Loop

In opdrag van Scrapydo.

Daar is ‘n paar dinge wat nou nie altemit is nie, soos dat bloed kruip waar dit nie kan loop nie. Dat bloed dikker is as water, is ‘n feit soos ‘n koei. Soos ‘n Jerseykoei. ‘n Nuuskierige Jerseykoei.

Dít het ek nou weer vandag besef toe ek en my man ‘n ent gaan loop het op die plaas. Eers moet ons die verskriklike kop uitloop, soms raak ek agter, dan steek hy sy groot en sterk boerehand uit en trek my tot daar waar ek weer op my eie kan byhou. Is dit nie dierbaar nie? As my hand so in sy groot hand is, voel ek veilig. Geliefd.

Ek het altyd aleen geloop met my honde, maar sedert hierdie jaar het my man ‘n ernstige stapper geword en loop ons graag in die berg as ons by ons huis is of saam op die plaas as ons hier is.

Vandag kon ek weer nie my lag hou nie. Iewers is ons deur ‘n land waar die verse loop en kort voor lank is hulle almal om ons. Soos reeds genoem, is hulle verskriklik nuuskierig en ek dink dis ons honde wat hulle nuuskierigheid prikkel. Hulle is agter ons, voor ons, om ons en die arme honde weet nie wáár hulle moet loop nie. Moet hulle vlug, of skuil? Dan hardloop die een so ‘n ver draai met al die verse agterná, dan kom skuil hulle weer onder ons voete.

Dit is steeds verskriklik droog in die Klein Karoo, dáár het die water lank laas geloop. Besproeiingsgrond lyk soos ‘n woestyn, pikswart verbrand in die son. Hier waar ons melkstal is, lyk dit aansienlik beter en kan ons net in dankbaarheid buig.

Nou ja, mooi loop, loop skryf julle nou ook ‘n paar loopstorietjies, maar moet net nie dat julle hart op loop gaan nie, hoor!

Toortsie