Kategorie: Geleefde Christenskap

Kom ons gee mekaar hoop

~ Toortsie ~ 2 Kommentaar

Vanjaar is die tema by ons kerk, ‘hoop’. Verlede Sondag daag die dominee ons uit om mekaar hoop te gee met ons lewens, ons opmerkings, ons optrede.

‘n Vriendin, wat vir meer as ‘n jaar van haar man vervreemd was en terug is by hom en weer probeer, bring hoop vir haar maats wat deur soortgelyke omstandighede gaan.

Die ouers en vervreemde kind wat mekaar weer vind, gee hoop vir ander ouers en vervreemde kinders en gee hulle die moed om weer te probeer.

Die vrou wat haar ongeneeslike siekte met soveel positiwiteit aanvaar en hanteer, bring hoop vir soveel ander.

Wanneer ‘n egpaar wat vir jare sukkel om swanger te raak, wonderbaarlik swanger raak, bring hulle hoop.

Die gesin in nood wat ‘n sak kos voor hulle deur ontdek, gee vir ander ook hoop.

Die student wat, teen alle verwagtinge in, hard werk en sy kursus slaag, gee hoop vir ander studente wat swaar kry.

Die persoon wat bo sy omstandighede uitstyg, gee vir die mense van sy gemeenskap hoop.

Soveel mense besoek my bloginskrywing, Was jy al ooit moedeloos?, kom vertel van hulle swaarkry, hulle pyn, vra vir gebed, bid net daar vir mekaar, gee vir mekaar raad en hoop met hulle kommentare. En dan, uit die bloute, kom skryf iemand wat so twee jaar terug daar geskryf het dat hy alles verloor het, ‘Toortsie, baie dankie vir jou gebede, Ons SKEPPER het gehoor en voorsien, PRYS SY NAAM.’, en hy kom gee vir my hoop, hoop dat ons mense kan help deur gebed en aanmoediging, selfs al ken ons hulle van geen kant af nie, hoop dat ‘n eenvoudige ou bloggie deur gewone mense geskryf, tog vir iemand iets kan beteken. Hy gee nie net vir my hoop nie, maar vir elkeen wat daar uitkom in moedeloosheid, met geen vooruitsigte op uitkoms nie, en dan daar lees van ander mense wat getuig van ‘n lewende God wat voorsien, ander mense wat self al deur moeilike dinge is. En ek kan verstaan waarvan hulle praat omdat ek ook al daar was. Meermale daar was.

Kom ons vertel vir mense hoe God vir ons goed is, in nederigheid natuurlik, sonder om te dink dat daar ‘n stralekrans bokant ons koppe is. Kom ons wys vir mense hoe God betrokke is in ons lewens, hoe Hy werk. Kom ons gee vir mense hoop deur ons lewens en getuienis.

Toortsie

Advertisements

‘n Boek vol Smarties

~ Toortsie ~ 3 Kommentaar

Ek is nie ‘n goeie dagstukkiemens nie. Ek glo daaraan om die Bybel self te lees en miskien ‘n bybelstudieboek om iets deeglik te ondersoek, te bestudeer. My probleem met dagstukkieboeke is dat daar een ou Bybelversie bo-aan getik word en dan die baie mooi stukkie daarná, en dat dit die enigste ‘Woord’ is wat baie mense inkry, hulle maak nie eers meer die Bybel oop nie. Ek wil nie veralgemeen hierdeur nie, ek weet baie mense maak nog die Bybel oop, lees daarin, en daarvoor is ek dankbaar. Ek is net bekommerd, soos Louis Malherbe destyds, dat ons later net vir oom Sollie, tannie Nina, ens lees, in plaas van oom Paulus, oom Petrus en oom Dawid.

Toe gee iemand vir my hierdie boek as geskenk:

Smarties vir die Siel, deur Susan Coetzer.

Ek het nog altyd van Susan Coetzer se boeke gehou en het al heelwat van hulle gelees. Ek kan my met hulle assosieer. Ons twee is omtrent ewe oud en kyk deur baie dieselfde bril na die lewe. Haar boeke is altyd menslik en eerlik en lekker om te lees.

Selfs al is ek nie ‘n dagstukkiemens nie, geniet ek hierdie boek baie. Ek doen dit as deel van my oggendstiltetyd.

Elke dag neem sy een kleur Smartie en beskryf sy harde buitekant asook sy sagte binnekant. Sy help ons om die harde buitekant van die Smartie te verwyder om by die sagte tjoklit uit te kom, om alle blokkasies tussen ons en ons Here te verwyder.

Vandag is die vers Sagaria 4:6: ‘Nie met mag en krag sal jy slaag nie, maar deur my Gees, sê die Here.’

Die harde buitekant van die pers Smartie beur voort in eie krag sonder sukses, terwyl die sagte binnekant van dieselfde pers Smartie vir God toelaat om met Sy krag te werk en te seën.

Haar beskrywing is iets wat elke skrywer of blogger toevallig sal verstaan: Skrywersblok. Daardie dag wat jy baie tyd het om te skryf, kom daar net niks te voorskyn nie. Jy probeer met eie krag, maar die woorde wil nie vloei nie. Dan, wanneer jy dit die minste verwag, gee God vir jou die regte woorde.

Vir mense wat lief is vir dagstukkies, wil ek graag hierdie boek aanbeveel. Elke dagstukkie is goed deurdag, het baie pitkos in en is goed vir die siel. Vir die nie-dagstukkiemense wil ek sê, moenie sommer hierdie boek eenkant sit nie, gebruik dit dan as deel van jou stiltetyd saam met jou ander boeke. Hier is genoeg stof in om te oordink.

Groete

Toortsie

Dis nie ‘n kompetisie nie

~ Toortsie ~ 15 Kommentaar

Soveel keer hoor ek, in ‘n geskil tussen vriende, die woorde: ‘Jy het baie meer issues as ek, nou wil jy vir my sê ek moet hulp kry.’

Dan wil ek skree.

Want ons almal het issues. Ons almal dra bagasie met ons saam, baie keer bagasie wat kom uit ons kinderdae. Bagasie wat veroorsaak dat ek vandag anders optree as wat ek behoort op te tree.

Vir die meeste van ons is dit moeilik om die probleme in ons lewe in die oë te kyk. Dis pynlik. Dit beteken dat ek verantwoordelikheid moet neem vir my eie probleme. Dat ek self werk moet maak van die dinge wat my pla. Dat ek dinge moet uitsorteer.

‘n Beradervriendin vertel van die vrou wat dringend ‘n afspraak by haar gemaak het, daar moes letterlik tyd gemaak word vir haar. Sy kom daar aan, betaal die fooi. Vriendin verduidelik wat tydens die sessie sal gebeur en die vrou kyk haar aan met skok in die oë. ‘Beteken dit dat ek nou self verantwoordeliheid vir my probleme moet neem?’, vra sy. Net daar vat sy haar handsak en loop uit die sessie. Sy het nie die moed gehad om haar probleme in die oë te kyk nie. Dit was baie makliker om iemand anders te blameer.

En dít is steeds ons probleem, dit is baie makliker om die ander persoon te blameer vir ons probleem. En solank die ander persoon méér probleme het om uit te sorteer, solank ek nog ‘n vinger na hom kan wys, is dit nog wel met my, kan ek nog rustig sit, hoef ek nie verantwoordelikheid te neem nie.

Ongelukkig, liewe vriend, werk dit nie so nie. Ons probleme gaan ons lewenslank met ons saamdra as ons nie bereid is om dit in die oë te kyk nie. Ons kan miskien vandag vir Persoon A die skuld gee, hom uit my lewe werp, en môre vir Persoon B, maar die waarheid is, dat ons onsself altyd met ons gaan saamdra, of ons nou aan ons wil werk of nie.

Ons is nie in ‘n kompetisie met die ander mense om te kyk wie het die meeste probleme nie. Ons het egter ‘n verantwoordelikheid teenoor onsself. Ek teenoor myself, jy teenoor jouself, en ek kan jou belowe, om jou probleme in die oë te kyk, dit met God se hulp uit te sorteer, is die bevrydendste ding wat jy ooit kan doen, die grootste geskenk wat jy ooit aan jouself kan gee.

Waag dit! Jy sal nie spyt wees nie.

Ek het dit gedoen. Ek doen dit steeds as ek agterkom daar is iets in my hart wat uitgesorteer moet word. Keer op keer raak die las wat ek op my skouers moet dra, net ligter.

Groete

Toortsie

Waar kry jy tyd vir stiltetyd?

~ Toortsie ~ 16 Kommentaar

Toe ek vanoggend laatoggend op my bed sit en so lekker stiltetyd hou, besef ek wat ‘n voorreg ek het om fleksietyd te werk, om eers later in die dag by my kantoor in te stap nadat ek al my ander goedjies klaar gedoen het. Wat maak mense wat voltyds werk, wat hulle kinders al vroeg moet aflaai, wat self betyds by die werk moet kom? Ure in die verkeer moet sit? Hoe maak hulle?

Die afgelope twee weke met my groot getrekkery en lone ook nog tussenin, het ek net weer eens besef hoe maklik ‘n mens nié by behoorlike stiltetyd uitkom as jou program net effens omver gewerp word nie. Hoe maak ‘n mens? Hoe maak julle om tyd by die Here te kry? Wanneer het julle dit? Kom julle daarby uit?

