Kameel – Dis hoekom ek blog

Julie 1, 2018Julie 1, 2018 ~ Kameel ~ 66 Kommentaar

Blogland kom asseblief tot bedaring – en vir elke blogger wat met sy tassie gereed staan om Una tot hulp te snel – Una is nie in die tronk nie!!! Tipies Toorts, het sy weer iets gehoor en dadelik kombuis toe gehardloop om daardie dodelike tert te maak om die polieste mee om te koop. Nou sleep sy nog vir Seegogga saam met haar die afgrond af. Julle weet wat laas gebeur het, die fiasko wat dit veroorsaak het!!! Wil julle weer met die gereg deurmekaar raak? Dink mense dink. Hester het haar draad verloor… anders kon ek my nou tot haar gewend het om die sweep hier op blogland te laat klap, en almal tot bedaring te bring.

Perdebytjie gaan rustig voort, neem jou fotos en kom wys dit vir ons.
Lekkervurig los jou vuurwa en speel krabbel saam met Rots.
Positief gaan voort met die reëlings om The Naked Lady te koop.
Ekmyself geniet jou boer en sy plaas…. en onthou om te dans.
Sonell berei voor vir jou volgende motiverings praatjie.
Scrapy jou bors is hopenlik beter. Gaan stap met Trompie, en lees vir Bea ‘n storie.
Rondomtaliedraai ek hoop werklik jou oog is beter. Soek solank na fotos om ons mee te vermaak.
Abrie begin skryf aan daardie beloofte blogs. Tussen hakkies…. ek weet nogsteeds nie of jy ooit uit daardie bos uit teruggekom het nie.
Bondels…. jy is nuut hier. Leer een ding vinnig… hierdie blogland familie is nie so onskuldig soos hulle klink nie. Gaan lees self waartoe hulle in staat is.

My kop is klaar dronk, en so ontsteld soos ek nou is kan ek nog minder dink. So as ek iemand hier oorgeslaan het… “sorry.” Laat ek nou maar Una se Kieter uit die sak laat. Una sit in haar Baliwinkel en hallusineer. Dis niks ernstigs nie…. blykbaar het haar liefde vir blogland na haar kop toe gegaan, en nou sien sy gesigte. Virgo reken sy sal oor ‘n paar dae weer piekfyn wees. Tannie Frannie gaan intussen na haar kyk. Ek wonder nogsteeds oor daardie uitgeholde brood met diamante in…. tsk, hoe dwaal my gedagtes. Vir Toorts en Seegogga wat nou hier in ons deel van die wêreld ronddwaal is net een goeie donderslag nodig om hulle terug te kry in die Kaap. Maar nou is dit winter…. so die tyd sal moet leer.

N.S Toorts vra blog ek dan nou net om haar in toom te hou. Ek gaan nie stry nie… ek lief dit om haar siel uit te trek. Maar nee, ek het begin blog om ontslae te raak van baie opgekropte emosies. In die proses raak ek toe lief vir die mense in blogland. Elkeen is uniek, en op sy eie manier spesiaal. Julle maak ‘n groot deel uit van my lewe. Dankie daarvoor.

Kameel

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die volgende InLinkz-skakel:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=787126

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Kameel – spring diepwater in

Junie 5, 2018Junie 5, 2018 ~ Kameel ~ 34 Kommentaar

Op 16 November 2011 het ek op aanmoediging van Toortsie my eerste blog by haar geplaas. Toorts het opgeskuif en vir my plek gemaak… want sy kon sien op my eie sal ek nooit ‘n blog begin nie. Nou amper sewe jaar later neem ek ‘n sprong en begin my eie blog met die hoop dat ek intussen meer selfstandig geraak het 😊 en kan swem sonder bangwees vir verdrink. Ek sal Toorts altyd dankbaar bly vir haar geloof in my, en haar hulp deur die jare. Dankie ook aan julle almal wat gelees en saamgesels het….. en so deel van my lewe geword het.

My nuwe blogadres is https://kameel179438031.wordpress.com

Ek plaas die blog waarmee ek daardie dag 16 November 2011 mee afgeskop het.

Nou ja, die gordyn lig en daar staan Kameel in Toortsie se lig. Dit het heelwat aanmoediging van Toortsie geneem – en sy moes ‘n slag of twee die leisels stewig vasvat – om Kameel in die kollig te kry. Kameel sou jou waarlik nog heerlik agter die skerms gesit en kommentaar lewer het, was dit nie vir Toortsie nie.

