Dieselfde storie oor en oor

Ewe wysneus dink ek nou die dag by myself: ‘Sjoe, dis nogal lank laas wat God vir my so ‘n herhalende boodskap gegee het wat Hy regtig wil hê ek moet hoor,’ min wetende dat Hy reeds besig is om dieselfde storie oor en oor vir my te fluister en dat ek dit nie besef nie!

Ja, ek hét kennis geneem toe ek met my selfoon gefoeter het tydens stiltetyd en dit toe stukkend was toe ek dit ná die stiltetyd optel. Net om dit sowat 4 dae later aan te skakel en daar geen fout daarmee was nie. Die boodskap wat ek daaruit geneem het: In ‘n oogwink kan Hy iets van my wegneem as ek dit belangriker ag as tyd met Hom. En ja, ek hét geluister, maar nie genoeg nie.

Want gedurende die vakansie met al die kinders by die huis en ek so besig was met huishou, het my stiltetyd afgewater. Ja, ek hét steeds my stiltetyd gedoen daagliks, maar nie so rustig en in diepte soos gewoonlik nie. En was die normale tekens weer daar op ‘n stadium: Ek is ongeduldig, eintlik ongedurig. Onrustig. Ontevrede. on on on on …

Vertel my vriendin gister by die Bybelstudie hoe God vir haar gewys het dat sy ‘n fout gemaak het deur ter wille van die samesyn met haar kinders, tóg ‘n fliek gekyk het waarin Sy naam ‘n paar maal oneerbiedig genoem is. Dat Hy op Sy spesiale manier vir haar gewys het dat niks en niemand bó Sy Naam gestel mag word nie.

Maar die pennie val nog nie.

En skielik val hy toe ek vanoggend my kleinkind oppas en my man in die vertrek langsaan die TV aansit en die dominee hard en duidelik die storie van Martha en Maria vertel. Die dienende Martha wat alles moes regkry vir die ete terwyl Maria by Jesus se voete sit. En die dominee sê dat dit reg is, ons móét gasvry wees, maar nie ten koste van tyd met Hom nie. O ja, interessant. Terwyl ek dink dat God nie besig is om Homself te herhaal nie, moet Hy al vir my SKREE, want ek HOOR nie!

Want, toe ek daaroor dink vanoggend en met Hom daaroor praat, wys Hy my dat Hy Sondag ook met my gepraat het. Die man by die kerk het genoem dat ons tog nie by die huis moet bly as die kinders daar kuier nie, maar steeds op ‘n Sondagoggend moet kerk toe gaan soos wat ons sou doen as die kinders nie daar was nie.

Jip. Die boodskap wat oor en oor vir my gesê word in verskillende woorde en op verskillende maniere? Dat ons (ek) in my besige bestaan waar my aandag so maklik deur gasvryheid, of borduurwerk of hekelwerk of VLV of Amigo’s of klavier of orrel wat geoefen moet word vir my volgende les, nie my stiltetyd moet afwater, afskeep, aframmel nie. En is dit dan nie presies wat Hy ook vir my oor en oor sê in Daniël waarmee ek tans besig is nie?

Toortsie

Bybelstudiegroepe

Ja, ek het op skool aan bybelstudiegroepe behoort. Om die waarheid te sê het ons in Standerd 5 reeds aan die ACVV behoort omdat daar so ‘n oulike onderwyseres in die koshuis was wat gevoel het dat ons Standerd 5’s maar ook ‘n groep mag hê. En op Universiteit het ek altyd aan ACVV kringe behoort.

In 1992 bel ‘n buurvrou op die plaas vir my. Hulle wil ‘n groep behoort en stel ek en my man belang daarin om deel te neem. Ja ek stel belang, maar in my agterkop weet ek nie of my man sal wil nie. By etenstyd sê hy dat hulle hom ook gekontak het en ja, ons moet ook deel wees van daardie groep. Dit was nadat Ds Stan daardie Pinkstertyd bidure by ons plaaswyk gehou het en bybelstudiegroepe wat deur die lede self bedryf word in plaas van die predikant, aangemoedig. Daardie tyd was hier ‘n baie groot beweging van bybelstudiegroepe op ons dorp.

