Kategorie: Geleefde Christenskap

Ons familie swem nie eintlik nie

~ Toortsie ~ 16 Kommentaar

Ja, daar is van ons wat swem, maar ek hou glad nie van swem nie en my pa het nie eers met sy voete in die water geloop of visgevang nie. Dis eintlik ‘n skande as jy daaraan dink dat ons omtrent teen die see gewoon het en my ma tog baie lief was vir swem. Maar nee, my oom het verdrink en daarom is ons almal nou bang vir water. En net indien jy wonder, dit was laaaaank voor my geboorte, my pa was maar ‘n skrale 5 jaartjies oud. En nee, oom Daantjie het nie geswem en verdrink nie. Hy het visgevang toe ‘n fratsgolf hom in die see ingeslaan het en te pletter teen die rotse en hulle nooit sy liggaam kon vind nie. Sies tog, dit moes ‘n groot skok vir my oupa-hulle wees wat toe sekerlik maar gekeer het dat hulle kinders onnodig in die water ingaan.

So kyk ek baie keer hoe ander mense hulleself in die swembad of see geniet, maar die moed is net nie genoeg om self ook in te klim nie, selfs al is die lus daar. En as hulle my nog natspat of net waag om aan my te raak, raak die angsvlakke so hoog, ek klim sommer uit.

‘n Belaglike opmerking wat iemand vir my op die verkeerde tyd gegee het, het my laat wonder hoekom dit my so ontstel en ek ondersoek dit toe maar op my ou manier: TPM (Transformation Prayer Ministry). Soos ek al voorheen gesê het, is TPM ‘n voordurende proses wat iemand wat die proses aangeleer het, ook op homself kan toepas. En dit is nie altyd die voor die hand liggende goed wat uitspring nie, maar soms dinge wat jy nie eers geweet het bestaan nie. En God praat met elke persoon op Sy eie manier, soms op regtig vreemde maniere.

In my TPM-gesprek met God kom ek uit by ‘n vreemde leuen: Onbevoeg, en dat ons familie nie kan swem nie. En ons kom by ‘n insident uit wat al voorheen sy kop uitgesteek het, maar in ‘n ander hoedanigheid: Die dag toe ek in standerd twee my kop onder die water moes druk om te leer asemhaal onder water. Die vorige keer het God vir my gewys dat ek kán dryf en effens swem, geen rede dus tot angs nie.

Hierdie keer ervaar ek dat ek diep onder die see in ‘n emmer sit. Heeltemal veilig. Die emmer se deksel is op, daar is genoeg suurstof en ek kan heeltemal gemaklik in hom sit. Maar terwyl ek daar sit, mis ek al die pret. Wil ek daar bly sit, of wil ek die deksel afhaal en uitkom? Deksel afhaal beteken water wat instroom, beteken ek word nat, my gesig ook. God wys my dat ek bevoeg is om die deksel af te haal, om vry te kom van ‘n familieleuen, maar ek en slegs ek kan die deksel afhaal. Ek stamp die deksel af en gaan vanself na bo, want ek kán mos dryf! En soos ek boontoe beweeg voel ek hoe ek bevry word.

Watter familieleuen dra jy met jou saam? Is julle familie maar stadig? Dom? Meestal minderwaardig? Is mense met jou naam geneig tot selfmoord? Het jy ‘n sterk angel omdat jy ‘n Skerpioen is? Is jullle familie slim, maar verkies om eerder julle talente weg te steek? Of is julle maar sommer ‘n voorbarige klomp? Kan julle nie eintlik stories vertel nie terwyl jy in der waarheid met ‘n sak vol stories in jou rondloop? Of ons familie sal altyd sukkelaars bly. Ons hou ons geloofslewe privaat en praat nie daaroor nie. Watter familieleuen bind jou vas? Pootjie jou? Druk jou in ‘n emmer? Dalk is dit tyd om dit af te skud. 🙂

En nee, ek gaan nie nou skielik ‘n Springbokswemmer raak nie, maar ek dink dat, as die water nie te koud is nie, ek dalk meermale in ‘n swembad mag klim in die toekoms.

