Bondelsgedagtes het ‘n baie oulike brief geskryf aan ‘n kondensmelkmaatskappy waarin sy hulle aandag daarop vestig dat die dekseltjies wat sy al vir baie jare gebruik om ‘n kondensmelkblikkie toe te hou, skielik nie meer pas nie. Die blikkie het kleiner geword.

Dis ‘n ou-ou truuk waarmee ‘n mens baie keer te doen kry.

Die ding is, die maatskappye se somme moet bly klop. Hulle moet aanhou wins maak. Om dít te bewerkstellig kan hulle verskillende goed doen, soos byvoorbeeld:

Hulle kan hulle produk verbeter om ‘n beter mark te betree. Of hulle kan hulle kwaliteit verlaag, ‘n heeltemal goedkoper produk produseer en ‘n baie groter, maar laer mark betree. Of, hulle verswak die kwaliteit, maar vergroot die verpakking. Jy kan dan vir min geld baie koop, maar ‘n swak produk.

‘n Ander manier is om te bespaar op bestanddele. Beskuit is vir my ‘n sprekende voorbeeld hiervan. Die mense koop swakker kwaliteit bestanddele in grootmaat. Of hulle begin sny op sekere bestanddele, soos suiker. Of hulle gebruik goedkoop margarien waarmee hulle bak. Mettertyd is dit net ‘n droë, smaaklose ding wat lyk soos beskuit, ‘n dowwe kleur het, maar nie meer eintlik glad nie meer beskuit is nie.

Hulle verander ook die verpakking. Maak dit net effens kleiner sodat die verbruiker dit nie sommer agterkom nie. Die prys ‘verlaag’ dan ook so ‘n klein bietjie, maar eintlik betaal jy duurder vir die produk. Die heel eerste wat ek hiermee te doen gekry het, was toe hulle die standaardverpakking van tjips verander het. Hulle maak my natuurlik moedeloos as hulle so iets doen, omdat dit my resepte beïnvloed. Toe ek begin resepte skryf het, was spek (bacon) 250 gram per pakkie. Intussen is pakkies verklein tot 200 gram. My resepte maak ook gebruik van 250 gram roomkaas, maar ek sien al hoe meer 230 gram verpakkings. Dit gaan ‘n groot invloed op my kaaskoeke hê. Gaan dit beteken dat ek ‘n resep heeltemal moet verander?

By tandepasta is ons oor die jare so gevang. Behalwe dat die buisies kleiner geword het oor tyd, het die bekkie groter geword. Die gaatjie waar jy die tandepasta uitdruk. So, die hoeveelheid bly dieselfde wat jy koop vir dieselfde prys, maar sonder dat jy dit besef, gebruik jy meer. Jy sit steeds dieselfde lengte tandepasta op jou tandeborsel, dis net ‘n vetter stukkie.

Ek is onlangs ook gevang met toiletpapier. Ja, op die verpakking staan dat dit kleiner rolle is, maar as jy nie mooi kyk nie, kom jy nie die verskil sommer agter nie. Op die oog af lyk dit dieselfde as die ander rolle, maar dit is baie losser opgerol. ‘n Rolletjie toiletpapier het eintlik net die helfte van ‘n normale rolletjie op.

Net so moet ons mooi kyk vir spesiale aanbiedinge. ‘n Special is nie sommer net ‘n special omdat die special bord daarby staan nie. Kyk mooi. Ek sien dit dikwels dat twee van die item op spesiale aanbiedinge is, maar as jy die som maak, is dit goedkoper om dit een-een te koop teen die normale prys. Slim! Hulle verkoop twee van ‘n ding vir duurder, terwyl die verbruiker dalk nie eers een sou koop teen die normale prys nie.

Bondels, baie min mense is so oplettend soos jy en sou dit nie eers agterkom dat die blikkie kleiner geword het nie. Of, hulle sien dit dalk raak, maar twyfel daaroor. So raak die buisies, blikkies, sakkies, botteltjies met tyd kleiner en kry ons al hoe minder van ‘n ding vir dieselfde prys, soms selfs duurder. Dis alles deel van ‘n groot woord, ekonomie, en as gevolg van nog ‘n ander groot woord, inflasie, en wins, en oorlewing en aandeelhouers wat gelukkig gehou moet word en die wiel van ekonomie wat moet aanhou draai. Dankie dat jy my geïnspireer het tot hierdie skrywe.

Toortsie