Maandagaand vir Maandagaand het ons groep bymekaargekom. Deur die jaar, maar nie tydens skoolvakansies nie. Ons het beurte gemaak van huis tot huis en die een by wie dit was, het dit ook sommer aangebied. Ons het gesing, bybelstudie gehou en gekuier tot laataand. Deurdie jare het die groep soms gegroei, soms kleinder geraak totdat dit net voor Covid uiteindelik doodgeloop het.

Ek het vir lank die groep gelei en het tydens Covid verskriklik daarna verlang. Want as jy so ‘n groep lei leer jy so baie. Jy doen intens voorbereiding. Is besig met die Here.

Toe Covid begin ligter raak het en mense weer stilletjies by mekaar gekom het, het die Here vir my ‘n groep toegewyde vroue gegee en ons kom op ‘n gereelde basis bymekaar. Ons bestudeer Openbaring, leer geweldig daaruit, leer by mekaar. En dalk verstaan ons Openbaring nie presies soos wat dit veronderstel is om te wees nie, maak dit nie saak nie. Ons leer van God, van Sy Woord, van vandag.

In Januarie terwyl ek vinnig by Spar inhardloop – onthou ek is altyd op ‘n galop – vra ‘n tannie my of ek nie asseblief by die Dienssentrum ‘n bybelstudiegroep sal lei nie. Ek sê dat ek graag wil, maar ek eintlik glad nie tyd het nie en Maandae al is wanneer ek dit kan doen. O, sê sy, Maandae sal perfek wees. Dis eintlik wanneer hulle dit gedoen wil hê. Ek wonder by myself: Wie is die gehoor? En ek besef: dit sal mense wees wat die Here ken, want self al ‘n pad met Hom geloop het. Mense wat ‘n behoefte het aan so iets.

En daar, in die harwar, in ‘n uiters besige Januarie 2022 begin ‘n wonderlike belewenis. ‘n Geskenk reg vanuit die hemel, net soos die ander twee groepe ook geskenke uit die hemel is. Ons gaan steeds voort met ons Openbaringgroep en geniet dit geweldig. Maar in albei die groepe het ek mentors gevind. Mense by wie ek maar mag leer. Ek is slegs die fasiliteerder. Dit is iets ongeloofliks. Ek het nie net mentors gevind nie, maar nuwe vriendinne. Vriendinne met wie ek die pad in vertroue en veiligheid kan stap.

Wat ‘n voorreg! Wat ‘n geskenk! Soos nog altyd kan ek net wens dat elke persoon op aarde aan so ‘n groep kan behoort. En as jy dalk die behoefte het aan so iets, steek jou voelers uit tussen jou vriende. Dalk kan julle ook so iets begin. ‘n Groep wat gedoen word volgens julle persoonlikheid, julle behoefte. Kry ‘n boekie by CUM of Bybelkor wat julle kan deurwerk. Dit is beslis die moeite werd.

Toortsie

Die merk van die dier

Jare gelede het ek ‘n reeks boeke deur Tim LaHaye en Jerry B Jenkins gelees. Dit het gehandel oor die Wegraping. Alles wat in Openbaring gebeur is verwerk in ‘n fiktiewe storie. Dit was die eerste keer wat ek van die Wegraping gehoor het. Al die beelde wat in Openbaring gebruik is, het lewe gekry voor my oë. Alles is letterlik opgeneem en wat met die mense wat agter gebly het gebeur het, was angswekkend. Ons moet gereed wees. Ongeag of die Wegraping gaan gebeur en of Jesus net kom en of ons dalk gaan sterf voor dan, ons moet gereed wees.

Ek het die idee van die Wegraping glad nie verstaan nie. Jesus gaan mos een maal kom en klaar. En ons weet nie wanneer dit gaan gebeur nie. Hoe kom Hy en gee ons nog ‘n kans en oor 7 jaar kom Hy weer?

