Hierdie skrywe van ‘Wag ‘n bietjie’ is die inspirasie van my bloginskrywing. Dit gaan oor die man wat gedurende die grendeltyd in Amerika nie sy 98- jarige ma kon sien nie, behalwe deur ‘n venster. Uiteindelik kon hy haar sien. Die verbasing op haar gesig spreek boekdele.
My ma is 93 en soos jy kan verwag, is daar agteruitgang. Merkbare agteruitgang. Ek wonder net soms of die agteruitgang wat ek nou by haar bespeur nét as gevolg van die ouderdom is en of dit aangehelp is deur die grendeltyd?
Al voor die grendeltyd kon ons nie meer noodwendig ‘n sinvolle gesprek voer met ‘n klompie feite in nie. Ek het gevind dat, sou jy oor iemand anders gesels, sy nie die mense kon plaas nie. Sy het egter presies geweet wie ek is en waar ek inpas in die prentjie. Of, sou iemand anders daar by haar kom, sou sy die persoon in daardie oomblik kon plaas.
Geselligheid en gasvryheid was altyd een van haar uitstaande eienskappe lewenslank. Sy het gehou van ‘n interessante, stimulerende gesprek. Selfs nou nog, met die geheue wat uiters kort raak, sal sy gasvry probeer optree.
Maaaarrrr…
Sedert die grendeltyd is ek nie meer seker of sy presies weet wie ek is nie. Sy herken my dadelik, sal vra: ‘Madelé, is dit jy?’, terwyl ek twyfel of sy regtig besef dat ek haar dogter is. Party dae kan ek sien dat sy weet wie ek is, maar ander dae sal sy die hele tyd deur ‘n tydskrif blaai en net soms opkyk en my in die oë kyk sonder om ‘n woord te sê. Dis sulke tye wat ek nie kan help om te wonder of dit natuurlike agteruitgang is en of die vereensaming tydens die grendeltyd nie sy ysterkloue ingeslaan het nie?
Ek aanvaar heeltemal die maatreëls wat ingestel moes word. Ons bejaardes moet beskerm word, veral omdat ‘n toeloop van besoekers by ‘n tehuis chaos kon veroorsaak as die virus vryelik toegang kon hê. My dankbaarheid teenoor die liefdevolle personeel kan ek nie in woorde omsit nie.
Tog werk doofheid en ouderdom en maskers en sosiale afstand en besoeke in vreemde omstandighede nie goed saam nie.
Toortsie
toortsie.com 
My heart goes out to you both!
LikeLiked by 2 people
Thank you.
LikeLike
2+2 is definitief 4 in die geval. En my pa was ook in Suideroord, waar ons bejaardes en verswaktes so mooi opgepas word
LikeLiked by 1 person
Hulle was bure! O Suideroord kyk regtig mooi na sy inwoners.
LikeLike
Die grendeltyd se nagevolge is eindeloos…en ons oumense is so broos.
LikeLiked by 1 person
Ai. Gelukkig dink ek dat my ma nie meer regtig besef wat aangaan nie.
LikeLike
Siestog man.
LikeLiked by 1 person
Dis baie moeilik om te weet eat presies die oorsaak is. Alles is afhanklik van omstandighede. Jou ma sal nie beter word nie. Nou is net die daar wees belangrik vir jou en vir haar. Sterkte, ek dink aan jou.
LikeLiked by 1 person
Baie dankie. Ek voel gemaklik hieroor. Op 93 moet ‘n mens nie eintlik meer springlewendigheid verwag nie. Haar agteruitgang was gelukkig nie skielik nie.
LikeLike
Is goed so. Mens moet saam stadiger gaan met die ouderdom sam. My 96 skryf jarige vriendin is ook besig om regtig al stadiger te gaan en gedagtes dwaal ook maklik af.
LikeLiked by 1 person
My hart breek vir die ouer mense. Ek sê net nou die dag vir my man, ek is so dankbaar ons ouers is hierdie gespaar. Ek kan dink hoe swaar dit vir hulle moet wees. Sterkte Madele.
LikeLiked by 1 person
Dankie Trommeltjies. Ek kry hulle wat nog by hulle volle verstand is baie jammer
LikeLike
Baie sterkte. Dit is ‘n swaar deel van die lewe as jou ouers begin agteruit gaan. Na ‘n gesprek met ‘n vriendin oor haar ma se agteruitgang tydens isolasie is dit vir my ook jammer om te hoor hoe swaar kry ons oues! Die eensaamheid breek hulle!
LikeLiked by 1 person
Ai.
LikeLike
Die ou mensies kry swaar
LikeLiked by 1 person
Hulle doen. 😪
LikeLike