The daily post: Quest. Sorry, I prefer words. 

(Al ‘n hele ruk terug geskryf)

Soeke na Nuwe Nuut.

Nuwe Nuut is die term wat gebruik word as jy groot verlies gely het, waar die oue verby is en jy ‘n nuwe nuut moet skep. Dis baie mooi woorde, maar geensins maklik nie.

Sonder om op die besonderhede in te gaan, ek moes ‘n nuwe nuut skep. Ek het ‘n geweldige verlies gehad. In my lewe moes ek al by baie dinge aanpas, baiekeer ‘n ‘nuwe nuut’ skep, baiekeer onverstaanbare dinge verwerk. Party keer was dit makliker, ander keer baie moeilik. Hierdie keer was dit erg. Baie erg. 

Soos wat die slim mense sê, is ek deur al die emosies: hartseer, pyn, magteloosheid, woede, lus vir baklei, huil, vloek, nuwe foute maak, terwyl die dinge oor en oor en oor in my kop maal, van vanoggend wat ek wakker word tot vanaand as ek gaan slaap, en in die nag droom ek ook nog daaroor.

Ek het baie hieroor geskryf, party van die bloginskrywings is gepubliseer, ander is uitgevee. Vriende het my deurgedra, God het my deurgesleep, en om elke hoek en draai het ‘n veer gelê waarmee God vir my gesê het, “Ek beskerm jou.”

Ek moes bid dat God my gedagtes in toom hou, herhaaldelik bid dat ek nie 24 uur van die dag daaraan dink nie, dat ek nie tob en tob en tob nie, dat ek probeer om net vir een dag op iets positiefs sal konsentreer. Dit het my gehelp toe ons sommer net vir ‘n paar dae ‘n draai gaan ry het, om net ‘n bietjie uit die omstandighede te kom. 

Ek het mense om my nodig gehad, my mense, mense wat my liefhet, mense wat vir my wys dat dit vir hulle lekker is om in my geselskap te wees. Ek was totaal verward omdat dit wat ek nog altyd geglo het, soos ek opgevoed is, soos ek steeds elke dag in my Bybel lees hoe ek moet doen, skielik nie ‘reg’ was nie.

In my soeke na nuwe nuut moes ek myself weer vind, moes ek weer my menswaardigheid vind, moes ek weer leer dat dit soos wat ek dit geleer het, wie ek is, reg is vir my, dat dit is hoe God my gemaak het en ek net voluit ék moet wees. 

Een dag, toe ek Stellenbosch toe ry en vir die kleurlinge wat agterop ‘n bakkie sit, vrolik waai, weer oogkontak maak met vreemde kinders, het die tred in my stap ligter begin word. Toe ek weer heeldag loop en sing, sommer by my klavier gaan sit en speel, vir myself in die spieël glimlag, toe ek weer in die dorp begin loop met ‘n glimlag op my gesig, het daar lig in die tonnel gekom. Toe ek vir hulle wat my seergemaak het, kon begin bid, kon seën in my gebede, kon begin verstaan van die pyn wat hulle dalk al vir jare met hul saamdra, kon daar vir my genesing begin kom. 

Ek is dalk nog nie heeltemal ‘daar’ nie, die emosies ry nog soms wipplank, maar ek weet ek is op pad na ‘n nuwe nuut, en dít maak my opgewonde! God het Groot Planne!

Daar’s altyd hoop, ook vir JOU wat dalk trauma beleef.  Altyd. Aan God al die eer.

Toortsie

Hoekom skryf ek hierdie uiters privaatgoed daar waar die hele wêreld dit kan lees? Omdat ons almal deur moeilike tye gaan. Omdat, as iemand anders wat trauma beleef, hier lees, dit dalk vir daardie persoon moed gee om te besef dat sy/hy nie al een is wat swaar kry nie. Omdat ek die hoop wat daar in Jesus is, wil verkondig.  Omdat ek wil sê dat ek nie verhewe is bo swaarkry nie. Liewe vriend, liewe vriendin, God wil jou graag help. Regtig. Hy wil jou hand vat en jou deur jou swaarkry help. Hy wil jou help om sterker anderkant uit te kom