Maar nou het ‘n ander boek in my skoot beland: After the Rapture – An end times guide to survival deur David Jeremiah. En skielik maak dit vir my meer sin. Nee, Jesus kom nie en kom weer nie. Hy roep net Sy kinders wat in Hom glo voor die heel laaste tye aanbreek. Die boek is geskryf vir mense wat agterbly ná die Wegraping. En nee, die Wegraping het nog nie gebeur nie. En ek hoop van harte dat ek nie een sal wees wat agterbly wanneer dit gebeur nie. Jeremiah bekyk Openbaring vanuit ‘n ander perspektief.

Ek is baie lief vir Openbaring. Dit is vir my ‘n boek van hoop vir hulle wat in Jesus Christus glo. ‘n Boek wat Openbaring op ‘n baie duidelike manier verklaar, is Openbaring Ontsluit deur Riekert Botha.

Die merk van die dier. Jeremiah skryf aan hulle wat agterbly: MOENIE DIE MERK NEEM NIE. Wanneer die Antichris jou sal dwing om die 666 op jou liggaam te laat tattoëer of hoe dit ookal aangebring sal word, moenie dit neem nie. En ja, jy gaan verhoed word om te koop of te verkoop. Om kos te koop. Om dokter toe te gaan. As jy nie die merk gaan neem nie, gaan jou alledaagse lewe hel raak. Gaan vervolging van hulle wat in Jesus Christus glo, baie vererger.

Terwyl ek dit lees, kry ek so ‘n effense benoudheid oor my. Ek dink aan die druk wat daar was om die inenting teen Covid te kry. En nee, die inenting was NIE die merk van die dier nie. Ek het baie oor die inenting gelees, veral wat navorsers daaroor geskryf het. Nie sommer net ‘nonsens’ wat oral op Facebook en Twitter verskyn het nie. Ek het selfs ‘n kursus daaroor gedoen by Nutrition Network. Ek was nie teen die inenting nie. Ek het wel gevoel dat ek, omdat ek toe reeds Covid gehad het, selfs beter beskerm was as wat die inenting vir my sou beteken. Maar die druk was groot en hulle wat fanaties ‘vir’ die ent was, wou na geen rede luister nie. Groepsdruk het gemaak dat ek my daardie dag laat ent het, selfs al het my hele wese daarteen geskree. En noudat die bewyse steeds begin instroom, is die ontkenning steeds groot by soveel wat ‘vir’ die ent was.

Ek dink dat die druk om die 666 te neem, net soveel groter gaan wees as die ou bietjie druk vir die ent. Die probleem is dat, anders as die ent, die 666 ewigheidswaarde gaan hê. Dit gaan nie net ‘n liggaamlike ent wees nie, maar ‘n merk wat ‘n invloed op die res van tyd gaan hê.

Mag ons wat glo in Hom wat lewe, sterk staan teen die aanslae en veral die druk. Mag ons oë gevestig wees en bly op Jesus Christus en mag ons gereed wees wanneer Hy kom. Mag ons eerder die 777 kies.

Toortsie

Die selfoonsage

So breek my selfoon nou die dag. Totaal uit die bloute. Totaal sonder rede.

Ek het ‘n Apple selfoon. My tweede Apple. Die eerste Apple het ek ‘n hele klompie jare gelede oornag gekoop nadat die ander maak wat ek gebruik het, elke keer een of ander pyn gehad het en ek net eenvoudig moedeloos was.

Apple nommer een het 5 jaar gehou. Toe was daar probleme en ek dink toe dat daar met my foon fout was en kry ‘n nuwe een. Die fout was toe nie met my foon nie, en ek het sowaar R3000 daarvoor gekry by die Applewinkel. Ek het vir my weer ‘n Apple gekoop, sommer ‘n kleintjie. Hy is nou al amper 3 jaar oud.

Verlede Donderdag sit ek en stiltetyd hou. Behoorlike stiltetyd noem ek dit, wanneer ek regtig lank stil word by die Here. Bid. Bybel lees. Die Woord oordink. Skryf in my bidboek. Iewers loor ek op my foon.