Toortsie

Liewe Ma

~ Toortsie ~ 44 Kommentaar

Liewe Ma

Ek sit nou hier by ma se bed. Dinsdagoggend 1 Junie 2021 tien oor ag. Ons het nie verwag om ma vanoggend nog te sien nie, ma was reeds gisteraand al so swak. 

Toe ek instap en ek ma groet, helder ma se gesig op en noem ma my op die naam en vra my waar ek is. Ek sê dat ek by ma is. Ma sê dat ma by die huis is. Ek sê dat ma moet groete stuur vir pa, vir Ouma Lenie en vir Gaaf. Dat ma moet sê dat ek baie lief is vir hulle. Ma het ma se kop geknik. By Gaaf was ma effens ontsteld. Daarná het ma gesê ma is veilig. 

Ja ma, ma ís veilig tuis. Veilig by Jesus, saam met al hierdie mense wat ek hier genoem het en nog baie ander ook. En ek is dankbaar dat ma en pa bygedra het dat ons ook eendag veilig sal wees wanneer ons sterf. Tot in die duisendste geslag, belowe die Woord ons, van hulle wat Hom liefhet, en ons hét Hom mos lief, soos ma en pa Hom ook liefgehad het. 

Liewe ma, ons kon soms lekker goed vassit, maar vandag wat ek ook al die lewenspad ‘n hele ent gestap het, besef ek dat God vir my nie ‘n beter ma kon gee nie. Ma was ‘n fyn opgevoede vrou. Hoogs gekwalifiseerd en dit was iets wat min vroue in daardie jare kon regkry. Dit was net vir ‘n handjievol vroue beskore. 

Ma het nie lelik gepraat nie en die ergste woorde wat Ma gebruik het was Dammit en Bloody Fool. Maar jy moes weet, as jy gebloodyfool is kon die see jou nie skoon was nie. 

Ma het goeie smaak gehad. ‘n Aanvoeling om dinge mooi bymekaar te sit. Ek onthou die een keer wat ma so vies was. Julle was by ‘n potterywinkel en ma het ‘n paar potte so by mekaar gerangskik, maar dit toe nie geneem nie. Toe ma ‘n rukkie later terugkom om dit te koop, het iemand anders dit klaar gekoop. Ma weet, dis eintlik ‘n kompliment, nè! 

Ma het ‘n ding nie halfmas gedoen nie, maar voluit. Amper in overdaad. Soos om 6 vrugtekoeke op een slag te bak of tien pasteie of blikkevol krismiskoekies. 

En ma kon tuin maak soos min. Ma het Bosfontein se werf omskep in ‘n ware lushof. Ek bewonder ma daarvoor.

Ma het ons goeie Taal geleer en al het ek op skool geglo dat ek eintlik syfervaardig is eerder as taalvaardig, weet ek vandag dat Ma vir ons geleer het om nie taal te meng nie en die regte woorde te gebruik. Ma, maar ook ek het verslap hierin, ek is jammer, ma. En die bietjie skryf wat ek deesdae probeer, is nie naastenby die mooi geskrewe werk wat ma gedoen het nie. 

My musiekliefde kom van ma af. Ek sal nooit daardie dag vergeet wat ons die klavier by Heuer op Stellenbosch gaan koop het nie. En toe hulle hom indra in die huis in. Dit was of die hemel vir my oopgegaan het daardie dag. Dankie daarvoor, ma. Ma kom ‘O glo my’ so mooi op die klavier speel en dan het ma sulke draaie en swaaie ingebou daarin waaroor ek mal was. 

Vandag besef ek ook dat ma baie dinge baie beter hanteer het as wat ek ooit kon. Soveel mense het altyd gesê dat Ma ‘n Lady was en ek het dit toe nie besef nie. Maar ja, ma wás ‘n lady. Ma se voorkoms was end-uit belangrik. En ma het ook end-uit probeer om ‘n goeie en interessante gesprek te voer. 

Ma, as daar nou een eienskap van ma is wat ver bo almal uitstaan, is dit ma se gasvryheid. Ma het ma se gaste almal spesiaal laat voel en daar was altyd iets lekkers in die yskas om aan te bied vir hulle. Selfs op die einde nog wou ma seker maak dat ons ‘n koppie tee saam geniet.

Ag, en ma was natuurlik die ewige romantikus en wou almal altyd laat trou met mekaar! Tot ons irritasie soms, maar later het ék dit ook begin prettig vind, net soos die kleinkinders. 

Ma was ‘n fees met kinders en al ma se kleinkinders was mal oor ma en het ma soveel geniet en praat altyd met ‘n glimlag van ma. 

Ek is so dankbaar dat ma my ma was. Ek is trots om ma my ma te noem. Dankie vir ma se nalatenskap. Ma het beslis ma se merk gemaak. 

Mag ma in vrede rus. Dankie dat my my vanoggend die uiters belangrike boodskap gegee het dat ma veilig aangeland het. Wat meer kon ek vra? 

Madelé

Wie doen die toetswerk?

~ Toortsie ~ 7 Kommentaar

Wie is dit wat ons toets? God of die duiwel?

Ek dink daar is verskillende opinies hieroor. Ek dink en glo albei. Dat daar tye is wat God ons toets en ander tye is wat Satan ons toets. Dit staan tog baie duidelik in die Bybel op ‘n paar plekke dat God ons toets. Soos in Rigters 2:18-22 waar die Israeliete nie meer God gehoorsaam het nie en Hy toegelaat het dat van die vyandige nasies oorleef het om hulle te toets of hulle by die Here se paaie gaan hou of nie. Selfs al weet Hy vooraf wat die uitslag van die toets gaan wees.

En dan is daar die uiters bekende boek Job, waar Satan kyk of hy vir Job kan laat struikel te midde van al die krisisse wat oor hom gekom het. Daar is die bekende Job 1, vanaf vers 6, wat begin met God se gesprek met die satan en waar Hy vir die satan vra of hy vir Job gesien het. Dat daar immers niemand soos hy op aarde is wat so onberispelik in sy optrede is, opreg, wat God voluit dien nie. Waar die satan toe vir God sê, ‘kom ons kyk ‘n bietjie wat gebeur as daar aan sy mense en aan sy besittings gevat word?’ Job het getrou gebly. Hy het die toets deurstaan.

En dan is die beoogde uitkomste van die verskillende toetse ook verskillend. Satan toets net met een doel en dit is om ons te laat val, te laat twyfel, om ons in sy strik te laat trap. Ja, God weet vooraf wat die uitkoms gaan wees, maar ek glo dat Hy my toets sodat ék kan sien waar ek staan. Sodat my geloof kan groei. Sodat ek kan sien hoe Hy my regop gehou het.

Ek het al verskeie toetse in my lewe gehad. Ek het selfs al myself met Job vergelyk op ‘n stadium. God het my al verskeie kere getoets: met my finansies, verhoudings, my hantering van my tiende. Party kere het ek dit dalk nie besef nie, maar soveel kere het ek presies geweet dat ek nou besig is met ‘n toets en die oomblik as die toets verby was, het ek dit ook geweet. Kies ek Hom bo my alles? Waar staan ek wat Hom aanbetref? Vertrou ek Hom regtig voluit? Glo ek Hom, of glo ek net in Hom? Soms het ek geslaag. Soms het ek dit nie gemaak nie.

Gelukkig is my God ‘n God van tweede kanse, is Hy bereid om nóg aan my te werk om my sterker te kry, my geloof in Hom te versterk, my selfs vreesloser te maak. Want eintlik is ons mos ‘n Werk in Proses wat eers die dag as ons sterf, voltooi sal wees.

Maar op die ou end dink ek dat dit nie só belangrik is om te weet of dit God is of Satan wat die toets gee nie, die belangrikste is om vas te hou aan Hom wat soveel genade het vir ons en wat vir ons net die beste wil hê. En die vertroue te hê dat ek met God se hulp die toets kan slaag.

Toortsie

Kwaad – prakties

~ Toortsie ~ 16 Kommentaar

Ja, ons ken daardie gevoel. Iemand het ons verkeerd hanteer, iets aangedoen wat hulle nie moes nie. Eintlik kan ons nie daardie kwaad laat gaan nie, want die persoon verdien dit nie. Hy het nie eers om verskoning kom vra nie en sou jy hom daaroor konfronteer, sal hy dit ontken of homself regverdig. Daar is geen berou van sy kant af nie. Of dalk weet die persoon nie eers dat hy jou geaffronteer het nie. Maar jy dra die kwaad in jou hart. Soms selfs sonder dat jy dit besef. Jy sê selfs dat jy hom vergewe het, maar het jy? Die waarheid is, eintlik verdien hy glad nie daardie vergifnis nie.

Maar raak ‘n bietjie stil. Begin dink ‘n bietjie oor die situasie. Wat voel jy? Wat het gebeur? Teenoor wie voel jy kwaad/teleurgesteld/woedend/bitter of watter woord jy ookal wil noem? Dalk jouself?

Hoekom is jy kwaad vir die persoon? Wat het hy gedoen? Wat het hy ALLES gedoen? Skryf dit neer. Wat het hy nie gedoen nie? Wat moes hy gedoen het? Nog redes?

Ervaar jy huiwering om die kwaad te laat gaan? Wat dink jy gaan gebeur as jy die kwaad gaan laat gaan?

Die waarheid is dat jy nie die ander persoon gevange hou met jou kwaad nie, maar eerder jouself. Dat as jy die kwaad aanhou koester, jy self nie vorentoe kan beweeg nie. Dat jy nie regtig die ander persoon se gedrag met jou kwaad kan regkry of verander nie. Dat die ander persoon sy eie issues moet uitsorteer. Sy eie probleme. Dit waarmee hy sukkel. En dat ons, solank ons ons kwaad koester, aanhou kwaad bly, ons die doringboompies in ons brein toelaat om te groei, groter te word en skade toe doen aan ons eie liggaam en siel. En nee, die verkeerd wat die ander persoon doen of gedoen het, gaan nie reggestel word as ons nie meer kwaad is vir die persoon nie. Dit is sy dinge waarmee hy self moet regmaak in sy hart. Die verkeerd wat hy doen is nie nou skielik reg net omdat ons ons kwaad laat gaan nie.

Gestel jy voel om wel die kwaad wat jy voel teenoor die ander persoon (of jouself) te laat gaan, kan jy hierdie gebed bid:

Here, ek is baie kwaad vir (sy naam) omdat hy (noem op wat hy alles genoem het). Dit was verkeerd van hom om dit te doen, maar ek wil nie meer die kwaad dra nie. Ek kies om dit te laat gaan sodat ek vorentoe kan beweeg.

Gee jouself kans. Sien jy hoe jy die kwaad laat gaan? Voel jy dit?

En hoe voel dit nou daar? Daar waar die kwaad was? Voel jy steeds die kwaad? Voel jy beter?

Onthou om nou vir die Here te dank dat Hy jou hiermee gehelp het. Gee aan Hom die eer, want sonder Hom is geen vergifnis moontlik nie.

Deur dit te doen, het jy ‘n toksiese doringboompie in jou brein uitgeskoffel en dit vervang met ‘n pragtige, gesonde, groeiende stuik. En aan jou siel goed gedoen.

