Hoë ideale

Angus Buchan se video van vanoggend is die inspirasie tot hierdie bloginskrywing vandag. Hy sê ons moet ons visie behou. En jy moet jou hande uit die moue steek om daarby uit te kom.

Daar is vir my niks so moois soos ‘n jongmens met hoë ideale nie. Iets waarna hulle streef.

Die probleem is dat dit vir die meerderheid mense nie teerpad is om hulle hoë ideale te bereik nie. Eintlik is dit vir geen mens wat die hoë sporte in die lewe bereik, teerpad nie. Dit is ‘n pad van val en opstaan. Van weer probeer. Van foute maak en leer deur jou foute. Van dinge doen waarvan jy nie noodwendig hou nie. Van goed doen wat amper benede jou is omdat jy dalk voel jy al verder gevorder het as dít wat nou vir jou gevra word om te doen. Dis om gewillig te wees om simpel goed te doen wat niemand anders bereid is om te doen nie. Dit is om wanneer almal dalk lekker oor ‘n naweek sit en bier drink en lawwe praatjies maak, agter jou rekenaar te wees en te studeer. Of wanneer almal lekker vir ‘n daguitstappie gaan, die dag te benut om agterstallige werk in te haal. Dit is om, nie net jou CV vir ‘n agent te gee en agteroor te sit en wag totdat daar eendag iets opdaag nie, maar om self te gaan, aan moontlike werkgewers se deure te klop en jou CV self af te gee of self duisende e-posse uit te stuur in die hoop dat iemand jou raaksien. Dit is om snedige kommentare van jou skouers te laat afrol wanneer jy met jou doel voor oë soms moet werk terwyl ander kuier.

Soos Angus sê: As jy in jou oog het om ‘n Sprinbok rugbyspeler te word, moet jy wegkom van die TV af en begin oefen. Moet jy die tjips en die Coke los!

Gary Player het geantwoord toe iemand vir hom gesê het dat hy darem gelukkig is om so goed te doen met sy gholf, dat, vreemd, hoe meer hy oefen, hoe gelukkiger is hy.

Deesdae hoor ek ook hoe ‘gelukkig’ en ‘talentvol’ en ek is en ja, ek ís gelukkig en dankbaar en God se genade is ongelooflik groot vir my … maar dit gebeur dat ek op ‘n Sondagaand tienuur woel in my kombuis. Ek word soms uitgesluit omdat ek nie kan saamkuier nie. Ek moes al baie neerhalende oopmerkings verduur. Ek sal simpel werke doen wat niemand anders bereid is om te doen nie. Ek maak baie flops. Want ek probeer enige ding waarvan die meerderheid nie suksesvol was nie. En ek het nooit ophou studeer nie.

Wat ek wil sê is, dis dalk nie die boot wat jy hoop wat verbykom terwyl jy aan die verdrink is nie, maar dalk is dit ‘n stok wat die Here vir jou stuur om mee te dryf tot jy by ‘n veilige plek uitkom.

Toortsie