulle getuienis, ek hoor hulle liefde vir die Here. Ek hoor die vreugde van die gemeenskap van gelowiges.

Ek en my man is lief om op ‘n Sondagaand na ‘n boodskap van Angus Buchan te luister. Elke keer hoor ek opregtheid. Ek sien sy liefde vir die Here, sy gehoorsaamheid.

In die episode wat ons vanaand geluister het, praat hy sommer oor hoe jy die Heilige Gees hoor. Hy vertel van sy stilweestye met God en hoe God hom geroep het om It’s Time by Bloemfontein te hou, ook by Michell’s Plain. Dit was ‘n opdrag van God, ‘n direkte opdrag, en al wat hy moes doen, was om te gehoorsaam.

Ja, soms begin so ‘n fees dalk met die beste van bedoelings en oor jare mag dit gebeur dat dit nie meer heeltemal verloop soos wat God dit wil hê nie. Ja, God kyk na ons harte en Hy soek opregtheid van hart. Ja, God wil hê dat ons Hom in ons kamers moet aanroep, maar God wil ook hê dat ons Sy woord moet verkondig, op watter manier ook al. God wil ook hê dat ons gemeenskap van gelowiges moet ervaar. God wil hê dat ons Hom sal eer en dien.

En dan vra ek: Wie is ek om iemand te kritiseer wat bereid is om teen die stroom in, ten spyte van baie kritiek, steeds God se woord in liefde te verkondig, sonder om geld daarvoor te vra? Wie is ek om mense te kritiseer wat bereid is om groot kostes aan te gaan en meer as duisend kilometers te ry, net om dit te ervaar? Wie is ek om enige mens te kritiseer wat op watter manier ook al bereid is om vir God te werk omdat hy geroepe voel daartoe?

Want God werk op baie verskillende maniere, sodat verskillende mense Sy roepstem kan hoor op ‘n manier wat vir hulle sal aanraak en verander.

Lees wat Bokbaaivygie geskryf het ná haar It’s Time belewenis in Bloemfontein.

Groetnis

Toortsie

Bote

~ Toortsie ~ 13 Kommentaar

Vandag wil ek sommer net skryf oor bote. Klein bootjies, groot bote. Vissersbote. Passasiersbote. Oorlogskepe. Slaweskepe. Reddingsbote. Seerowersbote. Roeibootjies. Trollers. Noem maar op.

Al hierdie bote is ook in ons lewensverhaal teenwoordig. Soms ry ons in ‘n lekker boot, op vakansie. Soms is ons boot in lewensgevaarlike waters. Soms word ons boot aangeval. Soms dobber ons sommer net op die see, ander kere moet ons vaar vir wat ons werd is. Soms is ons saam met ander mense in ‘n boot met ‘n ongemaklike bestemming.

Soms loop ons boot op die rotse. Soms dui alles daarop dat die boot finaal op die rotse geloop het, met geen keer nie, en dan, wonderbaarlik, kom dit los, draai hy om teen alle logiese denke, verander hy rigting. Ja, die waters is steeds onstuimig, ja die skipper moet steeds ekstra verstigtig sy berekeninge en besluite maak, maar hy vaar in ‘n ander rigting, met God se genade alleen. Die onmoontlike gebeur.

Vir mense is dit onmoontlik, maar vir God is dit moontlik.

En, sou die boot nie omdraai nie, kan ons steeds ons hand in Sy groot Hand hou en anderkant uitkom, dalk met groot letsels, maar sterk omdat ons Sy Hand vashou.

Soos ek ook vanoggend gelees het in Lukas 18: ‘Jesus het vir hulle ‘n gelykenis vertel om duidelik te maak dat ‘n mens altyd moet aanhou bid sonder om moedeloos te word.’ Hy vertel van die regter wat nie eerbied vir God en mense gehad het nie, maar iemand gehelp het omdat sy herhaaldelik gevra het. En dan in vers 7: ‘Sal God dan nie aan sy uitverkorenes, wat dag en nag tot Hom roep, reg doen nie?’

Hoe ongelooflik dit ook al klink, hoe onmoontlik dit ook al lyk, bote wat op rotse geloop het, kán loskom, kan omdraai en stadig, maar seker, na veiliger waters vaar. Soms vat dit lank, maar dit kán gebeur. Dit gebeur. Met Sy genade alleen.

Toortsie

Gemoedstoestand

~ Toortsie ~ 34 Kommentaar

Of ons dit nou so wil hê, of nie, ons gemoedstoestand word weerspieël in ons skryfwerk. Ons kan dit so wil wegsteek soos ons wil, maar as ons kwaad is, is ons blogs kwaad, as ons bly is, is ons blogs bly. En natuurlik, saam met dit, is ons blogmaats ook bly of kwaad of hartseer saam met ons wanneer ons mekaar se blogs lees en dis wonderlik.

Dis wat Jo Black gesê het by die vroue-oggend wat ek was: Empatie en ons glimlag is alles gawes wat God vir ons gegee het om vir ander uit te deel. As ek glimlag, voel jy ook opgelig. As ek empatie het met jou, voel jy dit en voel jy nie meer so alleen nie.

‘n Hele rukkie gelede was ek baie kwaad vir iemand. Dit het gevoel of my persoonlikheid aangetas is, of ek buite my persoonlikheid moes optree om hierdie persoon tevrede te stel. Ek is beskuldig van goed waarvan ek regtig nie skuldig is nie, en dan sê sy, ek besef nie ek doen dit nie, wat seker waar is.

In hierdie tyd het ek ‘n hele paar ‘kwaaiblogs’ geskryf. Ek moes net, ek moes ontslae raak van die woede wat in my opgekrop het, behoorlik ingelê met die lat. Ek het my sê behoorlik gesê in hierdie blogs, sonder om na hierdie persoon direk te verwys, sonder om selfs te verwys dat dit teenoor my gedoen is. Ek het probeer om dit in die algemeen te skryf. Ek het dit nie dadelik gepubliseer nie, omdat ek besef het dat dit op daardie stadium skade sou doen.

Oor en oor het ek die bloginskrywings wat lê en wag het, gelees, verander daaraan, hardheid daaruit gehaal, probeer om die byt te verwyder. Wanneer ek gevoel het dit is tyd, het ek selfs van hulle gepubliseer.

Een van hulle het ek al ‘n maand gelede verwyder omdat ek gevoel het dis nie iets om te publiseer nie. Tog het twee bloginskrywings hier bly lê, die een gereed om gepubliseer te word, die ander een nog ‘n bietjie op die ys.

Elke keer skryf ek nuwe goed, en hierdie twee bloginskrywinkies skuif af en af en af.

Skielik bekyk ek die blogs wat ek tans skryf en dink, ek is tans vrolik en lig in die hart, ek is laf en maak grappe, trek my eie been, vertel lawwighede oor myself, hierdie twee bloggies pas regtig nie in nie, Eintlik het ek dit klaar uit my sisteem gesit. Klaar verwerk.

En ek vee hulle uit.

Weet julle hoe lekker voel dit?

Toortsie

Gladgestryk

~ Toortsie ~ 4 Kommentaar

Nee, ek is nie mal oor stryk, soos iemand gelees het uit ‘n opmerking wat ek gemaak het nie. 🙂 Daar is ‘n klompie goed wat ‘n vrou mos maar moet doen, tensy sy iemand het wat dit vir haar doen, soos bed opmaak, skottelgoed was en afdroog, wasgoed ophang, stryk, huis skoonmaak. Ek stryk eerder voor ek huis skoonmaak en ek verkies om eerder die skottelgoed te was as af te droog. Maar dis van daardie goed wat ek net doen, ek dink nie eintlik daaroor nie.

Tog kry ek die laaste tyd aanmekaar hierdie prentjie in my kop wanneer ek klere opvou en stryk, wanneer die bondel onnet klere onder my hand, een vir een netjies opgevou raak, dat onder God se Hand, my verfrommelde lewe netjies raak. Soos wat ek die voue en kreukels met my hand, of met die strykyster wegvee, net so vee God met Sy hand die voue en kreukels in my lewe weg as ek Hom toelaat.

En ek hét baie voue en kreukels in my lewe, by party van hulle moet die stykyster sommer op WARM gestel word om dit weg te kry.

Net soos met ons wasgoed wat opgevou word, hoef party goed in ons lewe sommer net liggies met die hand gevee en opgevou te word, terwyl ander ‘n strykyster nodig het en partykeer moet die strykyster lank op ‘n sekere plek vee voor die merk heeltemal uitgestryk is. Dis sulke tye wanneer dit nie so maklik is nie en ons dalk sommer swaarkry en wonder wat aangaan.

Ek is tans baie onder die indruk van Jakobus. Ek het ‘n bybelstudieboek oor hom gedoen en hom letterlik vers vir vers oordink.

Jakobus Hoe nou gemaak? Annene Mullins en Kobus Myburgh

Agterop staan dat Jakobus nié uit ‘n reeks sedelessies, lang lyste wettiese voorskrifte of bolangse troos bestaan nie maar ‘n wysheidsboek is waarin Jakobus vir gelowiges riglyne gee hoe om in moeilike omstandighede voor God te leef.

Jakobus is ‘n boek wat vandag nog net so relevant is en dis of ek net nie genoeg van hom kan kry nie, en ontdek toe sowaar nog hierdie boek ook op my boekrak, wat ek nou ook sommer gaan doen:

Geloof vir ‘n tyd soos hierdie – Johan Smit

Soos die Spreuke so graag sê: ‘Wysheid begin by die dien van die Here.’ Laat ons tyd voor Sy troon deurbring, by Sy voete sit, tyd met Hom spandeer, en Hom toelaat om die kreukels in ons lewens uit te stryk met Sy liefdevolle hand.

Toortsie