Een of ander skrywer het jare gelede ‘n boek uitgegee: Te besig om nie te bid nie. Ek het dit nog nooit gelees nie, maar die naam van die boek het ‘n blywende indruk op my gemaak. Ek is geneig daartoe om, as ek te besig raak, my stiltetyd af te skeep, met erge nadelige gevolge.

Daar was ook ‘n tyd in my lewe wat ek vroeg moes inval by my werk, die kinders betyds moes regkry vir skool, 50 km ry om almal betyds te kry waar hulle moes wees. Ek is nie ‘n goeie vroegoggendmens nie, en nog vroeër opstaan het nie vir my gewerk nie. Wat ek toe gedoen het wat wonderlik gewerk het, was om die kinders eers te gaan aflaai by die skool, hulle moes half 8 daar wees, selfs vroeër, en dan iewers in die dorp op ‘n stil plekkie gaan sit en stiltetyd gehou totdat ek 8 vm by my werk moes inval.

Elkeen van ons moet maar na ons eie program kyk en self bepaal wanneer dit vir hom die beste is. Vroeër jare was dit vir my beter om eers in die oggend almal weg te help, ontbyt te gee vir wie ontbyt moet kry, en dan later in die oggend rustig by die Here te sit. Dalk werk dit vir jou. Dalk moet jy in die oggend ‘n halfuur vroeër opstaan. Dalk kom jy in die middag ‘n rukkie voor die res van die gesin by die huis. Wat van jou middaguur, is daar nie dan ‘n stil tydjie waar jy met God kan tyd spandeer nie?

Komaan, raak kreatief. Jy sal jou verbaas waar jy oral ‘n tydjie ingeruim sal kry om net stil te raak, jou Bybel oop te maak, rustig te hoor by God wat Hy vir jou wil sê, dit wat jy vir Hom wil sê of vra, te doen. Vind daardie tyd. Maak daardie tyd. Jy sal so bly wees.

Groete

Toortsie

Om iemand verkeerd aan te haal

~ Toortsie ~ 25 Kommentaar

Dit is nogal iets wat my omkrap, as iemand my verkeerd aanhaal. Dit is nogal iets wat gereeld gebeur.

‘n Mens is in ‘n gesprek tussen ‘n klomp mense. Almal tjip in, die gesels gaan lekker, soms laf, soms ernstig. Ná die tyd word die storie oorvertel en word ‘n mens aangehaal en dan klink daardie selfde storie soveel anders. Gewig word op verkeerde plekke gesit, verkeerde goed word oorbeklemtoon, en as dit hoe is, is dit sommer jy wat alles gesê het, selfs al het jy nie.

Storiedraers maak my bene lam. Die persoon kom by jou met ‘n storie en die geringste reaksie wat jy toon, of selfs nié toon nie, word die volgende storie wat weer teruggedra word.

‘n Rukkie gelede loop ek iemand raak en die persoon se optrede verklap aan my dat daar ‘n storie aangedra is waarby ek dalk betrokke kon wees. Eintlik kan ek dit glad nie onthou nie, maar nadat ek al vir dae daaroor dink, mag dit dalk vaagweg bekend wees. Ook so iets van iemand wat ‘n storie vertel en almal reageer en ek sê iets lafs, niksbedoelend nie, en die storiemaker/storiedraer kan nie gou genoeg die nuwe storie loop oorvertel nie.

Ek is jammer vir enige persoon wat ‘n storie moet aanhoor wat nie waar is nie, veral as die persoon sensitief is. Dit maak seer.

Maar, soos hierdie prentjie hierbó wat ek op Facebook raakgeloop het, of Warren Buffet dit gesê het of nie, of hy reg aangehaal is, of nie, stem ek saam: Ek het die keuse of ander se woorde my gaan ontstel, of nie. Soms is die keuse ekstra moeilik, maar soms moet ek net my skouers skud dat dit afrol.

Ek het ook die keuse om, as ek ‘n skinderstorie oor my hoor wat my erg ontstel, te gaan uitvind of dit regtig waar is. Dit is moeilik, maar dit is moontlik. Konfronteer die persoon en vra of sy regtig dit gesê het wat aan my oorgedra is, en wat die regte bedoeling is.

Ek kan ook kies of ek die waagmoed sal hê om, as ek besef dat ek verkeerd aangehaal is, self dit reg te stel en te sê dat die storie nie waar is nie.

Hê ‘n mooi dag. Vandag kies ek vreugde en vrede en lag en plesier. Net dalkies kom hier reën aan. Of nie.

Toortsie