Kategorie: Blogging

Blogland

~ Toortsie ~ 58 Kommentaar

Hier in Blogland is ons ‘n groep mense, meestal vroue, wat saamspeel, saam laf is, saam uitdagings aanvaar, mekaar ondersteun, mekaar aan die groottone uit die modder sleep, mekaar oplig, mekaar dra, saam lag … Dis nie ‘n geslote groep nie, ons verwelkom graag met ope arms nuwelinge wat ook graag in die pret, saamskryf, saamspeel, saam leef wil deel. Dit is ook nie verpligtend nie. Jy speel saam wanneer jy wil en wil jy die keer uitsit, mag jy, maar die kans is goed dat jy dalk tog aangemoedig sal word om saam te speel as jy sou wou. Hierdie groep, kan ek met oortuiging sê, is regtig lief vir mekaar, gee om vir mekaar. Hierdie groep mense het mekaar nog nie noodwendig in lewende lywe ontmoet nie, sommige van hulle het wel, maar dít is ook nie die grootste probleem in die wêreld nie.

In blogland het ek geleer dat daar iewers in die wêreld soms mense is wat, waar ek gedink het ek is die enigste persoon wat soms anders dink, ook soos ek dink. Terselfdertyd het ek geleer dat daar baie mense is wat anders as ek dink, en dat dit nie verkeerd is nie. Ek het geleer om ander mense se stories en standpunte deur te luister en die verskeidenheid daarin te omhels. In blogland het ek soveel van ander mense geleer. Danksy blogland het ek ook soveel van myself geleer.

Want, om dinge te verwoord, om dinge neer te skryf, moes ek soms dinge deurdink. Ek moes dink oor hoe ek oor iets voel, maar nie net dit nie, ook hoekom ek so voel. Ek het ook geleer dat daar sekere goed is wat veilig is om nie oor te skryf nie, al is dit dalk nodig. En soms het ek gewaag en wel daaroor geskryf in die hoop om nie op tone te trap nie.

Blogland het my lewe verryk, nie het nie, dit doen dit steeds. Blogland het my leer waag om die pen op te neem. Ek, wat gehuiwer het om ‘n opstel te skryf op skool, het dit gewaag om eers my ou klein opstelletjies hier te kom neerskryf oor my eie lewe, oor dinge wat vir my gemaklik was om oor te skryf, om minder gemaklike dinge neer te pen, om aan bloguitdagings te begin deelneem, om te waag om oor onderwerpe te skryf wat vir my minder bekend of gemaklik is, om te waag om deel te neem aan blogvervolgverhale waar ek iewers tussen ander meesterskrywers ook my beurt kry om ‘n hoofstuk te skryf (angswekkend!).

Ek is mal oor blogland en sy mense!

Toortsie

Die uitdaging van blogging

~ Toortsie ~ 22 Kommentaar

Om gereeld te skryf op jou blog het maar sy uitdagings, veral as jy al jou neënde herdenking van jou blog vier en reeds meer as 503592 besoeke aan jou blog gehad het.

Eerstens is die grootste uitdaging om nie vervelig te wees nie. Jy het mos maar jou ou storietjies, jou gedagtetjies en kan nie veel meer skryf as net dit nie. Dit laat my dink aan soveel bekende storievertellers aan wie se lippe die mense hang, maar as jy mooi luister, vertel hulle maar eintlik dieselfde stories oor en oor. Dis waarteen ‘n blogger, soos ek, moet waak.

Die volgende uitdaging is om eerlik te wees. Eerlik met jouself, eerlik met die lesers, sonder om ongeskik te wees en op tone te trap.

As kind het ek geglo ek kon nie opstelle skryf nie. My opstelletjies het net nooit goed genoeg gevoel nie. Ek kon wel feite-opstelle skryf. Ek het geglo ek het nie ‘n verbeelding nie en as ek kyk na wat van die ander mense skryf, skiet my verbeelding steeds ver te kort. Ek wonder al hoe meer of dit nie vrees is nie, bang vir wat mense gaan sê oor jou lawwe idees. Daar is steeds goed wat ek net nie sal skryf nie, omdat ek weet hier is mense wat my ken wat dit lees. Deur te waag wanneer ek uitgedaag was om dit te doen, kon ek dit al hoe meer regkry om tog iets te verbeel en dit neer te skryf.

Bloguitdagings is vir my ‘n groot uitdaging, dit druk my ver buite my gemaksone. Die uitdaging is dan ook om relevant te bly, te skryf wat ek regtig glo en nie sommer net woorde te pleeg nie, wat ek natuurlik partykeer doen. Die klaskamer van blogging is nie altyd maklik nie. Soms het jou blog regtig ‘n bietjie opknap nodig. Maar wat, daar is min dinge wat ‘n koppie lekker tee nie kan regmaak nie!

Om kroostrooster te wees, is iets wat ek nie so baie doen nie, of kan dit tel as my kleinkinders sommer net vir ouma en hulle lekkerte kom kuier?

Al hierdie woorde in swart gedruk, is woorde wat Scrapydo uitgedink het as bloguitdaging. Die eerste week het net ek geskryf, die tweede week was ons twee. Hoe lyk dit, waar is die ander wat dit wil waag om te skryf? Toe man, doen dit, dis lekker en onwikkel jou skryftalent.

Groetnis,

Toortsie

Net ‘n komma

~ Toortsie ~ 19 Kommentaar

‘n Komma het veroorsaak dat ek vier rye moes terugbrei.

Ek het baie in my lewe gebrei. Toe weer vir net so baie jare nié gebrei nie.

‘n Ou patroon kon jy optel, brei volgens die aanwysings, en hy was reg.