Die kollig is nou eenmaal nie vir my nie, en die kere dat ek dit wel gehaal het, was definitief nie te danke aan my ywer nie. Nee, ek is in die kollig ingestamp, of het per toeval daarin gestruikel, of is aangemoedig, en het met my oë styf toe die sprong gewaag… hopende dat die lig intussen verskuif het. Wat doen ‘n kameel as die lig op jou val? Jy “perform,” of jy stap kop onderstebo van die verhoog af… terug woestyn toe. Tot dusver het ek deur genade, nog altyd vasgebyt en eers pad gevat wanneer die gordyn gesak het.

Moet my nie verkeerd verstaan nie, Toortsie het my nie hardhandig behandel en buite my wil verhoog toe geboelie nie – dit is daardie lig van haar wat in dieper plekke inskyn, om dit wat in die duister is lig toe te bring. So het haar lig geval op ‘n behoefte diep binne my om miskien – net miskien, iets vir iemand wat ook woestynpad stap, te beteken.

Toortsie, om Kameel ‘n rolverdeling op jou blog te gee mag sy nadele ook hê; met tye gaan die roepstem van die stilte te sterk word om te weerstaan, en ek gaan vir ‘n tyd lank daardie stilte opsoek waar ek alleen met my God kan wees.

Kameel

Kameel – Kindwees

Junie 4, 2018Junie 4, 2018 ~ Kameel ~ 41 Kommentaar

Skryf Safari– Jou gelukkigste herinnering as kind.

IMG-20160118-WA0006-1

My kinderlewe het in hierdie laaste paar dae voor my afgespeel, en dit was so ‘n ryk vol lewe, met soveel lekker dat ek nie een gebeurtenis kan uitsonder nie. Ons het in hierdie absolute rustige ouerhuis grootgeword met grootouers wat op ‘n plaas in Botswana gebly het, waar ons as kinders ons vakansies deurgebring het. Om van graad een – saam met jou tien en elfjarige susters op ‘n trein gesit te word – om vir oupa en ouma te gaan kuier was een groot heerlikheid. Die slaap op die trein; ouma se beskuit; kaalvoet saam met Stilo (ons plaasmaatjie met net ‘n velletjie om hom te bedek) veld in te verdwyn om klei-osse te maak; die beeskraal en koppies warm melk… vars uit die koei se spene; grootoog luister na feëverhale by kerslig; saam met ouma die mooiste krale uitsoek om vir die feëtjies – wat in die maanlig op die eetkamertafel dans – neer te sit; die horrelpoot muil plaaspad af te ry; kniediep in die slyk in die plaasdam te swem, en vir die treindrywer en stoker te waai; op dieseldromme resies hardloop “long drop,” toe (dat ons nie ons nekke gebreek het nie was net genade.) In die “broodboom” met sy dik takke rond te klim en klouter, en van die hoogste tak af in die hoop droeë mielieblare te spring… suurlemoensap aan ons skurwe velle smeer na badtyd was nie so lekker nie; hanslammers voer; saam met oupa op die trekker ry mielielande toe…. en so kan ek aangaan.

By die huis het net soveel lekker dinge gewag…. al het ons kinders ons oë dik gehuil nadat ons van die plaas af teruggekom het. My kinderlewe was alles behalwe vervelig. Goeie maatjies; onder straatligte speel…en kattekwaad aanvang; ure in die park; n biblioteek vol boeke; die dominee se moerbeiboom, die Randse Paasskou, die dieretuin, die dieretuinmeer en my pa wat die bootjie roei, stad toe saam met my ma en die “pie, chips en gravy” by die groot OK; Ou kersaand en my pa in sy kersvaderklere, Willem ons loseerder wat gewigte stoot, en saam met my op die grasperk op ons hande loop.

Daar is meer, maar vir nou is dit genoeg. Ek besef net weer hoe dankbaar ek kan wees vir die huis waarin ek grootgeword het. Die ouers, en grootouers wat ek gehad het, en die mense klein en groot wat my lewe so verryk het.