Nou, dis al jare lank ‘n stryd. Hoekom het ek nodig om op my foon te loer terwyl ek stiltetyd hou? Die meeste van die tyd sit ek hom sommer in ‘n ander vertrek sulke tye. Ek gaan tog nie as iemand by my kuier die hele tyd met my een oog op die foon loer nie! Dis mos swak maniere! En dit wat op die foon is gaan nie skielik wegraak nie, dit kan wag tot ek weer tyd het om daarna te kyk. en hier is ek nou met die heel belangrikste Persoon in my lewe besig en ek loer op my foon!

Toe ek uiteindelik Amen sê en my Boeke wegpak, is foon dood. Morsdood. Totaal dood. Nee, daar kom nie eers ‘n batterytjie te voorskyn as ek dit probeer aansit nie. Ook nie ná 24 uur op die laaier nie. My gewete kla my aan. Ek weet mos wat die fout is.

Neem die foon na Vodacom, ná nog ‘n paar uur skud hulle net kop. Foon sal vervang moet word. Daar is in elk geval nie Apple fone onmiddellik beskikbaar nie, daar is ‘n waglys.

Gelukkig het my man kort gelede sy foon laat opgradeer en sy vorige foon is beskikbaar. Die hele naweek sukkel ek en die nie-Apple om mekaar te vind. My en my man se kontakte is deurmekaar. Alles is deurmekaar. Die foon het ‘n heerlike groot skerm! Ons twee vind mekaar wel …

Gister kry ek skielik hierdie lawwe gedagte: Kyk gou of Appeltjie nie werk nie. Wat jy waar kry? Hoekom sal hy nou skielik wil werk? Sit hom aan … daar gebeur iets … my foon werk asof hy nog nooit ‘n probleem gehad het nie!

Die les? Soos ‘n wonderlike pappa het my Here vir my op ‘n liefdevolle manier gewys: My tyd met Hom is kosbaar. Dán wil Hy my volle aandag hê. Vir die Hele Tyd. En dat ek nooit iets belangriker as Hy kan stel nie.En dat ‘n mens iets wat vir jou SO belangrik is in ‘n oogwink kan verloor.

Ja, ek het gehoor. Ek het my speelding teruggekry, maar ek het gehoor.

Toortsie

Skaak in die oorlog

Chessalleeninlonden het die mooiste foto’s geplaas van mense wat in die oorloggeteisterde Ukraine skaak speel. So hartseer. So kosbaar. So hoopvol. Julle kan gerus by haar gaan loer. In ondergrondse bomskuilings. In parke terwyl die geboue rondom hulle stukkend geskiet is.

Foto by Chess geleen

Dít is wat nasies laat opstaan. Mense laat opstaan te midde van die grootste krisis. Die vermoë om daar, waar jou wêreld letterlik inmekaar tuimel, tog die vermoë te hê om op iets anders te fokus. Om selfs op iets lekkers te fokus. Iets lekkers te doen.

En nee, dit is nie verkeerd of sonde of onsensitief om dit te doen nie. Dit is hoopvol.

Ek het al soveel keer sulke tipe stories gehoor. Daardie een persoon wat begin sing in die loopgraaf waar almal beangs sit … en nog een begin saamsing … en nog een … Dit verander nie die krisis nie. Dit maak dit nie minder angsvol nie, maar daardie tikkie hoop wat iewers in iemand se hart brand en in nog een se hart aangesteek word en in nog een s’n. Dít is wat mense op die ou end laat deurdruk op plekke waar dit bykans onmoontlik en onmenslik was.

Ons moet altyd vashou aan die klein vlammetjie van hoop wat daar nog in ons brand en juis in sulke tye mag ons nie toelaat dat ander ons vlammetjie dooddruk nie. Dis dán wanneer daardie klein vlammetjie dalk net genoeg is om die hoopvlammetjie by ander wat nie so gelukkig is om dit te hê nie, aan te steek.

Dankie Chess vir hierdie wonderlike bloginskrywing van jou.

Toortsie

Ek sien hierdie prentjie op facebook: