Sneeumanewales

Met ‘n kaartjie wat ons vir twee dae toegang gee tot die berge, is ons pad oop! Berge toe met ons!

Ek geniet die manne en vroue en kleine kindertjies wat ski en op sneeuborde ry en ook hulle wat op slee’s ry, maar self is ek te bang. Ons huur ‘n dubbelslee waarop ek en my seun saam kan ry, bergaf. Eers oefen ons ‘n bietjie en durf dan die berg aan.

In rekordtyd skree ek, bid ek, vloek ek so saam met die wegtrek en sien net hoe draai ons op verkeerde plek links, sommer met ‘n skipad af. Ek dink nie my kind het geweet al daai woorde kan uit my mond kom nie! Geskok is ek nou!

Die kranse gee antwoord soos ek skree: ‘Stop! Ons is op verkeerde baan! Ons gaan ons doodval op hierdie baan! ‘ Ons skop met ons hakke in die sneeu en genadiglik stop ons.

Ek het nie verder saamgery nie.

Boeta het die dubbelslee gaan omruil vir ‘n vinniger een en daar gaan hy, berg-af.

Ons het maar so by die trein se venster uitgeloer om te sien of dar nie iewers ‘n man met ‘n oranje hoedjie iewers lê nie.

Vandag is die lot weer berg-af. My hele familie, behalwe ek. Ek het met ‘n slee probeer teen ‘n effense bultjie af vir 2 keer en eerder die trein gekies. Pas in die trein, sien ek my man loop. Een van ons spannetjie het geval en sy slee is bergaf. Hy is toe maar verder met my manlief se slee en ek en pappa kon rustig weer met die trein berg-af.

Die goeienuus is dat iemand met ski’s die slee gaan soek het en gevind het. Nog goeie nuus is elke persoon wat vandag veilig van die berg afgekom het. Die baan was blykbaar uitermate glad en gevaarlik. So bly ek het die trein gekies!

Genoeg opwinding vir twee dae!

Toortsie

Jammer, ek kry nie die foto’s opgelaai nie.