Toortsie se voelgoedstorie nr 10 – In ‘n glaskas

Soos gepubliseer op die Finesse Goedvoel blogs

In ‘n glaskas

Een vakansie by Struisbaai het ek die vreemde gevoel gehad dat ek in ‘n glaskas beweeg.

Ek kon nie verstaan wat die probleem dan is nie. Ek stap daagliks met my hond langs die see, tog bly hierdie vreemde gevoel daar. Dis of ek die see sien, maar nie daaraan kan raak nie. Ek is hier by die see, maar in ‘n glaskas!

Tóé besef ek wat is fout! Ek stap met my stapskoene! Net daar besluit ek om eerder sommer met my plakkies aan te stap, sodat ek dit vinnig kan uittrek as ek wil, op sanderige plekke kaalvoet kan stap, maar dit aanhou op rotsagtige dele.

Die verandering was ongelooflik! So ‘n klein iets wat só ‘n groot verandering bring!

Skielik is die glaskas weg, is ek by die see, deel van die see. Ek voel die sand tussen my tone. As ek loop, skop ek bietjies sand vooruit. Ek stap kniediep in die water in en word nat. Ek voel die tekstuur van die sand en klippies en water onder my voete.

Sug van vrede en geluk. Ek is hier, by die see! Ek kan die see voel en hoor en ruik! Soos nog altyd kan die see vir my heling en rustigheid bring. Wát ‘n genade.

Dave Pepler het al gesê hoe belangrik dit is dat ons soms kaalvoet moet loop. Dit hou ons geaard. Dis natuurlik, dis hoe dit moet wees. Ons is deel van die aarde, nie net toevallig hierop geplaas nie.

Skop ‘n bietjie daardie skoene uit. Loop kaalvoet op jou grasperk en in die sand. Ek wil sê, loop kaalvoet op die klippies, maar ons voete is deesdae so sag, dit maak seer, maar doen dit! Jy sal die verandering nie glo nie.

Wees geaard. Dis die moeite werd.

Toortsie

Toortsie se Bantingboerekos Facebook page

Toortsie se Facebook page

Finesse Blogger van die week

Toortsie by Finesse: Liminal

Toortsie op Pinterest