Toortsie

Met erkenning aan die Prosesgids van TPM Kaap. (Transformation Prayer Ministry – Transformasie Gebedsbediening)

Breinboompies

~ Toortsie ~ 27 Kommentaar

Ek lees nou ‘n wonderlike boek wat ‘n vriendin lank gelede vir my aanbeveel het. Healing begins with the sanctification of the heart. – Deur Dr MK Strydom. Dr Strydom is ‘n mediese dokter, maar ook ‘n Christen, ‘n gelowige. Een wat God soek in Sy Woord. Een wat graag wil hoor wat Hy sê. Sy haal dus gereeld die Bybel aan in om haar punt te staaf. In hierdie boek verwys sy ook baie keer na Dr Caroline Leaf se nuutste navorsing oor die menslike brein.

Ons almal weet tog dat ons gedagtes ons siek kan maak. Geestelik siek. Dit is nie ‘n nuwe gedagte nie, maar wat ek nie soveel besef het nie, is dat ons gedagtes ook ons liggaamlik siek kan maak. Ja, toe ek so swaar gedra het aan emosionele dinge, hét ek gesê dat ek dit in my liggaam voel. Tog sou ek dit nie regtig waag om dit sommer te verkondig nie.

Dr Leaf sê in Maak ‘n Kopskuif – Elke Dag dat 75-98% van alle siektes wat ons ervaar, ‘n direkte gevolg is van wat ons dink! Dat dit wat ons dink, ons beide fisies en emosioneel raak.

Dr Strydom beskryf ons dit wat ons dink as boompies wat in ons brein vorm. Wanneer ons goeie gedagtes dink, mediteer oor die Woord, word gesonde, digte boompies gevorm in jou brein (letterlik), maar wanneer ons negatiewe dagtes oordink en bedink, word meer doringagtige boompies gevorm (ook letterlik). Deur te mediteer oor positiewe of negatiewe gedagtes, word die herinneringe gebou en ervaar jy ‘n emosie. Wanneer ons egter ‘n positiewe of negatiewe gedagte kry en dit dadelik laat vaar, word dit net ‘n warm lug wat uitgeskei word en bou dit nie aan die emosie nie. (Ek hoop ek dra dit nou korrek en verstaanbaar oor.)

Negatiewe denke, soos woede, haat, bitterheid groei soos onkruid en neem spasie op in jou brein. Elke keer wat jy weer oor dieselfde negatiewe gedagte kry, groei daardie doringboompie en maak dit jou op die ou end siek. Sy noem dat bitterheid byvoorbeeld aanleiding kan gee tot borskanker. Vrees en angstigheid tot hoë bloeddruk, angina, allergië en asma. Woede tot aneurisme, beroerte en aambeie. Jaloesie mag osteoporose tot gevolg hê. ‘n Lae selfbeeld en skuldgevoel kan depressie, verslawing, megrain en ander outo-imuunsiektes veroorsaak. Skrikwekkend!

Dit is daarom dat ons negatiewe gedagtes wat so maklik insluip, moet beveg met alle mag. Ons moenie toelaat dat kwaadwees wortel skiet in ons harte en oorgaan tot woede en bitterheid nie. Al is dit vir ons moeilik, moet ons probeer om te vergewe, of soos ek in TPM geleer is, die kwaad te laat gaan. Doelbewus die kwaad te laat gaan. Want, die kwaad wat ek in my dra, selfs al het ek alle rede daartoe, maak vir my siek. Dis ék wat die las daarvan dra, nie die ou wat die kwaad gedoen het nie. En dan glo ek ook meer as ooit dat as ons so ‘n slegte emosie in ons hart dra wat aanmekaar sy kop uitsteek, dit goed sal wees om die wortel daarvan te loop soek. En by die Here waarheid daaromtrent te kry. Want baie keer dra ons swaar aan iets omdat daar ‘n leuengebaseerde oortuiging is wat ons in ons eie harte dra, iets soos dat ek nie goed genoeg is nie, of dat ek ‘n nikswerd is, of dom is, of wat ookal.

Dit is nie voorspoedsteologie wat ek verkondig nie. Alle genesing moet steeds gebeur deur God se genade. Maar ons moet let op ons gedagtes, dit staan ook in die Woord.

Toortsie