Dankie Sonell vir die uitdaging, maar boweal dankie Vader vir dié rykdom wat ek uit U hand ontvang het.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die

paddatjie:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=781922

Kameel – Los my foon

Junie 2, 2018Junie 2, 2018 ~ Kameel ~ 55 Kommentaar

Screenshot_2018-06-02-09-22-10

Ek is in groot moeilikheid by my kinders…. en dis die bloggers se skuld. Ok, ok nie rêgtig nie…. maar ek weet nie hoe om julle geheim te hou nie. Die foto hierbo wys hoe ek op my foon by julle blogs uitkom, en ek keer maar woes dat my foon privaat bly. Sien my kinders weet nie ek blog nie…. en dis baie beter so.

Vrydagaand is familieaand, dan eet en kuier die naby bly kinders – en hulle families – of by die Voëlnes of by die groothuis. Gisteraand was weer sulke tyd. Marlé vertel my van haar nuwe Francine Rivers boek wat sy gekoop het. Natuurlik wil ek hom ook lees en sy sê sy sal hom vir my op die e-leser laai. Ek het nie ‘n clue gehad sy bedoel op my foon nie, en toe ek weer sien sit sy met my foon in haar hand. Die volgende oomblik vra sy kliphard “WAT HET MAMMA HIER OP DIE FOON?!!!! en sy lees vir almal se ore lekkervurigeaffêre, Nievirkinders…. maar voordat sy verder kan gaan stop ek haar met “Los my foon uit!!”

Ek weet nie wat die klomp kinders en skoonseuns nou dink nie…. wil ook nie hoor nie. Gelukkig het ek darem iets uit die “deal” gekry…. ‘n e-leser met Francine Rivers se nuwe boek…. en dit op my foon. 😊

Geniet julle naweek

Kameel – Deur die venster – Charlotte

Mei 27, 2018Mei 27, 2018 ~ Kameel ~ 24 Kommentaar

Skryfsafari : Deur die venster

images (1)

Die jong vrou op die bed se swart hare is natgesweet en klou in slierte aan haar doodsbleek gesig vas. Dis duidelik dat daar in haar liggaam – geklee in ‘n wit nagrok – geen krag meer oor is nie. “Die baba is amper hier Myra…. nog een laaste druk,” sê die ou dame wat oor haar buk. Met groot inspanning gehoorsaam Myra, en val met ‘n ligte snik terug teen die kussing. “Dis ‘n dogtertjie,” sê die ou dame. Vir ‘n paar oomblikke is daar doodse stilte, dan begin die baba huil. “Gee haar vir my tannie Malie,” sê Myra in ‘n skaars hoorbare stem. Tannie Malie draai die baba toe, en lê haar in Myra se arms neer. Met oë vol liefde kyk die jongvrou na die rooi gekreukelde gesiggie. Trane vorm onder haar ooglede, rol oor haar wange en drup op die baba se voorkop. “Charlotte,” prewel Myra dié naam wat Hugo daardie dag by die moerbeiboom met soveel deernis gesê het toe hy haar van sy ma vertel het. Met moeite trek sy die hangertjie – met sy uitgegrafeerde C op die hartjie – van haar nek af, en lê dit op die baba se bors neer. “Myra kind wat doen jy?” vra tannie Malie besorgd. Myra se lippe beweeg maar haar woorde is skaars hoorbaar. Tannie Malie buk oor haar, “Wat sê jy kindjie?” Hortend herhaal Myra die woorde. “Wanneer… hy kom…gee Charlotte… vir hom.” “Myra!!” roep tannie Malie verbaas uit, maar die pleitende kyk in Myra se oë stop verdere woorde. “Be-lo-we m-y,” die stem is net ‘n sagte fluistering. “Ek belowe,” sê tannie Malie gerusstellend, en vee met ‘n liefdevolle hand die klam hare van Myra se voorkop af weg. Sy soen haar liggies. “Slaap kindjie, wanneer jy uitgerus is gesels ons verder.” Sy tel die baba versigtig op, lê die hangertjie tussen Myra se gevoude vingers neer, en stap tot by ‘n handgemaakte wiegie. Dit voel soos gister wat sy die pasgebore Myra in die wiegie – wat haar pa met soveel liefde vir haar gemaak het – neergelê het. Op die bed is daar ‘n ligte roering. ‘n Glimlag verskyn om Myra se mondhoeke, en sag soos ‘n vlinder verlaat haar asem haar om terug te keer tot haar Skepper.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die paddatjie:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=781709