Verlede jaar het ek vir my seun ‘n trui gebrei, presies volgens die mates aangedui en die aanwysings, wol is mos duur. Wel, hy het verdrink in die trui. Die gelukkige buurman het net op die regte oomblik daarverby gekom, ‘n trui geëerf, maar nou het hy ook soveel gewig verloor, ek vermoed ook hy verdrink nou daarin.

Tans is ek besig met ‘n vissermansriftrui. Ook vissermansrif het ek al meermale in my lewe gebrei, lank gelede. Alhoewel die tegniek dieselfde is, verskil die patroon soms.

By ry 2 staan daar: R1 onderin aw.

Dalk moes Toortsie ook eers mooi gedink het.

Ek R1 toe, en onderin die aw steek, regs ek toe weer.

Die stemmetjie in my kop sê dis verkeerd, maar ek hou maar aan, net om 2 rye verder te besef dis beslis verkeerd. Ek moes 4 rye uittrek om hierdie fout reg te stel.

Wat dit moes wees, was R1 onderin, aw 1.

Nee, ek wil nie by julle kla nie. Wat ek eintlik wil illustreer, is ons verantwoordelikheid as ons patrone of raad of resepte of wat ookal wil beskikbaar stel. Ons foute kos ander mense geld en tyd.

Ek sê dit ook vir my omdat ek boeke uitgee. Ons moet doodseker maak dit wat ons uitgee, is reg. Ander mense betaal vir ons daarvoor, daarom meer as dubbeld seker maak.

Ons móet ons goed toets, ook laat toets deur iemand anders.

Ons moet dit self herhaaldelik proeflees, maar ook ‘n betroubare proefleser betaal om ons boeke te proeflees. Ons skuld dit aan onsself, maar ook aan ons lesers.

Nou ja, laat ek verder brei.

Toortsie

Stel jouself bekend

~ Toortsie ~ 5 Kommentaar

Hierdie het ek al ‘n hele paar keer geskryf, maar daar kom altyd nuwe blogmaats op die horison en daarom is dit nodig om dit soms te herhaal.

Die beste raad wat ek ooit oor blogging gekry het, het ek by Xena gekry: Stel jouself bekend deur by ander blogs kommentaar te lewer. Hoe moet ons van jou weet as jy nie jouself bekendstel nie? Ek het dit ook geleer op ‘n blogkursus wat ek op ‘n tyd gedoen het, dat ons moet probeer om daagliks by 5 blogs kommentaar te lewer.

Ons skryf tog in die hoop dat iemand dit gaan lees, of hoe? Anders kan ons dit mos maar in ‘n boek skryf wat ons in ons onderste laai toesluit?

Terwyl ek nou van Xena gepraat het en haar getag het (kyk, haar naam is in ‘n ander kleur, sodat jy daarop kan kliek en by haar blog uitkom), dis iets wat ek ook in daardie jare geleer het, dat, sou jy na ‘n ander blog verwys, of van enige van die blogmaats praat, jy die persoon moet tag. Dis net goeie maniere. Soveel keer kom ek toevallig op ‘n blog af wat iemand iets van my blog of van my skryf, iets waarvoor ek die persoon sou bedank, maar ek het nie geweet hulle het van my geskryf nie.

Met tag is daar ‘n baie goue reël: Kliek op die naam van ‘n bloginskrywing, nie op die naam van die blog nie. Dan kleur jy die URL (adreslyn) van daardie bloginskrywing in, regskliek, copy. Dan kleur jy in jou skryfsel die woord wat jy wil beklemtoon, in, regskliek en paste.

Die lekker daarvan is dat WordPress dan die persoon laat weet as iemand hom getag het.

En onthou, tag trek baie mense na jou blog toe, want hulle lees die ander persoon se blog en sien dan jou skakel en kom lees dan by jou.

Blogging is lekker. Dis lekker as ons blogmaats saamkuier. En bloggers hou daarvan as mense lekker kommentaar by hulle skryf en saamgesels.

Maar ons moet van jou weet.

Toortsie

My blog Jot#3

~ Toortsie ~ 12 Kommentaar

I started blogging in 2010 after I watched the movie, ‘Julie & Julia’ about a girl who had a cooking blog and thought that I wanted to try it.

At first I was totally addicted to it. I wanted to be in blogland all day, reading blogs and chatting with the other bloggers. Many days I felt guilty when I spent time on my blog.

Today I am glad about my blog. It is an inspirational blog in Afrikaans and lots of people find something encouraging to read there.

My own life changed since I started blogging. I have much more confidence, I grew in myself, I know myself better. Blogging changed how I think about certain things, it broaden my view.

Out of blogging came a lot of things that I am very proud of:

I had been on South African National TV once.

I published two cooking books in Afrikaans, the one was translated into English as well.

I wrote for an Agricultural electronic magazine, as well for the well known Afrikaans Christian’s Magazine, Finesse’s blog. One of my articles were published in the Finesse Magazine.

I also wrote articles for a slimming e-magazine. Some other e-magazine also published some of my blog posts.

The newest is that a Christian Publisher in South Africa asked me to advertise and revise some of their books on my Facebook and blog.

Since blogging, my electronic web also expanded and I have two Facebook pages: ‘Toortsie se Faceboekblad’ and ‘Toortsie se Bantingresepteboeke’. I am on Pinterest and Instagram.

Thanks to blogging, I met the nicest people, real people in real life. People with whom I can walk for life.

I love blogging. I love my blog. I love the interaction with other people. I love reading other people’s blogs.

I can recommend blogging with all my heart. Blogging enriched my life.

Toortsie.

JusJoJan